Τον άκουσα τον κ. Κασσελάκη: ένας απολιτικός νάρκισσος. Ένα μάγμα Τσίπρα - Βαρουφάκη, που θέλει εξουσία για την εξουσία.

Έτοιμος γι' αυτό να πει τα πάντα και τα αντίθετά τους, αρκεί να κάνουν θόρυβο.

Ένα παράδειγμα απ' όσα, χωρίς προφανώς επίγνωση του παραλογισμού τους, εκτόξευσε:

"Τελικά η εταιρεία μεγάλωσε και εγώ βρέθηκα να μεγαλώνω στην Εκάλη. Μόνο που αυτή η ευμάρεια ήταν τελικά επιφανειακή – όπως ήταν και της Ελλάδας. Το παραδικαστικό κύκλωμα χτύπησε τους γονείς μου και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν".

Και η απάντηση της λογικής

------------

Αν η οικογενειακή του "ευμάρεια" δεν είχε βάση, αφού ήταν "επιφανειακή" όπως ομολογεί, τότε καλώς κατέρρευσε.

Αν όμως καλώς κατέρρευσε, τότε πώς κατέρρευσε εξ αιτίας του "παραδικαστικού κυκλώματος";

Αυτό κάνει τον ισχυρισμό του να μοιάζει με "καφενειακή" αναφορά για πρόκληση εντυπώσεων, αφού επί πλέον δεν δίνει και κανένα στοιχείο.

Σαν να λέει δηλαδή τα πάντα και τα αντίθετά τους, μιμούμενος τον Τσίπρα. (Ένας ακόμη νεόκοπος δημαγωγός;).

Άσε που ο προσωπικός του "μύθος" που υπερπροβάλλει στη θέση της πολιτικής, σύμφωνα με τον οποίο, ένας μόλις ενηλικιωθείς, χρηματοδοτείται από τράπεζες "με προσωπική του εγγύηση", έχει ένα άρωμα από Κοσκωτά...

Αυτό ασφαλώς δεν συνεπάγεται ότι υποψήφιοι αρχηγοί επιτρέπεται να είναι μόνον κομματικά υβρίδια ή "κομματικοί του σωλήνα". Διότι και οι "κομματικοί του σωλήνα" είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι: αγνοούν τι σημαίνει πραγματική ζωή. Τους είδαμε άλλωστε, όταν στα χέρια τους κινδύνευσε η χώρα να εξοστρακιστεί από τον χάρτη της Ευρώπης. Γι' αυτό "άλλο το έν και έτερον το άλλο", κατά τον σοφό Μποστ.

Επ' αυτών όμως σύντομα, με περισσότερα.

Από ανάρτηση στο fb