Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων δυο ετών δείχνουν πάνω κάτω τα ίδια για το Κίνημα Αλλαγής. Σταθεροποιημένο πέριξ του 6%. Ότι και να κάνει, ότι και να πει, η βελόνα δεν κινείται. Σου δίνεται δηλαδή η αίσθηση πως ακόμα και αν είχε ανακοινωθεί η αναστολή λειτουργίας του, πάλι τα ίδια ποσοστά θα συγκέντρωνε. Δυστυχώς εδώ και καιρό το κόμμα λειτουργεί με όρους αναμνήσεων, περασμένων μεγαλείων ή όπως εύστοχα έγραψε ο Γιάννης Πρετεντέρης (Νέα, 6 Σεπτεμβρίου) «ως ένα κινητό μνημόσυνο». Να σε ξανάβρω στους μπαξέδες για να έχουμε να λέμε ή να κοιτάμε παρέα το «σαν σήμερα» για να δούμε πότε είναι η επέτειος του θανάτου της Μελίνας, του Γεννηματά, του Τρίτση, του Αλευρά και άλλων μορφών του ένδοξου παρελθόντος.
Όσο η κυβέρνηση δεν είχε ιδιαίτερη φθορά, θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες που να βοηθούν στην επιλογή του κόμματος να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα. Αλλά το γεγονός ότι πλέον η κυβέρνηση έχει αισθητή φθορά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα ποσοστά των ευρωεκλογών του 2019, οδηγεί στην ακύρωση κάθε δικαιολογίας και αναδεικνύεται η έννοια της αιτιολογίας:
Το Κίνημα Αλλαγής είναι σε αυτά τα ποσοστά διότι έχει μια ηγεσία που (για να το πω κομψά) δεν εμπνέει τη συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων και μία πολιτική γραμμή που απωθεί ακόμα και τους τελευταίους νουνεχείς υποστηριχτές του.
Οι πρόσφατες (σε άπταιστη γλώσσα Άκη) δηλώσεις για τους μαθητές που δεν μπήκαν στα πανεπιστήμια, οι χυδαιότητες περί «Μαξίμου Α.Ε», οι μικρότητες για την υπουργοποίηση του εξαίρετου Χρήστου Στυλιανίδη και βεβαίως το αίτημα για παραίτηση Χρυσοχοϊδη, ήταν τα πολιτικά κερασάκια της άγευστης σούπας.
Ας μην μιλήσουμε, δε, για τους απαξιωτικούς σχολιασμούς περί μεταγραφών, διότι δεν θα υπάρχει χώρος για να γραφτούν οι μεταγραφές αεροδρομίου που κάθε τόσο έκανε το ΠΑΣΟΚ από την αριστερά. Και όχι μόνο το κραταιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και του Κώστα Σημίτη, αλλά και της Φώφης με τον Μπαργιώτα, τον Ιλχάν Αχμέτ και τον βουλευτή Επικρατείας του κόμματος Λεβέντη. Οπότε λίγη μεγαλύτερη σεμνότητα και επ’ αυτού.
Παράλληλα με τα προαναφερθέντα έχει επέλθει και η πλήρης απονεύρωση του κομματικού μηχανισμού, με διορισμένα πρόσωπα και στελέχη αναντίστοιχα του ρόλου τους.
Το Κίνημα Αλλαγής είναι μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την εκλογική διαδικασία και ο γραμματέας του δεν έχει καν συγκροτήσει την Επιτροπή που θα κάνει τις εκλογές, ούτε υπάρχει το περίφημο μητρώο του κόμματος. Οι Κιναλίτικες γλώσσες λένε ότι είναι τύποις γραμματέας και ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η βουλευτική εκλογή του.
Η κοινοβουλευτική ομάδα είναι σε βέρτιγκο, καθώς οι περισσότεροι βουλευτές ανησυχούν ότι δεν θα επανεκλεγούν και για αυτό, πλην λίγων τιμητικών εξαιρέσεων που έχουν το σθένος των δημόσιων παρεμβάσεων, σιωπούν και υπομένουν καρτερικά τις εξελίξεις.
Όπως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στην πολιτική υπάρχουν πάντα μικρές ευκαιρίες που μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλες ευκαιρίες. Εν προκειμένω αυτή δεν είναι άλλη από την επικείμενη εκλογή ηγεσίας. Για να μην τορπιλιστεί, ωστόσο, η ευκαιρία, θα πρέπει ΤΩΡΑ να λυθούν μια σειρά από ζητήματα, πρώτα και κύρια η συγκρότηση μιας επιτροπής κύρους, στα πρότυπα του 2017, που θα αναλάβει την εκλογική διαδικασία. Όσο παρατείνεται αυτή η λίμπο κατάσταση, τόσο θα είναι μη αναστρέψιμα τα πράγματα για τον ευρύτερο χώρο και θα έχει υπονομευτεί από το «καλημέρα» ο νέος αρχηγός.