Χτυπούσαν έντονα την πόρτα

κι εγώ ματαίως ρωτούσα

‘’ποιός;’’

Τις αλυσίδες λύνω

πάω ν’ ανοίξω

Ζωή  Σαμαρά,Το μυστικό του τετραδίου

Στην παγκοσμιοποίηση η πολιτική είναι εξαρτημένη από την οικονομία,οι εθνικές αξίες διαβρωμένες από τους ‘επενδυτές’ και η  κοινωνική συνοχή υπονομευμένη από την κρίση και τη φτωχοποίηση.

Αστικοποιημένος[προσοχή.Όχι’’αστακοποιημένος’ όπως συνέβη στην Ελλάδα]σοσιαλισμός και σοσιαλικοποιημένος[προσοχή.Όχι ‘σο’ι’σιαληστρικός]φιλελευθερισμός εναλλάσσονται στην εξουσία,τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Αντίθετα όμως με ό,τι συμβαίνει στον ‘έξω κόσμο’, όπου η ριζοσπαστικοποίηση[ταυτότητα διάσπασης με τη δημοκρατία λόγω αισθήματος αποκλεισμού] οδηγεί σε αιματηρές εκ-ρήξεις ,στη χώρα μας πρέπει η ίδια η Αριστερά να αντιληφθεί πως η’’ αποριζοσπαστικοποίηση ‘’είναι αυτή που θα επιτρέψει την ενότητα των αριστερών/σοσιαλιστικών δυνάμεων και θα αποτρέψει νέες εθνικές περιπέτειες.

Απομονώνοντας τις κραυγές μίσους[εναντίον ποιών;] κι εκδίκησης[στο όνομα ποιών;]η Αστική Αριστερά θα μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα το δημοκρατικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης[παιδί της οποίας ΄αλλωστε είναι και η ίδια].

Ο οποιοσδήποτε αριστερίστικος πολιτικός αντιφιλελευθερισμός[με φορολογικές μιλίτσιες,κρατικοληστρικές επιδρομές,δικαστικές παρ-εμ-βολές και μιντιακές φαρσοκωμωδίες]  πέραν του ότι δείχνει μία χαοτική ταξ-ι-διω[κ]τική μανία απομακρύνει τη χώρα από το δυτικό κόσμο και την ξαναφέρνει και πάλι κοντά στην Ανατολή.Υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας που επιδιώκει κάτι τέτοιο;

Ελπίζω πως Όχι.

Από τη μεριά της η  κυβερνώσα Αριστερά πρέπει να παραμείνει πληθυντική και ανοικτή στους καιρούς και στους νέους πολιτικούς και να μην κλειστεί στο καβούκι των εσωτερικών ισορροπιών ή στο φρούριο των περιχαρακωμένων ομάδων.

Ενόψει του συνεδρίου ας τα συνεκτιμήσουν αυτά [και άλλα πολλά ,κυρίως πολιτικής ηθικής]οι έχοντες την ευθύνη της πορείας της.