Πριν από κάμποσα χρόνια, η εργώδης προσπάθεια, αφενός, και οι ιδέες, αφετέρου, του Θ. Πάγκαλου, του Γ. Κρανιδιώτη, του Χ. Ροζάκη και φυσικά του Κ. Σημίτη, έθεσαν τις βάσεις για δύο εξελίξεις αναφορικά με το Κυπριακό.
.
.
- Την έμμεση επανένωση της Κύπρου και την εισδοχή της στην Ε.Ε.
.
- Την ορθολογική οικονομική μεγέθυνση και ανάπτυξη με όρους και κανόνες και φυσικά, με την συμμετοχή στην πλουτοπαραγωγική ελίτ και των Τουρκοκυπρίων.
.
.
Ο Ερντογάν πήρε πολύ ζεστά το θέμα, άλλωστε η χώρα του των δύο ηπείρων, θα συμμετείχε κι αυτή αναπτυξιακά στα επενδυτικά πρότζεκτς στο νησί. Δυστυχώς, τους προαναφερθέντες Έλληνες πολιτικούς, διεδέχθησαν απολίτικοι, οκνηροί, που χρησιμοποιούσαν τη ρώσικη αρκούδα, έτσι, για να δίνουν κάποιο έρμα στη διπλωματική -και όχι μόνον- ανυπαρξία τους.
.
Στην Κύπρο, τον δεξιό πραγματιστή Γλ. Κληρίδη, αντικατέστησε ο αμφιλεγόμενος μεγαλοδικηγόρος τεράστιων κεφαλαίων σλαβικής καταγωγής, ο κύριος, που παρέλαβε χώρα και δεν θα παρέδιδε κοινότητα.
.
Οι προσπάθειες που συμπυκνώθηκαν στο σχέδιο Ανάν, σύντομα κατέπεσαν, με την κύρια ευθύνη της ελληνοκυπριακής ετυμηγορίας. Δυστυχώς, ευχή και κατάρα των αστικών δημοκρατιών, είναι άλλοτε η εκλογή χρησίμων και άλλοτε η εκλογή τυχοδιωκτών, με την ζυγαριά της στατιστικής να γέρνει προς τους δεύτερους.
.
Με μια μεγέθυνση που τσάκιζε κόκαλα και τις Τράπεζες να έχουν ενεργητικό πενταπλάσιο του Κυπριακού ΑΕΠ, μιλώντας μάλιστα για το μισό νησί, ενώ και ο τελευταίος Έλληνας συμβούλευε τον διπλανό του «να τα βγάλει στην Κύπρο για να τα σώσει και να τ’ αυγατίσει κιόλας» , μαθαίναμε για τους ζάπλουτους Ρώσους της ελληνοκυπριακο-ρωσικής ιδιολέκτου των πολυτελών ξενοδοχείων και των άδηλων πόρων. Η ετεροχρονισμένη δικαίωση (;) για τον Αττίλα. Και παραδίπλα στον Τάσσο, ο κύριος του ΑΚΕΛ, που αφού εφτυάρισε κι αυτός το σχέδιο Ανάν, προσδιόρισε τον μελλοντικό πλούτο του μισού νησιού δια της ΑΟΖ και της ποσότητας των υδρογονανθράκων, αποσυρθείς κατόπιν στα λενινιστικά μαυσωλεία, με ελαφρά πηδηματάκια.
.
Κι ως το 2009, ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα, ενώ στο μεταξύ οι Ρώσοι έρχονταν κάθε μέρα τρέχοντας, να καλύψουν τα επείγοντα των Κυπρίων. Κι όχι και τόσο απρόσμενα, πριν από έναν χρόνο ξεκινούν οι μνημονιακές διαδικασίες για την Κύπρο, με αποκορύφωμα τα όσα τραγικά του Σαββατοκύριακου.
.
Άνοες πολιτικοί της Κύπρου, που νόμιζαν πως τα 10 Ρίχτερ του σεισμικού πολιτικού λουθηρανισμού, μπορούσαν να ισοπέδωναν τα πάντα, εξόν από τον αυτάρεσκο δικό τους οικονομικό παρασιτισμό. Κι όπως γίνεται πάντοτε, συνήθως οι εκατόμβες γεμίζουν με ανίσχυρους, αθώους, ίσως και λιγάκι εύπιστους.
.
Έχουμε όμως ένα θέμα. Άλλο στρεβλότητες στην οικονομία, άλλο αιματηρές δημοσιονομικές θυσίες και υποβάθμιση μισθών και ψυχολογικών οντοτήτων και άλλο απομάκρυνση από τα οράματα και τις σκέψεις του Μονέ, του Σμιτ, του Ντελόρ, του Κολ και άλλων. Σύμπας ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος, φέρθηκε ευγενώς και α-τιμωρητικά στη Γερμανία μετά τους πολέμους, βοηθώντας την να ξαναγίνει ένα κανονικό ισχυρό κράτος εκ νέου, όπως με περισσή τόλμη ο μέγας Αντενάουερ είχε ομολογήσει.
.
Ο Μαρτίνος Λούθηρος, κοντραρίστηκε με το παπικό κατεστημένο του 1550. Ετούτοι, οι επικίνδυνοι επίγονοί του; Ή μήπως το πέταγμα της κυπριακής πεταλούδας αποτελέσει την τυχηματική απρονοησία προς όφελος των λόμπι των εθνικών νομισμάτων;
.
Μόνον σε αλλαγές πολιτικού επιπέδου στη Γερμανία, τον Σεπτέμβριο του 2013, όπου δίπλα στον σκληρό προτεσταντισμό βεμπεριανού τύπου, θα συνυπάρχει και μια οστπολιτίκ ατζέντα, μπορούμε να προσμένουμε. Κι επειδή αυτό μόνον από τους Γερμανούς πολίτες εξαρτάται, ας φροντίσουμε στη χώρα μας να δουλέψει το ΤΑΙΠΕΔ και να απαλλαγούμε από τους επίορκους υπαλλήλους.
.
*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός