Θυμάστε μια νεοναζιστική οργάνωση που κατάφερε να γίνει – και είναι ακόμα – τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη στη χώρα μας;

Θυμάστε τα στρατιωτικού τύπου γυμνάσια, τα υψωμένα χέρια με τις σβάστικες και τον φασιστικό χαιρετισμό;

Τις φωτογραφίες του Χίτλερ στα γραφεία και τα δωμάτιά τους;

Τα μαχαιρώματα και τους ξυλοδαρμούς των μεταναστών στους δρόμους;

Θυμάστε τον δολοφονημένο εν ψυχρώ Παύλο Φύσσα;

Η δίκη των χρυσαυγιτών δολοφόνων του συνεχίζεται ακόμα και κανείς δεν ξέρει μέχρι πότε θα τραβήξει. Τα φώτα χαμήλωσαν, τα κανάλια έφυγαν, οι πολίτες έχουν άλλα, σημαντικότερα πράγματα ν’ ασχοληθούν…

Η κοινωνία ξεχνάει εύκολα, ευκολότερα ίσως όταν δεν θέλει να θυμάται. Μόνο που όταν αναγκαστεί να ξαναθυμηθεί είναι συνήθως πολύ αργά. Γι’ αυτό και οι δυναμικές παρεμβάσεις, όπως η χθεσινή κατάθεση-καταπέλτης του Νίκου Αλιβιζάτου κατά της Χρυσής Αυγής στο δικαστήριο είναι πολύτιμες για τη μνήμη αλλά και για την αξιοπρέπεια της κοινωνίας μας.

Κατάγγειλε την εγκληματική οργάνωση σαν «επανάληψη του μοντέλου του Χίτλερ» και τα μέλη της ως «απροκάλυπτα ναζιστές». Απέδειξε με στοιχεία την σχέση της «εγκληματικής οργάνωσης» με τον πυρήνα του κοινοβουλευτικού κόμματος και ότι η δολοφονία του Φύσσα ήταν «χτύπημα της οργάνωσης και όχι του αυτουργού»

Να συνεχίσετε να θυμάστε, κ. καθηγητά. Και να μας τα θυμίζετε…