Αυτό δεν είναι τραγούδι #846
Dj της ημέρας, η Δώρα Σελλά

«Η νύχτα, όπως λέει και η γνωστή φράση, ήταν ένα πετράδι στο στέμμα μας. Παίξαμε σαν ένας άνθρωπος και ο παλμός και το δέσιμό μας μας εκτόξευσαν σε άλλη διάσταση. Παρά τον κυκεώνα γύρω μου, μπορούσα να νιώσω άλλη μια παρουσία με τη βεβαιότητα με την οποία το κουνέλι διαισθάνεται το λαγωνικό. Ήταν εκεί. Ξαφνικά κατάλαβα την αιτία του ηλεκτρισμού στην ατμόσφαιρα. Στο κλαμπ είχε μπει ο Μπομπ Ντύλαν. Αυτή η συνειδητοποίηση είχε παράξενη επίδραση πάνω μου. Αντί να νιώσω ταπεινότητα, ένιωσα μια δύναμη, ίσως δική του. Ένιωσα όμως επίσης την αξία μου και την αξία της μπάντας μου. Μου φαινόταν σαν μια νύχτα μύησης, όπου έπρεπε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα μπροστά σε εκείνον που είχε υπάρξει για μένα πρότυπο».

Απόσπασμα από το βιβλίο της Πάτι Σμιθ Πάτι και Ρόμπερτ. Όταν η Ιέρεια της Ροκ εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο για τον Μπομπ Ντύλαν, τι μπορούμε να προσθέσουμε οι κοινοί θνητοί, πέρα από κάποιους στίχους του τραγουδιού που θα ακούσετε σήμερα;

Well, my sense of humanity has gone down the drain
Behind every beautiful thing there’s been some kind of pain
She wrote me a letter and she wrote it so kind
She put down in writin’ what was in her mind
I just don’t see why I should even care
It’s not dark yet but it’s gettin’ there.