Πριν λίγες μέρες ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε πως συμφωνεί με την πρόταση του καθηγητή Αλιβιζάτου να ψηφίσει η Ολομέλεια της Βουλής την απ’ ευθείας παραπομπή του Ν. Τριαντόπουλου στον φυσικό του δικαστή και το δικαστικό συμβούλιο, παρακάμπτοντας τις χρονοβόρες διαδικασίες της προανακριτικής και δίνοντας μια λύση στο πολιτικό αδιέξοδο και το τοξικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί.
Ο Τριαντόπουλος, με μια αιφνιδιαστική κίνηση, ζήτησε ο ίδιος να ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία – κίνηση που μάλιστα χαρακτήρισε θετική και ο συνταγματολόγος καθηγητής.
Πλην όμως το ΠΑΣΟΚ, συντασσόμενο με την υπόλοιπη αντιπολίτευση κάνει λόγο για επικοινωνιακά παιχνίδια της κυβέρνησης και της ΝΔ.
Να δεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι η επικοινωνία επικράτησε της θεσμικότητας στον πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης – αν και επί της αρχής και το ΠΑΣΟΚ ζητά την αλλαγή του Νόμου περί ευθύνης υπουργών και την παραπομπή τους στους φυσικούς δικαστές.
Όμως τώρα, τι διεκδικεί η Χαριλάου Τρικούπη, ζητώντας να συγκροτηθεί η προανακριτική επιτροπή και να μην παραπεμφθεί αμέσως στην δικαστική κρίση ο υπό έλεγχο βουλευτής, αλλά και όποιος άλλος κρίνει το δικαστικό συμβούλιο;
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Η πρόταση δεν περνάει και η προανακριτική ξεκινάει τις εργασίες της, χωρίς να κλείσει άρον- άρον, όπως η προηγούμενη. Θα διαρκέσει περίπου τρεις μήνες και θα φτάσουμε στο καλοκαίρι με τη μονοθεματική ατζέντα των Τεμπών να κυριαρχεί. Νομίζουν στο ΠΑΣΟΚ ότι θα βγουν κερδισμένοι από μια τέτοια διαδικασία που θα ευνοήσει τα κοινοβουλευτικά “σώου”, τους υψηλούς τόνους και την ανανεούμενη ρητορική τοξικότητα;
Παραβλέπω δημοσκοπήσεις που δείχνουν δεύτερο το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Ας δεχθούμε ότι είναι λανθασμένες και το ΠΑΣΟΚ είναι σταθερά δεύτερο. Δεν αντιλαμβάνονται όμως εκεί στην Χαριλάου Τρικούπη ότι η συντήρηση ενός τέτοιου κλίματος το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου (και δευτερευόντως του κ. Βελόπουλου) θα ευνοήσει; Ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί (ευτυχώς) να είναι πρωταγωνιστής στην τοξικότητα;
Ή πιστεύουν ότι με την επίκληση στην θεσμικότητά τους, έναντι ενός νόμου που πάντως θέλουν να αλλάξει, έχουν κάτι να κερδίσουν;
Δε βλέπουν ότι οι αυθεντικοί εκφραστές του διογκούμενου ρεύματος εκείνων που ζητούν “αίμα στην αρένα” θα είναι οι μόνοι κερδισμένοι;
Πηγή: portnet.gr