Δηλώνει ο Τσίπρας: « Καταγγέλλουμε το επαχθές και εξοντωτικό μνημόνιο, όπως ξέρετε. Θα εξαντλήσουμε κάθε διαπραγμάτευση με τους τρόϊκους, θα τους εξηγήσουμε τα αδιέξοδά του και θα τους υποδείξουμε τις αλλαγές που θα το κάνουν βιώσιμο, με την έννοια ότι θα κάνουν βιώσιμο και το βίο των Ελλήνων και με την έννοια ότι έτσι θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε τα δανεικά των εταίρων μας. Θα τους εξηγήσουμε ότι τους συμφέρει, γιατί αλλιώς θα είναι προς ζημία όλων. Εφ’ όσον οι τρόϊκοι παραμείνουν αμετακίνητοι και εφ’ όσον αυτό σημαίνει μια χρεοκοπία με μνημονιακές προδιαγραφές, τότε θα επιλέξουμε το μη χείρον ως βέλτιστο. Στάση πληρωμών και επιστροφή στη δραχμή».

.

Μετά προσθέτει ότι θα διορθώσουν την Ελλάδα νέοι και άφθαρτοι, όχι εκείνοι που την κατάντησαν έτσι.

.

Μετά εξηγεί το πρόγραμμά του και τους λόγους για τους οποίους ο συνασπισμός του είναι καλύτερος και όχι χειρότερος από όσους κυβέρνησαν, επειδή δεν αρκεί να βρίζεις του άλλους για να είσαι εσύ καλύτερος.

.

Καλά τα λέει; Τι να σας πούμε, κατ’ αρχήν καλά τα λέει. Μας ανοίγει το δρόμο να συζητήσουμε για το πρόγραμμά του και τις θέσεις του. Αλλά δεν τα λέει. Τη δήλωση διαπραγμάτευσης δεν την έκανε. Την υποθέσαμε, για να δείξουμε πόσο εύκολο θα ήταν μετά από μια τέτοια δήλωση, να μας κάνει πρόθυμους συνομιλητές του. Το προαπαιτούμενο της εθνικής αυτοκτονίας μάς αποκλείει.

.

Σε τι αλλάζει η ουσία, αν πρώτα διαπραγματευτείς και μετά, σε περίπτωση αδιεξόδου, καταγγείλεις; Μόνο στο ότι γίνεσαι πειστικός στους Έλληνες και στους λαούς της Ευρώπης για το δίκιο σου.

.

Τι εξυπηρετεί και πώς μπορεί κάποιος να παίρνει το ρίσκο της χρεοκοπίας της χώρας του, αρνούμενος την κοινή λογική και το πολιτικά αυτονόητο; Για να γίνουμε τρομαχτικοί στους εταίρους μας και να τους υποτάξουμε στους μονομερείς όρους δανεισμού που έχουμε αποφασίσει; Κατέχουμε λέει πυρηνικά ίσης αξίας με εκείνα ολόκληρης της Ευρώπης; Καθόλου πειστικό. Μπορούν να το αποδείξουν εκείνοι που ξέρουν αριθμητική και όχι κατ’ ανάγκην οικονομολόγοι. Η Ευρώπη θα τραυματιστεί κι εμείς θα καταστραφούμε. Αλλά κι αν ήταν σωστό και η Ευρώπη θα πάθαινε ίδια ζημιά με εκείνη της Ελλάδας, τι μας εμποδίζει να καθίσουμε να μιλήσουμε πρώτα, να εκβιάσουμε έστω με τα πυρηνικά μας και να πάρουμε αυτό που ζητάμε; Τι χρειάζεται όλη αυτή η αυτοπυρπόληση; Για να δείξουμε ίσως ότι είμαστε αποφασισμένοι να χορέψουμε το χορό του Ζαλόγγου; Απ’ αυτό θα εξαρτηθεί η αποδοχή των αιτημάτων μας και όχι από το κόστος παραμονής ή εξόδου, το οποίο θα λογαριάσουν οι εταίροι μας που μας δανείζουν;

.

Δεν βγαίνει. Με πολιτικά εργαλεία εξήγησης, είναι ανεξήγητο.  Όμως απάντηση σε όλα αυτά υπάρχει και βρίσκεται στην πλευρά που νοθεύει την πολιτική, στη δημαγωγία.

.

Αν όλο το εκλογικό σώμα ήταν έτοιμο να ακούσει όσα υποθετικά αναφέραμε στην αρχή ότι δήλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ. Θα ψήφιζε μάλλον ΔΗΜΑΡ ή κάποιο άλλο κόμμα που προτάσσει την επαναδιαπραγμάτευση και όχι την καταγγελία.

.

Αλλά κανένα εκλογικό σώμα δεν είναι ομοιογενές και δεδομένο. Διαμορφώνει με τις προσδοκίες του τον πολιτικό λόγο που του απευθύνουν και διαμορφώνεται από τις εξαγγελίες. Ο πειρασμός είναι μεγάλος για όσους σκέφτονται περισσότερο τον κομματικό εαυτό τους και όχι τις επιπτώσεις του μύθου μέσα στον οποίο συναλλάσσονται με το εκλογικό σώμα.

.

