«Έμεινα από μπαταρία στο αυτοκίνητο. Φταίει ο Τσίπρας!» έγραψε ένας φίλος στο Facebook, σαρκάζοντας τις επιθέσεις που δέχεται καθημερινά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρέπει να ανακηρύξει τους τιμητές του Μεγάλους Χορηγούς και να τους στέλνει λουλούδια στη γιορτή τους!
Ο Τσίπρας κάνει καλά τη δουλειά του. Πουλάει ελπίδα στους κρατικοδίαιτους Πασόκους, που έχουν χάσει το προνόμιο να λύνουν και να δένουν στις ΔΕΚΟ και στο δημόσιο. Πουλάει επίσης την εικόνα του αντιστασιακού σε νέους άνεργους και υποψήφιους άνεργους.
Δεν έχει σημασία αν εντός του ΣΥΡΙΖΑ ο Βούτσης μιλάει σουαχίλι, ο Λαφαζάνης σανσκριτικά και ο Τσίπρας τα ιδιότυπα αγγλικά της Μαντάμ Μέρκελ. Το βασικό ερώτημα στην επικοινωνία είναι: «Το μήνυμα είναι στο πεδίο λήψης του παραλήπτη. Μπορεί να το λάβει;» Απ’ ό,τι φαίνεται, οι δεξαμενές ψηφοφόρων στις οποίες απευθύνεται, λαμβάνουν το μήνυμα για διαφορετικούς λόγους η κάθε ομάδα και ασφαλώς με διαφορετική ανάγνωση. Για το νέο άνεργο, ο Τσίπρας είναι ο αντισυστημικός που βάλλεται καθημερινά από το «διαπλεκόμενο» σύστημα των μέσων ενημέρωσης. Ταυτόχρονα, ο ίδιος «αντισυστημικός» Τσίπρας, είναι για τις πρώην πασοκικές κρατικο-βδέλλες, η μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας πουλάει, σαν τον Αντρέα, όχι τον Παπανδρέου, αλλά τον Αντρέα Μικρούτσικο στο Μεγάλο Παζάρι. Πίσω από την κουρτίνα οι ψηφοφόροι -παίκτες ελπίζουν ότι κάτι υπάρχει. Μπορεί να είναι το Ζονγκ, αλλά η κουρτίνα θα ανοίξει μετεκλογικά. Οι υπόλοιποι παίκτες στο πολιτικό σύστημα, κατά έναν ακατανόητο τρόπο, έχουν μετατραπεί σε πωλητές της πραμάτειας τού Τσίπρα. Η τακτική τους επικεντρώνεται στο να δυσφημήσουν το προιόν του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τελικά, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι το προϊόν αυτό να παρουσιάζεται ως μοναδικό. Μπορεί να λες ότι το τυρί είναι μουχλιασμένο, όμως για κάποιους είναι χαβιάρι αν δεν υπάρχει κάτι άλλο στο ράφι.
Προσέξτε: Ο Τσίπρας επισκέφθηκε το Παρίσι και το Βερολίνο και σχεδόν όλοι ασχολήθηκαν με το «Ολαντρέου» και την προειδοποίηση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών ότι η μη τήρηση των δεσμεύσεων σημαίνει διακοπή της χρηματοδότησης. Σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, όμως, μέτρησε περισσότερο η παρουσία του Τσίπρα στην έδρα του αντιπάλου, σαν τον Ντρογκπά της Τσέλσι, που αντιστάθηκε και τελικά νίκησε τους γερμανούς της Μπάγερν μέσα στο σπίτι τους.
Η επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης με τον Τσίπρα, έχει διαμορφώσει δυο νέα στρατόπεδα, που ξεπερνούν το παραπλανητικό δίπολο Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί. Τώρα υπάρχει ο Σύριζα και ο Τσίριζα (όλοι όσοι τσιρίζουν κατά του Τσίπρα).
Η ΝΔ μπορεί να τσιρίζει, έχει εξάλλου ενισχυθεί με τον Άδωνι και μπορεί ενδεχομένως να το κάνει καλά. Είναι όμως πράγματι λυπηρό να τσιρίζουν, η προοδευτική Αριστερά και το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ. Ο εκπαιδευμένος στις καταλήψεις Αλέξης, έχει το «know how» και το κάνει καλύτερα. Η προοδευτική κεντροαριστερά θα έπρεπε να καλύψει τις τσιρίδες, κατεβάζοντας το «volume» και αλλάζοντας «πρόγραμμα» στο πολιτικό ραδιόφωνο.
Φτάνει πια η επιχείρηση αποδόμησης του Τσίπρα. Ας τολμήσει η φοβισμένη κεντροαριστερά να διεκδικήσει τη θετική ψήφο. Αντί να προσπαθεί να γκρεμίσει, ας προσπαθήσει να χτίσει με πρόγραμμα και με συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις για την οικονομία, την καθημερινότητα, την παιδεία. Για παράδειγμα, διανύουμε πέντε εβδομάδες προεκλογικού αγώνα και ουδεμία πρόταση έχει διατυπωθεί για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας. Ας μας πει κάποιος να πουλάμε μπάμιες, φασόλια, μαλλί της γριάς, κουρκουμπίνια, δεν ξέρω κι εγώ τι, αλλά τουλάχιστον ας πουν κάτι. Ας προσπαθήσει η κεντροαριστερά να μεταφέρει εκεί το πεδίο συζήτησης. Διαφορετικά, όσο και να τσιρίζει, ο κόσμος θα συνεχίζει να τρώει το κουτόχορτο του Τσίπρα, όχι επειδή είναι αναγκαστικά κουτός (υπάρχει και αυτή η μερίδα), αλλά επειδή είναι το μόνο φαγώσιμο που του προσφέρεται!
Ο Μιχάλης Πολυδώρου είναι δημοσιογράφος