Η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία υπήρξε ανένδοτη στον αγώνα της κατά της διαφθοράς και της ευνοιοκρατίας στη δημόσια ζωή της Μάλτας .
Επί δύο χρόνια επεξεργάστηκε τα εκατομμύρια αρχεία των Panama Papers για τη διαφθορά στη Μάλτα και αποκάλυψε τις σχέσεις του πρωθυπουργού Τζόζεφ Μουσκάτ, της συζύγου του και των συνεργατών του με οφσόρ εταιρείες και πληρωμές από ξένες κυβερνήσεις όπως του Αζερμπαϊτζάν .
Οι αποκαλύψεις της ανάγκασαν τον μαλτέζο πρωθυπουργό να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις αρχές του χρόνου.
Η Γκαλιζία δεν πτοήθηκε ποτέ από τις απειλές και έγραφε ευθέως στο μπλογκ της για τους απατεώνες , όπως τους αποκαλούσε , που έχουν γεμίσει τα πολιτικά κόμματα , την αστυνομία και τα δικαστήρια.
Η δολοφονία της δημοσιογράφου αποτελεί ευθεία επίθεση στην καρδιά της Ευρώπης γράφουν σήμερα οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς , επίθεση στο κράτος δικαίου και τις αρχές της ΕΕ , επίθεση στην ελευθερία του λόγου . Και έρχεται σε μία χρονική συγκυρία όπου οι διωγμοί και οι δολοφονίες δημοσιογράφων αυξάνονται σε όλο τον κόσμο.
Πολλοί είναι οι δημοσιογράφοι που σκοτώνονται στα μέτωπα του πολέμου ακόμα περισσότεροι όμως δολοφονούνται από παραστρατιωτικές και τρομοκρατικές ομάδες στη Μέση Ανατολή και τη νότια Ασία. Άλλοι βρίσκουν το θάνατο στα χέρια συμμοριών στο Μεξικό και στη Βραζιλία. Στην Τουρκία οι διωγμοί των δημοσιογράφων αποτελούν καθημερινό φαινόμενο όποιος γράφει κάτι που δεν αρέσει στον Ερντογάν φυλακίζεται .
Στην Ευρώπη όμως το πρώτο μεγάλο δολοφονικό χτύπημα εναντίον δημοσιογράφων έγινε το 2012 όταν ισλαμιστές σκότωσαν 12 ανθρώπους στα γραφεία του σατυρικού περιοδικού Σαρλί Εμπντό . Το χτύπημα αυτό μας σόκαρε και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ελευθερία της έκφρασης δεν πρέπει να θεωρείται και δεν είναι δεδομένη ούτε στο ευρωπαϊκό έδαφος .
Η στυγνή δολοφονία όμως της μαλτέζας δημοσιογράφου είναι κάτι τελείως διαφορετικό . Μοιάζει με τις δολοφονίες δημοσιογράφων στη Ρωσία , μοιάζει με την άγρια δολοφονία της Άνα Πολιτκόφσκαγια πριν από 11 χρόνια .
Και όπως το όνομα του Πούτιν θα παραμείνει άρρηκτα δεμένο με εκείνη τη δολοφονία έτσι και το όνομα του πρωθυπουργού Μουσκάτ δεν θα διαχωριστεί ποτέ πια από τη δολοφονία της Καρουάνα Γκαλιζία.
Αυτό όμως που είναι πολύ ανησυχητικό είναι ότι αυτού του είδους η βία χτύπησε την πόρτα της ΕΕ.
Τι να πιστέψει κανείς ; Ότι η πολιτική ηγεσία της Μάλτας είναι ικανή να προσλάβει πληρωμένους δολοφόνους για να της κάνουν τη βρώμικη δουλειά;
Οι FT υποστηρίζουν πως δεν συνέβη κάτι τέτοιο όσο διεφθαρμένοι και αν είναι οι πολιτικοί στη Μάλτα .
Υποστηρίζει αυτό που τόσο απλά είπε ο γιος της Καρουάνα Γκαλιζία , είναι και αυτός δημοσιογράφος , “να τι συμβαίνει όταν αποδυναμώνονται οι θεσμοί του κράτους: ο τελευταίος που μένει όρθιος είναι συχνά ένας δημοσιογράφος”.
Και στη Μάλτα όπως και στην Ελλάδα οι θεσμοί αποδυναμώνονται επικίνδυνα και οι πολιτικοί επιτίθενται πια ανενδοίαστα σε αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν συστημικό τύπο, επιτίθενται στους δημοσιογράφους επειδή δεν τους αρέσουν αυτά που γράφουν , είδαμε αυτό να συμβαίνει και στις ΗΠΑ.
Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ο πρωθυπουργός της Μάλτας καταδίκασε βέβαια αμέσως την δολοφονία αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Η Μάλτα πρέπει να δεχτεί τη βοήθεια του FBI και της ολλανδικής αντικατασκοπείας στην έρευνα για τη δολοφονία της Καρουάνα Γκαλιζία γιατί μόνο αυτοί μπορούν να εγγυηθούν πως θα είναι πραγματικά ανεξάρτητη.
Και ο κ.Μουσκάτ θα πρέπει να αναλάβει πλήρως την ευθύνη για το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στη χώρα του και επέτρεψε τη δολοφονία της μαλτέζας δημοσιογράφου.
Η Μάλτα εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει ο παράδεισος ύποπτων ξένων εταιρειών αλλά και πολιτών τρίτων χωρών που πληρώνουν για να εξασφαλίσουν εύκολα ένα διαβατήριο για την ΕΕ.
Οι εταιρείες πληρώνουν χαμηλούς φόρους και το τελευταίο διάστημα έχει υπάρξει τεράστια ανάπτυξη των διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η οικονομία της να βασίζεται σε αμφιβόλου ποιότητας ξένους επενδυτές , επενδυτές τους οποίους ούτε μπορεί να ελέγξει και που σίγουρα δεν υπακούν σε κανέναν νόμο διαφάνειας. Αυτό το κλίμα οδηγεί πολιτικούς , αστυνομικούς και δικαστές να χρηματίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη .
Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσει κανείς τη μνήμη της δολοφονημένης Καρουάνα Γκαλιζία είναι πάντως να κάνουμε την Ευρώπη ξανά ένα μέρος όπου τέτοιες θρασύτατες , άγριες επιθέσεις εναντίον της ελευθερίας του λόγου και του κράτους δικαίου να είναι αδιανόητο να συμβούν.