Τελικά αυτό που τελικά θα μείνει (όχι στην ιστορία, αλλά στη μνήμη μας) από αυτόν ανασχηματισμό, είναι ότι δικαιώθηκε τελικά ο Φώτης Κουβέλης, που τόσο πολύ επιθυμούσε να συμμετέχει και αυτός σε μια «κυβέρνηση της Αριστεράς»… Και τι δεν έκανε για αυτό!!!
Ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που έρριξε την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου (στην οποία αρχικά συμμετείχε) κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Διέσπασε τη ΔΗΜΑΡ, της οποίας ήταν συνιδρυτής και αρχηγός και ξεκίνησε ένα συνεχές λιβανιστήρι στον Τσίπρα και την κυβέρνησή του, προκειμένου να κερδίσει την εύνοιά του… Δεν χρειάζεται να απαριθμήσει κανείς τα όσα δήλωνε κατά καιρούς που προκαλούσαν έκπληξη, αλλά και μια αίσθηση ντροπής για τους πρώην συντρόφους του της ΔΗΜΑΡ.
Και ενώ όλοι σχολίαζαν το «κατρακύλισμα» του πρώην προέδρου και συντρόφου τους, απείδειξε για άλλη μια φορά πως δεν υπάρχει πάτος στο κατρακύλισμα… Αυτός που δεν άντεξε τον «δεξιό Σαμαρά», δέχτηκε να τεθεί υπό τα διαταγάς του… Παν. Καμμένου, για τον οποίο είχε πει κάποτε: «Συμμαχία της Αριστεράς με στήριξη του κου Καμμένου δεν τη νοούμαι και δεν την συζητάμε»…
«Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε // η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες…», που θα ‘λεγε και ο Μανώλης Αναγνωστάκης.
Η τοποθέτησή του υπό τον Καμμένο, δείχνει και κάτι ακόμη. Ότι ο Α. Τσίπρας, προφανώς με μια αίσθηση σαδιστικής ηδονής ήθελε να τον ταπεινώσει όσο γίνεται περισσότερο… ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που συνέβαλε αποφασιστικά με την πολιτικά απαράδεκτη στάση του να «ρίξει» την κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων για να καταλάβει η «ΠρώτηΦοράΑριστερά» την εξουσία…
Αυτό που απομένει είναι η έκδηλη ντροπή και ο αποτροπιασμός που νιώθουν για λογαριασμό του οι πρώην σύντροφοί του… Αρκεί, κανείς να ρίξει μια ματιά στα μεσα κοινωνικής δικτύωσης…
Κατά τ΄ άλλα, ο ανασχηματισμός είναι αδιάφορος για την κοινωνία που στενάζει από τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Τσίπρα.
Μοιάζει περισσότερο με έναν ανασχηματισμό αποδρομής από μια κυβέρνηση που δεν έχει να προσφέρει τίποτε, παρά μόνον τον διχασμό και το μίσος σε κάθε έννοια ανάπτυξης και πραγματικής εξόδου από την οικονομική κρίση.
Μια κυβέρνηση, που παρά τις διακηρύξεις της κατά των μνημονίων, καθυστέρησε – και με την συμβολή Κουβέλη- τουλάχιστον για άλλα τέσσερα χρόνια την έξοδο από τα μνημόνια, μας φόρτωσε με άλλο ένα, με κόστος τουλάχιστον 100 δις ή και περισσότερο και που δέσμευσε τον πλούτο της χώρας για πολλές δεκαετίες…
Μια κυβέρνηση, που παρά τις διακηρύξεις της για έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της και στην ανικανότητά της και παρά τις προειδοποιήσεις, οδεύει προς μια νέα «αυταπάτη», που θα κληθούν να την πληρώσουν και πάλι οι πολίτες…