Ο σεβασμός της θέλησης 210.000 πολιτών αποτυπωμένης στο αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας είναι δεδομένος.

Από το σημείο αυτό αρχίζει όμως και η αποτύπωση της σκληρής και αμείλικτης πραγματικότητας.

Τα τρία τέταρτα των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες προερχόντουσαν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ κι αν συνυπολογίσει κανείς και ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων της ΔΗΣΥ που κατευθύνθηκαν στον Δήμαρχο, φαίνεται ότι, από την άποψη της διεύρυνσης σε ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις τουλάχιστον, το εγχείρημα δεν πέτυχε.

Οι υποψήφιοι που επεδίωξαν ανοιχτά να το περιορίσουν στον χώρο της κεντροαριστεράς και μιλούσαν για εκλογή προέδρου τς ΔΗΣΥ, πέτυχαν τον στόχο τους.

Την επόμενη Κυριακή αναμετρώνται για την ηγεσία του «νέου φορέα» δύο από τα γνωστότερα στελέχη της ιεραρχίας του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η σημερινή του πρόεδρος και ο επί σειρά ετών γραμματέας του.

Όποιος κι αν νικήσει θα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει να ιδρύσει έναν νέο πολιτικό φορέα, αν είναι βέβαια αυτός ο στόχος του. Η θέληση αυτή μένει να εκφραστεί στις πολιτικές θέσεις και στην εφαρμογή τους. Η περίοδος και το περιεχόμενο της προεκλογικής τους καμπάνιας δεν αφήνουν πάντως και ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας.

Ο δρόμος για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, για να γίνουν οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, φαίνεται ότι θα είναι ακόμα μακρύς.