Ο Βαχίτ Φασίλ από το Αφγανιστάν

Νικηφόρος Αντωνόπουλος 15 Σεπ 2012

Να ’σαι καλά Βαχίτ Φασίλ, από το Αφγανιστάν! Να ’σαι καλά, γιατί χωρίς ασφαλώς να το ξέρεις, αποτελείς τούτη τη στιγμή την πιο αποστομωτική απάντηση στις άθλιες φασιστικές πρακτικές της «Χρυσής Αυγής» με στόχο τους ξένους που η ατυχία τους έφερε στα μέρη μας…

Για όσους δεν πρόσεξαν την είδηση που δημοσιεύτηκε στη «Μεταρρύθμιση», την αντιγράφω εδώ, για να γίνει κατανοητό γιατί μιλάμε:

«Σύμφωνα με δημοσίευμα της ATHENS VOICE, o Βαχίτ που φοίτησε στο Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης, δήλωσε πως «Στο σχολείο εξ ολοκλήρου έμαθα να μιλώ και να γράφω τα ελληνικά. Στο σχολείο έκανα και τους περισσότερους φίλους, οι οποίοι με βοήθησαν με τη γλώσσα, αλλά και γενικότερα με την καθημερινότητά μου σε ένα καινούργιο περιβάλλον».

Κατάφερε να είναι ο πρώτος μαθητής μεταξύ αυτών που φοιτούν σε απογευματινά Λύκεια και πέρασε στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας».

Λεπτομέρεια όχι χωρίς σημασία: Ο Φασίλ ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη πριν από 5 χρόνια και αυτά τα 5 χρόνια, δεν έμαθε απλώς τα ελληνικά, αλλά κατάφερε να τελειώσει το Λύκειο και να μπει στο Πανεπιστήμιο!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νεαρός Αφγανός, φοιτητής πλέον, υπήρξε τυχερός. Όχι μόνο γιατί εκεί, στη Θεσσαλονίκη, βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον που τον βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ που συνοδεύει αναπόφευκτα κάθε μετεγκατάσταση σ’ έναν καινούργιο χώρο – πολύ περισσότερο σε μια καινούργια κι εντελώς διαφορετική από τη δική σου χώρα – βρήκε τους φίλους που όπως ο ίδιος αναγνώρισε, τον βοήθησαν με τη γλώσσα, αλλά και την προσαρμογή του στο καινούργιο περιβάλλον.

Πιο πολύ τυχερός στάθηκε ο Φασίλ, γιατί στο δρόμο του δεν βρέθηκε κανένας κασιδιάρης, κανένας καιάδας (προσοχή: έτσι με μικρά τα αρχικά, γιατί δεν πρόκειται για ονόματα, αλλά για ιδιότητες) να του δείξουν την άλλα πλευρά της νεοελληνικής πραγματικότητας:

* Αυτή του μίσους απέναντι σε κάθε τι ξένο, διαφορετικό.

* Αυτή που ξεχνάει ότι οι Έλληνες επέζησαν στους αιώνες, χάρις στη μετανάστευση.

* Αυτή που αγνοεί ότι Μετανάστες ήταν αυτοί που έφεραν στον ελλαδικό χώρο τις ιδέες του Διαφωτισμού, τα επιτεύγματα της επιστήμης, μετανάστες ήταν αυτοί που προετοίμασαν την Επανάσταση, μετανάστες ήταν ακόμη και ηγήτορες του αγώνα, μετανάστες βοήθησαν στη συγκρότηση και οργάνωση του νέου ελληνικού κράτους…

* Αυτή που, ακόμη χειρότερα, ξεχνάει ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και οι οικογένειές τους επιβίωσαν χάρις στη μετανάστευση και περιοχές που μαράζωναν, ζωντάνεψαν χάρις στα εμβάσματα των Ελλήνων μεταναστών, μεγάλο μέρος των οποίων επενδύθηκε σε έργα που βοήθησαν την τοπική ανάπτυξη.

Ευτυχώς για τον νεαρό μετανάστη που δεν γνώρισε αυτήν την πλευρά του απίστευτου μίσους, που πριν από λίγες μέρες είδαμε να επιδεικνύουν κατάμαυρα στην εμφάνιση και στην ψυχή, ανθρωπάκια.

Κι ευτυχώς για μας, που χάρις στον Φασίλ θυμηθήκαμε ότι Ελλάδα και Έλληνες, δεν είναι το μίσος και η απανθρωπιά των τραμπούκων της «Χρυσής Αυγής», αλλά η ανθρωπιά, η αγάπη, η αλληλεγγύη των ανθρώπων της Θεσσαλονίκης που στάθηκαν δίπλα στον μικρό Αφγανό και τον βοήθησαν να αναδείξει τις ικανότητές του, αυτές που τον οδήγησαν στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά που προκύπτει από αυτή τη μικρή προσωπική ιστορία. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την ευθύνη του κράτους να δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες, προκειμένου η τύχη των ξένων που με οποιοδήποτε τρόπο βρίσκονται στη χώρα μας, να μην εξαρτάται από τις εγκληματικές διαθέσεις οργανωμένων συμμοριών που καλύπτουν την έκνομη δράση τους κάτω από το μανδύα της «πολιτικής δραστηριότητας» – γιατί, βέβαια, δεν νοείται πολιτική δραστηριότητα έξω από τα όρια που ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι και που ισχύουν για κάθε πολίτη.

Έτσι, το κράτος οφείλει να προστατέψει τους ξένους που βρίσκονται στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από το εάν έχουν ή όχι τις προϋποθέσεις παραμονής τους στη χώρα. Αν δεν τις έχουν, θα πρέπει οργανωμένα και με σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους να οδηγηθούν με ασφάλεια εκτός Ελλάδας.

