Πάντα μου στέκονταν στον λαιμό οι εκφράσεις «ουδείς αναντικατάστατος» και «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους». Θιασώτες αυτών των αντιλήψεων πρέπει να ήταν όσοι το 2004 επέβαλαν να φύγει ο Κώστας Σημίτης από την κεφαλή της χώρας και του ΠΑΣΟΚ. Είναι γνωστό πόσο προκόψαμε με τους αντικαταστάτες του. Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί, άλλα η πολιτική κινείται σε πιο κοντινό ορίζοντα και πάντα συγκριτικά.
Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτή τη στιγμή ο Βενιζέλος είναι πολλαπλά χρήσιμος για τον τόπο και την παράταξη και με αυτή την έννοια αναντικατάστατος.
Οχι μόνο ούτε κυρίως γιατί «τα λέει καλά στη Βουλή». Αυτά σε γενικές γραμμές έλεγε επί τέσσερα χρόνια μέσα στην ερημία του πλήθους που πεισματικά δεν ήθελε να ακούσει. Χρειάζεται ο Βενιζέλος για τέσσερις λόγους:
• Γιατί είναι ο κύριος εκφραστής μιας πολιτικής που αποδεικνύεται μονόδρομος για τη σωτηρία της χώρας.
• Γιατί το μέτωπό του απέναντι στην αδιέξοδη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν υποχωρεί στην ευκολία κατά φαντασία «αριστερών» στροφών ή εκκλήσεων για αντικατάσταση του Καμμένου στο όνομα ενός απροσδιόριστου νέου και άφθαρτου συμμάχου.
• Γιατί μπορεί να εγγυηθεί τον οδικό χάρτη προς το Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης μέσα στο 2015, χωρίς άχρηστους ενδιάμεσους σταθμούς μέσα στον Ιούνιο όταν σε κάθε περίπτωση -είτε με στροφή είτε με ρήξη- η κατάσταση στη χώρα θα είναι εκρηκτική.
• Για τον πιο απλό και ουσιαστικό λόγο. Γιατί υπερέχει όλου του εν ενεργεία πολιτικού προσωπικού.
Δύο ενστάσεις υπάρχουν. Η πρώτη δεν είναι συμπαθής, δεν είναι δημοφιλής. Την αντιπαρέρχομαι ως πολιτικά αντιπαραγωγική.
Ας αναλογιστούμε ότι επί τρία χρόνια πρώτος σε δημοφιλία ήταν ο Φώτης Κουβέλης και τώρα δεύτερος ο Πάνος Καμμένος. Σε έναν μήνα δε ας αναζητήσουμε τη δημοφιλία του Τσίπρα. Η συνείδηση πάντα ακολουθεί με καθυστέρηση την ενοχλητική πραγματικότητα.
Η δεύτερη ένσταση έχει επαφή με την πραγματικότητα: το παρελθόν του δεν εγγυάται ένα εκσυγχρονιστικό μέλλον. Ναι, το απώτερο παρελθόν δεν το εγγυάται. Δεν υπάρχει ο χώρος για να το εξηγήσω αλλά πιστεύω ότι τα σφάλματα εκείνης της περιόδου οφείλονται στη λάθος εκτίμηση του ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να διεκδικήσει αναίμακτα το όλον ΠΑΣΟΚ.
Αντί της τομής επέλεξε τη συνέχεια. Ομως υπάρχει το πρόσφατο παρελθόν και το παρόν. Και ο Βενιζέλος νομίζω ότι απέδειξε ότι διδάχτηκε από την κρίση και με τεράστιο προσωπικό κόστος κράτησε τη χώρα όρθια. Πόσοι άλλοι μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο; Πιστεύω ότι έκανε την υπέρβασή του και είναι άδικο, μικρόψυχο και κυρίως αντιπαραγωγικό να μην το βλέπουμε.