Πριν πολλά χρόνια  η κόρη μου συμμετείχε στην    παιδική και νεανική ορχήστρα της ΕΡΤ παίζοντας τσέλο. Ήταν μια ορχήστρα κλασσικού ρεπερτορίου υπό την διεύθυνση μιας δασκάλας βιολιού και ερμηνεύτριας.    Εμφανιζόταν σαν ορχήστρα της ΕΡΤ χωρίς όμως να υπάρχει οποιαδήποτε νομική ή θεσμική καταχύρωση του προσδιορισμού «της ΕΡΤ».

Όταν έγινε δεκτή η κόρη μου ενθουσιαστήκαμε επειδή θεωρούσαμε  την συμμετοχή σε ένα  ορχηστρικό σύνολο σπουδαία εμπειρία. Σε μια κλασσική ορχήστρατα νεαρά άτομα μαθαίνουν συνδυάζουν την συνεργασία που  αφορά το συνολικό αποτέλεσμα με την ατομική ευθύνη της σωστής εκτέλεσης του μέρους που έχουν.

Ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια που πρόσφερε στα παιδιά την ευκαιρία να παρουσιάζονται μπροστά σε κοινό και να  νιώθουν την ευθύνη της εμφάνισης. Έτσιείχανεμφανιστείσε πολλές εκδηλώσεις. Τα παιδιά τα αφήναμε  στην ΕΡΤ και από εκεί πήγαιναν στο χώρο όπου θα εμφανιζόταν η ορχήστρα.

Κάποια στιγμή έβαλα  το ερώτημα ποιος έχει την (αστική) και ουσιαστική ευθύνη για την μεταφορά των παιδιών στους χώρους των εκδηλώσεων.  Κανείς μου απάντησαν. Τυπικάεσείςέχετεαφήσει το παιδί σας να μπει στο λεωφορείο.

Μου φάνηκεπαράδοξο και ανεύθυνο.

Ανακάλυψα ότι δεν υπήρχενομικόπρόσωπο κι ότι η Ορχήστρα ήταν στον αέρα . Στηριζόταν στον πατριωτισμό της δασκάλας και την προβολή του brandnameτης ΕΡΤ.

Πρότεινα να γίνειενας σύλλογος  ο οποίος να κάνει ένα  σύμφωνο συνεργασίας με την ΕΡΤ. Η μαέστροςήτανπρόθυμη. Κάποιοιγονείςσυμφώνησαν.

Έπεσα με τα μούτρα στην μελέτη των εσωτερικών κανονισμών των παιδικών και νεανικών ορχηστρών σε άλλες χώρες.

Σε όλες υπήρχε ετήσιο πρόγραμμα προβών  και εκδηλώσεων   όπως και το ρεπερτόριο που θα εκτελούσαν τα μέλη της ορχήστρας. Αυτό έδινε την δυνατότητα στα παιδιά και τους δασκάλους τους  να προσαρμόζουν την δουλειά που κάνουν προκειμένου να είναι σε θέση το παιδί ή ο έφηβος να ανταποκριθεί στην ευθύνη της συμμετοχής στην ορχήστρα.

Αφελώςνόμιζα ότι όλο αυτό θα μπορούσε να ισχύσει και στην παιδική και νεανικήορχήστρα της ΕΡΤ.

Στην συνάντησηπήγα με τις σημειώσεις μου,κάποιαστιγμήπήρα το λόγο και παρουσίασα  τις σκέψεις μου.

Ώσπου είπα την  απαγορευμένη λέξη audition(ακρόαση) που  είναι η διαδικασία που ένας υποψήφιος μουσικός μιας ορχήστρας πρέπει να περάσει για να αξιολογηθεί αν έχει το επίπεδο να συμμετάσχει σε αυτήν.

Πριν προλάβω να τελειώσωακούστηκε η έξαλλη φωνή ενός  γονέα  που  ήταν και μουσικόςκι ο οποίοςαφού  με αποκάλεσε με το γνωστόκοσμητικόεπίθετοσυνέχισε«Εδώ ρε γίνεταιπαιδαγωγικόέργο. Τα παιδιάμαθαίνουν. Δεν αξιολογούνται».

Επέμεινα  ότι μια ορχήστρα πρέπει να παράγει ένα συγκεκριμένο  αποτέλεσμα και για αυτό χρειάζονται προϋποθέσεις.Μάλιστα είπα  δε πως αν υπήρχε διαδικασία audition μπορεί και η κόρη μου να μην κρινόταν άξια να συμμετέχει στο κυρίως κορμό της ορχήστρας κι πως αυτό δεν με ενοχλεί. Τουναντίον θα ηταν ένα κίνητρο να προσπαθήσει περισσότερο για να κερδίσει τη θέση με το σπαθί της .

Τίποτα!

Ο αγριάνθρωπος αυτός πέρασε την άποψή του. Δεν έγινε τίποτε στο τέλος. Κανείς ούτε και η μαέστρος φάνηκε διατεθειμένη να μπει μια τάξη στο φλου στυλ λειτουργίας.Πήρα την κόρη μου πουειχε σοκαριστεί από  τα όσα είδε   και φύγαμε.

Τηνιστορία αυτή   τη θυμάμαιακόμαμε θλίψη γιατί περιέχει όλα τα συστατικά που μας βασάνισαν σαν κοινωνία.

Άρνηση της ατομικής αξιολόγησης,  αποφυγή σοβαρής τοποθεσίας για το σύνολο. Και το χειρότερο αποδοχή λειτουργίας της ορχήστρας στον αέρα από την πλευρά ενός κρατικού φορέα εν προκειμένου της ΕΡΤμε ότι αυτό συνεπάγεται.

Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η Ορχήστρα αυτή σταμάτησε κάποια στιγμή.Όμως υπάρχουναξιόλογεςνεανικέςορχήστρες.Η ΕΡΤ έχει σε μεγάλοβαθμότιθασεύσει  τους δαίμονές της. Ο άνθρωπος αυτός υποθέτω θα συνεχίζει να δίνειμάχεςοπισθοφυλακής.

Κι όσο για εμένα   η ιστορία αυτή  μου φέρνει πάντα τη θλίψη του ανεκπλήρωτου στόχου.