Γράφτηκαν πολλά για τον Γλαύκο Κληρίδη, τον καλύτερο από το πολιτικό προσωπικό που βγήκε από το σύστημα της ΕΟΚΑ, τον μόνο που προσπάθησε να ξεπεράσει τον εθνικισμό της, τον αντικομμουνισμό της και την τουρκοφοβία της. Αυτό που λίγοι εκτός Κύπρου γνωρίζουν είναι το εκπληκτικό χιούμορ του, που μαζί με το γέλιο έδινε και σοβαρά πολιτικά μαθήματα.

Το καλύτερο που διάβασα αυτές τις μέρες ήταν από τον στενό του συνεργάτη, άνθρωπο της φωτισμένης Αριστεράς της Κύπρου, Γιώργο Παπαπέτρου: «Ενα βράδυ, μετά τις διαπραγματεύσεις στη Νέα Υόρκη, μας κάλεσε τον Κασσουλίδη και εμένα στο δωμάτιό του για ένα ποτό. Μας λέει: «Φανταστείτε, παιδιά, να λύσουμε το Κυπριακό. Και εγώ μεν, που είμαι γέρος άνθρωπος, θα αποδημήσω εις Κύριον. Εσείς πρέπει να αποδημήσετε για καμιά εικοσαριά χρόνια από την Κύπρο»». Ηξερε τη δύναμη του καταστροφικού απορριπτικού ρεύματος.

Μια φορά και αυτός, για να νικήσει τον Γ. Βασιλείου, συντάχθηκε μαζί με Κυπριανού, Λυσσαρίδη και Τάσσο Παπαδόπουλο. Νίκησε και μετά εφάρμοσε πολιτική Βασιλείου. Και όταν Κληρίδης και Σημίτης έφεραν το Κυπριακό μια ανάσα από την επίλυσή του, οι απορριπτικοί με τη χορηγία Χριστόφια έκαναν το θαύμα τους. Το ανέκδοτο που αγαπούσε, αυτοσαρκαζόμενος, είναι το εξής: «Πέφτει το αεροπλάνο στη ζούγκλα και Μιτεράν, Κολ, Θάτσερ και Κληρίδης οδηγούνται στον φύλαρχο. Διαμαρτύρονται έντονα οι τρεις πρώτοι που αρχηγοί τόσο ισχυρών κρατών έχουν τέτοια μεταχείριση, αλλά ο φύλαρχος είναι αμετάπειστος.

Στο καζάνι, εκτός αν μου βρείτε ποιος από τους διακόσιους παπαγάλους στο κλουβί είναι ο μόνος αρσενικός. Μιτεράν, Κολ και Θάτσερ αποτυγχάνουν και πάνε στο καζάνι. Ο Κληρίδης μπαίνει στo κλουβί, κάτι λέει και μετά ορμάει, πιάνει έναν παπαγάλο και τον πάει στον φύλαρχο. Εκπληκτος αυτός τον ρωτάει: Πώς τα κατάφερες; Μπήκα στο κλουβί, τους κοίταξα αυστηρά και τους είπα: Είμαι ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στ?… αυτά μου, είπε ο παπαγάλος».

Ενθερμος πατριώτης, με την Κύπρο στην καρδιά και στο μυαλό του, πάντα είχε αίσθηση των μεγεθών και των επιπτώσεων που έχει το ειδικό βάρος κάθε χώρας στη διεθνή σκακιέρα. Είχε απόλυτη επίγνωση των καταστροφικών επιπτώσεων του εθνικισμού και του μαξιμαλισμού στην υπόθεση της Κύπρου. Και πάνω από όλα ήξερε ότι τετελεσμένα στο πεδίο της μάχης, στο πεδίο της διπλωματίας μόνο μερικώς και με συμβιβασμό αίρονται.