Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής απάντησε αρνητικά στην πρόσκληση να συμμετάσχει η Ελλάδα στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα», στις 23 Αυγούστου, στο Ταλίν, στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της EE.
Επιχειρηματολογώντας, υποστήριξε ότι «ο κομμουνισμός, αντίθετα, γέννησε δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα, ένα εκ των οποίων υπήρξε ο ευρωκομμουνισμός, ο οποίος γεννήθηκε μέσα σε κομμουνιστικό καθεστώς, την περίοδο της Άνοιξης της Πράγας με στόχο να παντρέψει τον σοσιαλισμό με την Δημοκρατία και την ελευθερία».
Παρά τη θητεία του στην ανανεωτική αριστερά, ο Κοντονής διαπράττει πολλαπλά πραγματολογικά και πολιτικά ολισθήματα. Ο ευρωκομμουνισμός δεν γεννήθηκε μέσα σε κομμουνιστικό καθεστώς. Ήταν η θνησιγενής και ατελέσφορη προσπάθεια δυτικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων (Ιταλία, Ισπανία, εν μέρει Γαλλία, Ελλάδα) να συνδυάσουν τον κομμουνισμό με την ελευθερία. Απέτυχε, και πολιτικά εξαφανίστηκε μετά το 1989, γιατί ένα ολοκληρωτικό σύστημα ιδεών όπως ο κομμουνισμός δεν μπορεί να συνυπάρξει ούτε με τη Δημοκρατία ούτε με την ελευθερία. Ακόμα χειρότερα, η Άνοιξη της Πράγας κατεστάλη από τα κομμουνιστικά τανκς των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας (πλην Ρουμανίας).
Είναι ντροπή και αθλιότητα να δικαιολογεί κανείς τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα με την επίκληση του ευρωκομμουνισμού.
Είναι ντροπή και αθλιότητα να χρησιμοποιούνται ο Μπερλινγκουέρ και ο Καρίγιο ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα εγκλήματα του κομμουνισμού, τα οποία είχαν καταγγείλει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.
Εδώ πρέπει να θυμήσουμε ότι η 23η Αυγούστου έχει καθιερωθεί ως Ευρωπαϊκή Ημέρα μνήμης κατά των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Ναζισμού και του Σταλινισμού, ως Διεθνής ημέρα της μαύρης πόρπης. Η 23η Αυγούστου έχει συμβολικό βάρος, δεδομένου ότι ήταν η ημέρα της υπογραφής, το 1939, της συμφωνίας μεταξύ της Ρωσίας και της Ναζιστικής Γερμανίας, η γνωστή ως Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ.
Αξίζει να διαβάσει κανείς το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Απριλίου 2009 με τίτλο «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός» (σχετικό link στο τέλος του κειμένου), που εγκρίθηκε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία: 553 ευρωβουλευτές (Σοσιαλιστές, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα , Φιλελεύθεροι, Πράσινοι κ.ά.) ψήφισαν υπέρ. 44 ψήφισαν κατά, ενώ υπήρξαν και 33 αποχές). Στους 553 ευρωβουλευτές που υπερψήφισαν το Ψήφισμα δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε ένας Έλληνας. Οι Έλληνες ευρωβουλευτές είτε το καταψήφισαν (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ) είτε απείχαν (Νέα Δημοκρατία).
Στο Ψήφισμα αυτό, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της ιστορίας της, να αναγνωρίσει το ναζισμό, το σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής ιστορίας της και αν δεν διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων αυτών κατά τον περασμένο αιώνα».
Το ψήφισμα «Ευρωπαϊκή Συνείδηση και Ολοκληρωτισμός».