Είναι τώρα πια αιχμάλωτος ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημαγωγίες του. Έσκισε χίλιες φορές το μνημόνιο στις πλατείες και στα μικρόφωνα και το κόλπο έπιασε. Κατάφερε να εισπράξει μια εκλογική περιουσία. Ίσως κατανοεί ότι δεν μεγάλωσε, αλλά πρήστηκε. Ίσως το έψαξε, να μαζέψει τον καιροσκοπισμό του και να υπηρετήσει σοβαρά το μέλλον της Ελλάδας. Τελικά όμως προτίμησε, αντί για το κόστος της διόρθωσης, το κόστος τού ξαφνικού θανάτου ενός λαού. Δεν φαντάζεται βέβαια πόσο ακριβό είναι αυτό και για τον ίδιο και είναι  καλύτερα για όλους μας να μη χρειαστεί να το μάθει. Ο νεοπλουτισμός τού υποβάλλει να συνεχίσει την τυφλή διαδρομή προς το αδιέξοδο και τώρα η τύχη μας ανήκει στο ποσοστό εκείνων που θα τον παρακολουθήσουν.

.

Και επειδή κάθε τόσο μας καθησυχάζουν ότι είναι αριστεροί, οπότε θα κάνουν το δέον και το καλύτερο για τα πάντα, να κάνουμε δύο παρατηρήσεις και γι’ αυτό.

.

Η πρώτη είναι ότι η αριστερά κρίνεται πάντα από το θεώρημα που σπρώχνει τον κόσμο μπροστά. Αν είναι πειστικό, ο λαός δίνει την ευκαιρία της πράξης, που είναι η άσκηση πολιτικής και τότε αποδείχνεται ή ακυρώνεται ως αριστερό. Ο τσαμπουκάς είναι περιττός για κάποιον που έχει σχέδιο και πρόγραμμα και απαραίτητος για κάποιον που δεν έχει, διότι σκεπάζει την ένδεια ιδεών και πολιτικής. Το πρόγραμμά του λοιπόν θα αποδείξει αν αυτά που λέει είναι αριστερά, δεξιά, ή ακατονόμαστα. Μόνο που αυτό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα αντί να πρωταγωνιστεί, διότι τα εισιτήρια τα έκοψε η φασαρία της καταγγελίας. Κι έτσι, μόνο δευτερευόντως θα μπούμε στην ουσία των εξαγγελιών του για τη μεθεπόμενη ημέρα και δεν θα αναδειχτούν οι αντίθετες απόψεις, εκ των οποίων η μία είναι πως πρόκειται για φιλολαϊκό συμβόλαιο και η άλλη ότι τέτοια προγράμματα συντάσσονται συνήθως προφορικά στα καφενεία.

.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι την καταγγελία συνδράμουν οι εξής:

.

Το ΚΚΕ, που τη συνοδεύει ασφαλώς με αριστερή δραχμή λαϊκής εξουσίας υπό τον εαυτό του, ενώ θεωρεί το ΣΥΡΙΖΑ συστημικό, ο Καμμένος που είναι ανεξάρτητος καραδεξιός και η Μαύρη Νύχτα που ας μην το συζητάμε καλύτερα. Γίνεται φανερό πως ο πυρηνικός τσαμπουκάς δεν είναι εξ ορισμού αριστερός, είναι κατ’ αρχήν δελεαστικός ως ψηφοθηρικός.

.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος, περιγράφοντας τους τύπους νταήδων που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα μερικές δεκαετίες πριν, τους ξεχώρισε σε κουτσαβάκια και μάγκες. Η διαφορά τους ήταν ότι τα κουτσαβάκια φτιάχνανε τον καυγά, τον προκαλούσαν και ήταν αιτία ανώφελων συγκρούσεων, ενώ οι μάγκες έμπαιναν στον καυγά όταν δεν μπορούσαν πια να τον αποφύγουν, όταν οι άλλοι τον προκαλούσαν και όταν το δίκιο ήταν με το μέρος τους.

.

Τις ελπίδες μας τις εναποθέτουμε στα ποσοστά εκείνων των συμπολιτών μας που δεν θα τους καθορίσει το αρνητικό συναίσθημα και δεν θα παρακολουθήσουν τα κουτσαβάκικα πειράματα. Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και άλλα που δεν υπάρχουν. Τη χρεοκοπία μας τη σώζει ο έρανος των εταίρων. Μπορούμε, μέσα σε ένα ευνοϊκό κλίμα που έχει ήδη διαμορφωθεί, να τους ζητήσουμε αλλαγές στη συμφωνία, που θα αντιστρέψουν το προφανές αδιέξοδο του μνημονίου. Να τους αγνοήσουμε και να πάρουμε λεφτά δεν μπορούμε, διότι θα τους στοιχίσουμε περισσότερα από εκείνα που θα χάσουν εάν πτωχεύσουμε.

.

Καίτοι μη θρησκευόμενοι, ως επίλογο θα δανειστούμε την προσευχή που αποδίδεται στον Φραγκίσκο της Ασίζης, να τη στείλουμε ως μήνυμα σε πολίτες και πολιτικούς:

.

«Θεέ μου, δώσε μου την δύναμη να αλλάξω ό,τι μπορεί να αλλάξει, τη στωικότητα να αποδεχτώ ό,τι δεν μπορώ να αλλάξω, και τη σοφία να μπορώ να διακρίνω το ένα από το άλλο.»