Γι’ αυτούς που θα κριθεί ότι πληρούν τους όρους που προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ, θα πρέπει να διασφαλίζεται η αρμονική ένταξή τους σε όλες τις λειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως η ασφάλειά τους.

Αυτό ακριβώς επισημαίνει και η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ναβί Πιλάι, αναφερόμενη σε δηλώσεις που έκανε και στην Ελλάδα:

«Αναγνωρίζω τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες, όμως υπογραμμίζω ότι οι μετανάστες, έχουν το δικαίωμα να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Είναι ανησυχητικές οι βίαιες ξενοφοβικές επιθέσεις κατά μεταναστών, προσφύγων και αιτούντων άσυλο, τους τελευταίους μήνες. Με ανησυχούν εξίσου αναφορές ότι η αστυνομία δεν φαίνεται ικανή να αντιδράσει αποτελεσματικά για να προστατεύσει τα θύματα ξενοφοβικών εγκλημάτων», ήταν οι σοβαρές επισημάνσεις της κ. Πιλάι.

Τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες σε βάρος κάθε ξένου που βρίσκεται στη χώρα μας και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό και εντεινόμενη βιαιότητα, δείχνουν ότι όχι μόνο ως Πολιτεία αλλά και ως κοινωνία οδηγούμαστε σε επικίνδυνα αδιέξοδα.

Ασφαλώς, την πρώτη και κύρια ευθύνη για την αντιμετώπιση της έκνομης δραστηριότητας που αναπτύσσει η ΧΑ, την έχει η κυβέρνηση. Ωστόσο, δεν είναι άμοιρα ευθυνών και τα κόμματα. Όχι βέβαια ότι δεν καταδικάζουν με ανακοινώσεις και δηλώσεις στελεχών τους τις βιαιότητες όταν συμβαίνουν. Αυτό το κάνουν.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι σε κανένα άλλο επίπεδο δεν διαφοροποιούνται από το νεοναζιστικό μόρφωμα. Αρκεί να διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις που γίνονται καθημερινά εναντίον της κυβέρνησης και των κομμάτων που την στηρίζουν και θα αντιληφθεί ότι αν δεν δει ή δεν προσέξει ή παραλείψει σκόπιμα τους τίτλους των κομμάτων, δεν θα αντιληφθεί καμία, ουσιαστικά, διαφορά, όχι μόνο στο περιεχόμενο των δηλώσεων, αλλά ακόμη και στη φρασεολογία.

Πέραν αυτού, όμως, ποια είναι η διαφορά στην αντιπολίτευση που ασκεί τούτη τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ και που τον διαφοροποιεί από της ΧΑ;

Υπάρχει αίτημα, κινητοποίηση κλάδου, από τις συντεχνίες του δημοσίου, τους φαρμακοποιούς, τους γιατρούς, τους αστυνομικούς, τους δικαστικούς, στην οποία να μην πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ; Και ας μην πει κανείς ότι όλοι αυτοί έχουν δίκαια αιτήματα και επομένως είναι υποχρέωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τα υποστηρίξει, γιατί τούτη τη στιγμή, το μόνο, το κύριο, το υπέρτατο δίκαιο αίτημα, είναι η σωτηρία της χώρας από την κατάρρευση, την απομόνωση, την πλήρη και οριστική εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Ας παρακολουθήσει όποιος θέλει τις ανακοινώσεις και δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Το μόνο που δεν θα δει σ’ αυτές είναι, έστω και υπαινικτικά, κάποια αναφορά στην κρισιμότητα των στιγμών που θα επέβαλλε σε όλους κάποια αυτοσυγκράτηση.

Η κυβέρνηση, μια ελληνική κυβέρνηση, επιτέλους, διεξάγει τούτη τη στιγμή τις πλέον κρίσιμες συνομιλίες, διαπραγματεύσεις στην πραγματικότητα – για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορούσε ότι δεν κάνει…- και από τις οποίες θα εξαρτηθεί σε τελική ανάλυση και το εάν θα υπάρχουν τους ερχόμενους μήνες χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί των «ένστολων», των δικαστικών – στους οποίους, σε μια επίδειξη νέας αριστερής στρατηγικής, η κ. Κωνσταντοπούλου ανέθεσε την … ευθύνη ανατροπής του Μνημονίου!! – να πληρωθούν ακόμη και οι φαρμακοποιοί μήπως και λήξει επιτέλους η ομηρεία των ασφαλισμένων και απέναντί της έχει το συνασπισμένο μέτωπο της αριστεράς και της ακροδεξιάς…

Σε τι διαφοροποιείται εντέλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο επίπεδο του αντιπολιτευτικού του λόγου από εκείνο της ΧΑ – κι ας μην αναφερθούμε τούτη τη στιγμή και στις δεκάδες περιπτώσεις που μέλη και στελέχη του πρωτοστάτησαν σε εκδηλώσεις πολιτικής βίας, σε πολλές περιπτώσεις από κοινού με ακροδεξιούς, νομιμοποιώντας έτσι και τη σημερινή νεοφασιστική έκνομη δράση…

Εν πάση περιπτώσει, για όλα τούτα θα υπάρξει χρόνος να μιλήσουμε. Με μία προϋπόθεση: Να αποκρουστεί τώρα η νεοφασιστική απειλή, πριν ο αιματηρός φαύλος κύκλος της βίας οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε επικίνδυνα αδιέξοδα… Και σ’ αυτό οφείλουν όλοι να συμβάλουν. Όσοι επιτέλους πιστεύουν ότι το δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει με κάθε θυσία να προστατευτεί. Είναι θέμα ύψιστης προτεραιότητας.