Το πρόβλημα με τη συζήτηση περί διαπλοκής βρίσκεται στην πρόθεση: Ζητούμενο δεν είναι η εμπέδωση, θεσμικά, κανόνων διαφάνειας και η ανεξαρτησία της πολιτικής τάξης από κομμάτι της επιχειρηματικής ελίτ που επιδιώκει χαριστική μεταχείριση και ειδικά προνόμια χάρη σε  κυβερνητικές παρεμβάσεις. Ζητούμενο είναι η σπίλωση του αντιπάλου και η αποδυνάμωσή του μέσα από την καλλιέργεια της καχυποψίας για το ηθικό του υπόβαθρο. Αυτό που, τελικά, μένει από τα λασπόλουτρα είναι μια γενικευμένη δυσοσμία που πλήττει τον κοινοβουλευτισμό και ενισχύει την κρίση εμπιστοσύνης στις σχέσεις πολιτών και πολιτικού συστήματος.