Υπάρχει, και είναι φανερό, ένα περιβάλλον οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και ευρωπαϊκό εξαιρετικά ρευστό και εξελισσόμενο. Αλλοτε δείχνει σημάδια προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο. Η τρικομματική κυβέρνηση, την Πέμπτη το βράδυ, μετά έναν χρόνο έκλεισε τον κύκλο της. Προσέφερε πολλά.
Ανέκοψε την πορεία προς την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, πέτυχε μια αξιόλογη πολιτική σταθερότητα και είχε επιμέρους επιτυχίες σε αρκετούς τομείς, όπως βέβαια και αποτυχίες. Κρίσιμα και δύσκολα προβλήματα είναι μπροστά. Η στάση της Ευρώπης είναι καθοριστική για την πορεία της χώρας. Υπάρχουν μαζί και καλές ευκαιρίες και καλές προοπτικές, αλλά συνυπάρχουν και με τα αντίθετά τους. Είναι θέμα κατά βάση πολιτικών χειρισμών. Η τρικομματική κυβέρνηση, που έληξε ο βίος της προχθές, είχε στην ουσία τέσσερις βασικούς πυλώνες.
Πρώτον, παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεύτερον, σταθεροποίηση της χώρας οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Τρίτον, διαμόρφωση κουλτούρας συνεννόησης και συνεργασίας και τέταρτον, μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.
Δεν τα πήγε καλά σε όλα. Κυρίως στο θέμα της κουλτούρας συνεννόησης και συνεργασίας, που επικράτησαν μονοκομματικές αντιλήψεις επιβολής και στο θέμα των μεταρρυθμίσεων, όπου -εκτός των καθυστερήσεων- πολλές φορές ακολουθήθηκαν τρόποι, μέσα, διαδικασίες ατελέσφορες και οριζόντιες εκτός από το «συντηρητικό» πρόσημο ουσίας, που σε ορισμένες περιπτώσεις «υπερχείλιζε».
Αυτά δημιούργησαν την προχθεσινή κρίση. Ας ελπίσουμε, όλα τα κόμματα του φιλοευρωπαϊκού τόξου να βγάλουν γρήγορα τα συμπεράσματά τους και με μια νέα στάση σ? αυτά τα θέματα, έστω και από διαφορετικές θέσεις, ως προς τη νέα κυβέρνηση (μέσα – έξω), να συμβάλουν στη διόρθωση των λαθών και την προώθηση των τεσσάρων «βασικών πυλώνων» της μετεκλογικής συμφωνίας του Ιουνίου, που η επικαιρότητά τους εξακολουθεί να υφίσταται.
Η ΝΔ έχει καθήκον να αντιληφθεί μετά την περιπέτεια της ΕΡΤ ότι χωρίς κουλτούρα συνεργασίας και χωρίς πολιτικά ευρύχωρες μεταρρυθμίσεις που να χωρούν και άλλους εταίρους, σε δύσκολες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, δεν μπορεί να διασφαλισθεί σταθερότητα.
Το ΠΑΣΟΚ, αν δεν αλλάξουν πολλά στον τρόπο λειτουργίας της νέας κυβέρνησης, θα βρεθεί σύντομα σε «ασφυκτικό» περιβάλλον.
Οσο για τη ΔΗΜΑΡ, ο μόνος πολιτικά δημιουργικός δρόμος που έχει να ακολουθήσει τώρα είναι να συμβάλει και έξω από την κυβέρνηση με τη συνεπή στάση της στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, στην ευρύτερη σταθεροποίηση, στην επιμονή σε μια δημοκρατική κουλτούρα ουσιαστικών συνεργασιών και μεταρρυθμίσεων με «πρόσημο» εκσυγχρονισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεν πρέπει να εκπέσει σε αντιπολίτευση «τύπου ΣΥΡΙΖΑ», ή άλλων «αντιμνημονιακών δυνάμεων», κάτι που είναι προφανές από τη στάση του Κουβέλη και των ηγετικών στελεχών του. Η κατά «περίπτωση στήριξη» και η «ανοχή», με σοβαρό και πειστικό τρόπο, φαίνεται να είναι για τη ΔΗΜΑΡ μετά τις εξελίξεις αναγκαστικός δρόμος.
Το βασικό πάντως είναι όλο το ευρωπαϊκό δημοκρατικό τόξο της χώρας, είτε μέσα είτε έξω από την κυβέρνηση, με τις διαφοροποιήσεις του να βρίσκει «κοινούς τόπους», όσο το δυνατόν περισσότερους. Τον πρώτο λόγο βέβαια σ? αυτό έχει ο πρωθυπουργός…