Για μια ακόμα φορά η συζήτηση στη Βουλή δεν κατάφερε να ξεφύγει από τις παραδοσιακές παθογένειες των αντιπαραθέσεων σε επίπεδο αρχηγών. Αντί να επικεντρωθεί στην ουσία ενός τόσο κρίσιμου θέματος που αφορά στη στρατηγική άμυνας της χώρας και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων που σχετίζονται με τη γεωπολιτική της θέση, αναλώθηκε σε μεγάλο μέρος της στην ερμηνεία της φράσης «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός» που χρησιμοποίησε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην ομιλία του. Βούτυρο στο ψωμί των εθνικιστικών απόψεων που θεωρούν τη διπλωματία περίπου ως ένδειξη αδυναμίας αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης - και όχι μόνο - που εξακολουθεί να έλκεται από την ιδεοληψία «τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά, να τα κάνουμε εργαλεία να δουλεύει η εργατιά».

Το κύριο πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν βέβαια η πολιτική κάλυψη του εισηγητή του κόμματός του. Άλλωστε, με τη δήλωσή του για τη δυνατότητα να ανθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ «όλα τα λουλούδια», προνόησε να καλύψει προκαταβολικά τις τοποθετήσεις όλων των στελεχών του, έστω κι αν, στην περίπτωση των εξοπλισμών, χρειάστηκε να ψηφίσει και υπέρ και κατά και παρών για να τα ικανοποιήσει. Το κύριο πρόβλημά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ξεπεράσει την εσωστρέφεια που επιστρέφει εντονότερη, καθώς, εκτός από τη σημαντική διαφορά που τον χωρίζει από τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται πλέον και τη δημοσκοπική ανάσα του Κινήματος Αλλαγής. Συνειδητοποιεί ότι οι ίδιοι ακριβώς λόγοι που τον εκτόξευσαν πριν μερικά χρόνια προς την εξουσία, μπορεί να αποδειχτούν τώρα μοιραίοι για τον ίδιο και για το κόμμα του.

Διαβάστε τη συνέχεια στο liberal.gr

Πηγή: liberal.gr