Η παγκόσμια πολιτική , καλλιτεχνική και οικονομική  ελίτ συγκεντρώνεται κάθε χρόνο στο Νταβός και λέει πόσο ανησυχεί για τους υπόλοιπη ανθρωπότητα που δεν θα δει ποτέ , ούτε με κιάλια , το χειμερινό ελβετικό θέρετρο . Προβληματίζεται για την πορεία της παγκοσμιοποίησης, τις ανισότητες, αλλά και τις αυξανόμενες τάσεις εθνικισμού και απομονωτισμού.
Άλλωστε όπως γράφει , πολύ εύστοχα,  σήμερα η Ουάσινγκτον Ποστ η επιχειρηματική ελίτ φοβάται πολύ μήπως οι δυσαρεστημένοι πολίτες συνεχίσουν να εκλέγουν ακόμα πιο πολλούς λαϊκιστές ηγέτες τα επόμενα χρόνια . Ο λαϊκισμός αποτελεί για τους πλούσιους  τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις περιουσίες τους . Και είναι ένας κίνδυνος απρόβλεπτος και πολύ δύσκολο να τεθεί υπό έλεγχο.
Ο άκρατος λαϊκισμός μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο αν και το πιο πιθανό είναι να υψώσει τείχη στην ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων , ιδεών , υπηρεσιών και αγαθών , διακίνηση που έχει βοηθήσει πολύ τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να τριπλασιάσουν τα κέρδη τους.
Και αυτό ακριβώς είναι το  πρόβλημα . Δεν αρκεί να συζητάς με αρκετή δόση ενσυναίσθησης  κάθε χρόνο στο Νταβός για τους πολλούς που βγάζουν λίγα πρέπει να βρίσκεις και λύσεις.
Ποιές είναι αυτές όμως ; Ο ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι , θερμός υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης , είπε ότι η λύση βρίσκεται στην κατανόηση και αποδοχή της αλλαγής που έρχεται και όχι στην απομόνωση κρατών και ανθρώπων.
Έξω από το Νταβός όμως δεν υπάρχει  πολλή κατανόηση.
Ο Βάλτερ Σάντσες , γενικός γραμματέας της παγκόσμιας ένωσης εργατών που αντιπροσωπεύει 50 εκατομμύρια εργάτες σε 140 χώρες  λέει πως οι εθνικές και παγκόσμιες  πολιτικές αδυνατούν να γεφυρώσουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί και συνεχώς μεγαλώνει ,  ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.
Το κεντρικό θέμα του  Φόρουμ στο Νταβός έχει τον τίτλο “ Δημιουργώντας ένα κοινό μέλλον σε έναν κατακερματισμένο κόσμο “.   Στην πραγματικότητα λέει ο Βάλτερ Σάντσες η πλειοψηφία του κόσμου βλέπει μόνο τον κατακερματισμένο κόσμο και όχι το κοινό μέλλον.