Μετά τον ερωτικό ποιητή κ. Τάσο Κουράκη, την τηλεοπτική τραγωδό κ. Κανελλοπούλου και τον Γιώργο Πάντζα -ένας είναι ο Πάντζας και τον λένε Γιώργο- όλους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανησυχούν για την τύχη των αρχαιοτήτων μας, σειρά σήμερα έχει η βουλευτίνα της Νέας Δημοκρατίας Παναγιώτα Ιακωβίδου -Τάνια για τους φίλους της- η οποία κατέθεσε ερώτηση στον υπουργό Πολιτισμού κ. Τασούλα για το φεστιβάλ της Επιδαύρου. Η κ. Παναγιώτα Ιακωβίδου -Τάνια για τους φίλους της- δεν είναι διόλου τυχαίο πρόσωπο, ως καλώς γνωρίζουν όλοι, ακόμη και όσοι δεν έχουν την τύχη να τη φωνάζουν Τάνια. Είναι δημοσιογράφος και πολιτισμιολόγος -δεν πρόκειται περί ασθενείας- αλλά και πολιτικός, υποψηφία στη Β΄ Αθηνών όπου και δεν κατάφερε να εκλεγεί, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, αφού εν τω μεταξύ ήρθαν οι δημοτικές εκλογές, ο κ. Σπηλιωτόπουλος παραιτήθηκε από τη θέση του, ο κ. Παπαθανασίου δεν τόλμησε να τον αντικαταστήσει, ίσως γιατί φοβήθηκε τη σύγκριση μαζί του, όμως τη σύγκριση δεν τη φοβήθηκε η κ. Παναγιώτα Ιακωβίδου – Τάνια για τους φίλους της. Δεν έχει τίποτε να φοβηθεί μία πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία έχει ξεκινήσει την τηλεοπτική της καριέρα στο δελτίο ειδήσεων του Τηλετώρα, έχει περάσει από τον ΛΑΟΣ, αλλά το όνειρο της ζωής της το εκπλήρωσε όταν βρέθηκε στο πλευρό του κ. Αρναούτογλου στην εκπομπή «Ο όμορφος κόσμος».
Ως πολιτισμιολόγος, υποθέτω, και Ελληνίδα, η κ. Παναγιώτα Ιακωβίδου -η γνωστή Τάνια της Β΄ Αθηνών- κάτι είδε, κάτι άκουσε, κάτι της είπαν για όσα συμβαίνουν εις τα Επιδαύρια και εφρύαξε η γυναίκα. Και ως εκ τούτου συνέταξε ερώτηση, της οποίας τη δεύτερη παράγραφο παραθέτω για να μη νομίζετε ότι οι πατέρες και οι μανάδες του έθνους μάς έχουν αφήσει απροστάτευτους – εμάς και τον πολιτισμό μας εννοώ: «Η φιλοσοφία και η στρατηγική του Φεστιβάλ Αθηνών, στη δικαιοδοσία του οποίου είναι σήμερα η Επίδαυρος, ρέπει επικίνδυνα προς έναν αμοραλιστικό ελιτισμό και αγνοεί την ιστορία του θεσμού των Επιδαυρίων και την ανάγκη για πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη της Επιδαύρου και της ευρύτερης περιοχής. Επιλογές από λίγους για λίγους, και συνεχώς για λιγότερους, σέχτες καλλιτεχνών και απαξίωση του βιοπορισμού χιλιάδων συμπολιτών μας». Αν ο κ. Τασούλας θέλει πραγματικά να βοηθήσει τον πολιτισμό αυτού του τόπου, προτού απαντήσει στην ερώτηση, καλόν θα ήτο να της ζητήσει να του εξηγήσει με δικά της λόγια την υπέροχη έκφραση «αμοραλιστικός ελιτισμός» και να αναπτύξει, ει δυνατόν σε μία σελίδα και όχι παραπάνω, τις απόψεις της για τον θεσμό των Επιδαυρίων. Θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά ότι η μεγάλη ελληνική παράδοση είναι η παράδοση της κωμωδίας, το κωμικότερο όλων, δε, είναι ότι εμείς την κωμωδία μας τη ζούμε ως τραγωδία.
Δεν ξέρω ποιες είναι οι απόψεις της Τάνιας για το θέατρο, και δη για το Εθνικό. Κρίνοντας από την ερώτησή πάντως, υποθέτω ότι, αν της πεις «πάμε να δούμε Μινωτή το Σάββατο», θα σου πει «δεν μπορώ γιατί έχω διοικητικό συμβούλιο στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης». Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που σκέφτεται. Είπε να ανεβάσει λίγο το επίπεδό της, κάποιος της σφύριξε για την Επίδαυρο και το Εθνικό και εμείς μένουμε να αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατόν οι υπηρεσίες -ή υπερεσίες, ανάλογα με τον συνομιλητή- του οποιουδήποτε υπουργείου μπορούν να χάσουν έστω και ένα λεπτό εργάσιμο για να απαντούν σε τέτοιες ερωτήσεις. Οταν, δε, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος είναι αυτού του επιπέδου, για ποιον λόγο περιμένουμε να ανεβεί το επίπεδο του ελεγχομένου, της διοίκησης; Για μια ακόμη φορά το συμπέρασμα είναι το ίδιο: όσο η πολιτική τάξη παραμένει τόσο χαμηλού επιπέδου, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ψήγμα ανάπτυξης. Και να το επαναλάβω: ανάπτυξη χωρίς την Επίδαυρο δεν νοείται.