Μάϊος 2016 η Κυβέρνηση ανασχεδιάζει τον συνταξιοδοτικό νόμο για να αποφύγουμε την κατάρρευσή του ασφαλιστικού συστήματος.
Υπό την πίεση των δανειστών μας, εταίρων και ΔΝΤ που υποστηρίζουν τη διαγενεακή δικαιοσύνη και την αποφυγή μελλοντικής κατάρρευσης του συστήματος λόγω της προβλεπόμενης εξέλιξης του δημογραφικού, στο νέο νόμο προβλέπεται πως όλοι οι συνταξιούχοι παλαιοί, νέοι και μελλοντικοί, θα παίρνουν σύνταξη που θα υπολογίζεται με τον ίδιο τρόπο και θα είναι ευθέως ανάλογη της συνεισφοράς του καθενός στο ασφαλιστικό σύστημα.
Ίδια σύνταξη για ίδιες εισφορές, τόσο απλό.
Υπό την πίεση της Κυβέρνησης οι δανειστές μας, δέχονται στις περιπτώσεις που ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων οδηγεί σε μείωση της σύνταξης των ήδη συνταξιούχων η μείωση που τελικώς θα επιβληθεί να μη ξεπερνά το 18% της τρέχουσας σύνταξης. Δέχονται επίσης η προκύπτουσα μείωση των συντάξεων να υλοποιηθεί από την 01/01/2019.
Αύγουστος 2018 το πολιτικό σύστημα της Χώρας αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να αλλάξει ο νόμος ώστε να διασωθούν, δια του πλεονάσματος, οι τρέχουσες συντάξεις και να μειωθούν μόνον οι μελλοντικές.
Για μια φορά ακόμα το πολιτικό σύστημα δείχνει να μην έχει καταλάβει και να μην έχει διδαχθεί από όσα έχουν συμβεί. Όλα για το συμπαγές σώμα των συνταξιούχων πελατών του, χωρίς να το απασχολεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος, η διαγενεακή δικαιοσύνη, η διάθεση του πλεονάσματος για τη παραγωγή νέου πλούτου που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας …
Φωτεινή και τιμητική εξαίρεση το αδύναμο ΠΟΤΑΜΙ,
« … Στη Βουλή όλοι μιλούν λες και είμαστε ένα κράτος μόνο συνταξιούχων. Δεν είναι όμως μόνο οι συνταξιούχοι, είναι και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους… ( το πλεόνασμα πρέπει να δοθεί) στη νέα γενιά, την έρευνα, την τεχνολογία. Θέλει και ερώτημα; Η μαύρη εργασία των νέων είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ζουν με τριακοσάρια. Βγαίνουν από τα πανεπιστήμια με κομμένα φτερά. Μεταναστεύουν ενώ θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν στην χώρα τους. Αλλά το κομματικό σύστημα δεν έχει μυαλό για όλα αυτά. Κοιτάει το πολύ μέχρι το Δημόσιο και αδιαφορεί για την γενιά που μπορεί να δημιουργήσει νέο πλούτο.»
υποστηρίζει τα αυτονόητα σε συνέντευξή του ο Επικεφαλής του.
Δικαιούμαι νομίζω με βάση τα παραπάνω να βγάλω τα συμπεράσματά μου,
όλα δείχνουν πώς ο λαϊκισμός είναι δυστυχώς ανίκητος,
όλα δείχνουν πως η παράταση αποπληρωμής του χρέους, η εξομάλυνση των πληρωμών του σε βάθος χρόνου κι άλλα σχετικά που μας επιτρέπουν να έχουμε πλεόνασμα, σωστά είναι, όφελος αποφέρουν, όφελος όμως που δεν θα επενδυθεί με τρόπο που θα προκαλέσει ανάπτυξη, ανάπτυξη που θα την καρπωθούν οι επόμενες γενιές, αυτές που θα κληθούν να το αποπληρώσουν.
όλα δείχνουν πως το χρέος που η δική μου γενιά δημιούργησε και πέρασε καλά, το ρύθμισε με τρόπο που της επιτρέπει να περάσει όσα χρόνια της απομένουν όσο καλύτερα γίνεται, και φόρτωσε την αποπληρωμή του στα παιδιά και τα εγγόνια της.
Ντροπή μας …