Τα παλιά καλά χρόνια ένα επιτελείο από την Ε. Ένωση επισκέφτηκε την υπερβόρεια χώρα για να στηρίξει το δημοψήφισμα για ένταξη της. Στο Όσλο επικρατούσε καλό πολιτικό κλίμα, τα κόμματα ο Τύπος και τα συνδικάτα στο σύνολό τους ήταν αισιόδοξα για τη έκβαση του δημοψηφίσματος. Μάλιστα υπήρχε και πολιτιστικό πρόγραμμα ξενάγησης, με επίσκεψη στο Μουσείο για τον διάσημο zωγράφο τους Μουνκ, όπου και ο πίνακας ??η κραυγή??. Μετά από ένα πλούσιο σε ψάρια δείπνο, πήγαν όλοι για ύπνο. Τότε πρωθυπουργός ήταν η σοσιαλίστρια κ. Μπρούτλαντ.
Όμως ξημερώνοντας τα αποτελέσματα ήταν μια ψυχρολουσία για όλους. Το ΟΧΙ επικράτησε. Όταν ο ευγενής της πολιτικής Γ. Πεσματζόγλου ερωτήθηκε τι συνέβη , απάντησε ΄΄Οι ρέγκες κύριοι, οι ρέγκες..΄΄. Πράγματι οι ψαράδες και οι αγρότες δεν θέλησαν να βάλλουν στις κεφαλές τους και στα ατελείωτα φιόρδ έναν άγνωστο σε αυτούς μηχανισμό.
Και τότε ήρθαν οι ??μέλισσες??. Άφθονο πετρέλαιο και η χώρα έγινε η πιο πλούσια, από τις πλουσιότερες. Δημιούργησε ένα fund κοινωνικό. Δηλαδή κάλυψε τις ανάγκες για τις συντάξεις για πολλές δεκαετίες και ένα μέρος διατέθηκε για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταθετών και γενικότερα των πολιτών. Πρέπει να σημειώσουμε ότι το Ταμείο λειτουργεί με τους όρους όλων των επενδυτικών Ταμείων με στόχο το κέρδος. Με μια ουσιαστική διαφορά. Η διαχείριση των κερδών-ή των ζημιών-πραγματοποιείται από το Κράτος.
Ωστόσο η Νορβηγία μαζί με άλλες χώρες – EFTA -συνήψαν εμπορική συμφωνία με την Ε.Ε., η οποία ελάχιστα διέφερε από την εσωτερική αγορά της Ε.Ε. -Ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, αγαθών κλπ -.
Όμως πριν λίγους μήνες η Νορβηγία ??πήρε τα άρματά της?? κατά της Ευρώπης. Αιτία ήταν το Brexit. Κι αυτό γιατί με την έξοδό της οι ποσοστώσεις αλιευμάτων μοιράστηκαν στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη, όπως η Ισπανία, η Γερμανία, Πορτογαλία κλπ.
Αυτή τη φορά δεν είχαμε την μάχη της ρέγκας, αλλά του βακαλάου.
Σύμφωνα με τις κατανομές αλιευμάτων της Επιτροπής σε συμφωνία με την Μ. Βρετανία, στην Ε.Ε. αναλογούσαν -προ Brexit- 18000 τόνοι αλιευμάτων. Μετά τη Έξοδο υπολογίστηκαν σε 24645 τόνους. Φυσικά η Νορβηγία αμφισβήτησε την νομική βάση της νέας κατανομής σε χωρικά ύδατα που της ανήκουν-Αρχιπέλαγος Svalbard, ενώ η ?Ένωση επέμεινε. Και τότε τα πράγματα πέρασαν σε άλλη σφαίρα. Την γεωπολιτική.
Η Νορβηγική κυβέρνηση διαμήνυσε στους κοινοτικούς ότι σε λίγες εβδομάδες εξαντλείται η ποσόστωσή τους και από εκεί και πέρα αναλαμβάνει το πολεμικό της ναυτικό να κατάσχει τα ψαράδικα.
Η Ευρώπη απάντησε στην αδιανόητη αντίδραση των Νορβηγών, χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, με την απειλή της απαγόρευσης εισαγωγής Νορβηγικών αλιευμάτων στην Ένωση που αντιστοιχούν σε 400000 τόνους βακαλάου ετησίως. Όλοι απόρησαν. Πώς είναι δυνατόν για λίγες χιλιάδες τόνους να διακινδυνεύει η Σκανδιναβική χώρα να χάσει τον καλύτερο πελάτη της;
Μια εξήγηση είναι το γεγονός ότι καθώς εξαντλούνται τα πετρελαϊκά αποθέματά της σε κάποιες περιοχές και έχουν βρεθεί νέα στην επίμαχη του Αρχιπελάγους Svalbard. Ακόμη όμως και αυτή η εκδοχή δεν μπορεί να δώσει απάντηση στην στρατιωτική απειλή απέναντι σε κοινοτικούς στόλους αλιέων.
Σύμφωνα με κοινοτική πηγή επεσήμανε με νόημα ότι η εκδοχή αναθεώρησης της συμφωνίας για πρόσβαση στη εσωτερική αγορά θα ήταν ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα για την οικονομία της.
Ότι και να συμβαίνει θα το μάθουμε σύντομα. Το συμπέρασμα όμως είναι ότι ο πόλεμος της ρέγκας, ή του βακαλάου και γενικότερα του εμπορίου μπορούν να δηλητηριάσουν τις σχέσεις των κρατών.
Συμπληρώνουμε την σύντομη περιδιάβαση στην Αρκτική με τον άλλο πόλεμο που διεξάγεται παράλληλα με την Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο που ??πήρε πίσω τον έλεγχο του πεπρωμένου του??, μόνο αλλά περήφανο στην μοναξιά του.
Πηγή: www.tanea.gr