Αν κάποιος διαβάσει την «τέχνη του πολέμου» του Σουν Τσου θα βρει «απαντήσεις» σε πολλά ερωτήματα που δημιούργησε η… «έκπληξη Κυριάκος».
Τι έλεγε ο Κινέζος στρατηγός και τι έγινε;
- «Προσποιήσου ότι είσαι κατώτερος και ενθάρρυνε την αλαζονεία του εχθρού» (και ο Κ.Μητσοτάκης έκανε μια «καμπάνια» ξεκινώντας από πολύ πίσω και χωρίς οι περισσότεροι να του δίνουν πολλές πιθανότητες. Στο δε δεύτερο γύρο, «αλαζόνες» αντίπαλοί του προέβαλαν επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του. Κατάφεραν έτσι να πείσουν ακόμη περισσότερους, ότι ο πρώην υπουργός μπορεί καλύτερα να αντιπαρατεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ…)
- «Οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται καθώς τις αρπάζουμε»
(και ο Κ.Μητσοτάκης άρπαξε τα «δώρα» που του έκαναν πάρα πολλοί μέσα στην παράταξη. Πρώτοι και καλύτεροι «δωροθέτες» οι δελφίνοι νεώτερης γενιάς που πρώτα δίστασαν να βγουν μπροστά κι εν συνεχεία στήριξαν μια άλλη υποψηφιότητα πιστεύοντας ότι έτσι ή η μάχη ηγεσίας θα μετατεθεί για αργότερα ή δεν θα βγει ο Απ.Τζιτζικώστας. Και επιβεβαιώθηκε η ρήση που λέει πως «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου συνήθως πέφτει ο ίδιος μέσα»)
- «Ένας επιδέξιος πολεμιστής κινεί τον αντίπαλο του. Δεν περιμένει ο αντίπαλός του να κινήσει αυτόν»
(Και ο Κ.Μητσοτάκης «κίνησε» τον αντίπαλό του στο πεδίο των θέσεων-προτάσεων. Κι εκεί σαφώς ο Ευ.Μειμαράκης ηττήθηκε με ευκολία…)
Βεβαίως για να έχουμε και επίγνωση των μεγεθών και της πραγματικότητας, ούτε παραλληλίζει κάποιος τον Κυρ.Μητσοτάκη με «αρχιστράτηγο», ούτε αίφνης «ανακαλύψαμε» έναν κρυμμένο «πολιτικό θησαυρό»! Πλην όμως σ’ ένα άνυδρο πολιτικό τοπίο, η εκλογή Μητσοτάκη θέτει σε κίνηση μηχανισμούς δράσης-αντίδρασης, που εδώ και πάρα πολλούς μήνες είχαν «σκουριάσει» από την ακινησία και την αχρηστία…
Προσοχή: τον αν ο νέος αρχηγός της ΝΔ θα κινηθεί προς τη σωστή ή τη λάθος κατεύθυνση και αν οι «ιδέες» και η στρατηγική του είναι καλές ή κακές, είναι άλλης τάξεως –και εντελώς διαφορετικά- ζητήματα.
Διότι δυο πράγματα είναι σίγουρα με την επικράτηση Μητσοτάκη:
- «Ταράζονται» τα λιμνάζοντα πολιτικά ύδατα σε όλους τους κομματικούς χώρους, πολύ δε περισσότερο στη ΝΔ, που ως αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει και έχει την ευθύνη να καταθέσει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.
- «Διασώζεται» η έννοια του νέου στην πολιτική. (Και ίσως αυτό είναι το σημαντικότερο)
Το «νέο στην πολιτική»
Το διαφορετικό ή το νέο στην πολιτική ήταν ο παράγοντας εκείνος που αποτέλεσε κινητήρια δύναμη όχι μόνο του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Ποταμιού. Δηλαδή κάθε κίνησης που ήθελε και ήλθε να «αμφισβητήσει» την παγιωμένη αντίληψη για την πολιτική γεωγραφία, αλλά κυρίως που ήθελε να «αντιπροτείνει» έναν άλλο δρόμο, υιοθετώντας τα αιτήματα των πολιτών για ανανέωση.
Η αρνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η «προβληματική» και μετ εμποδίων εξέλιξη του Ποταμιού, θα μπορούσαν να θέσουν «εν αμφιβόλω» την ανάγκη και την παρουσία του «νέου» στην πολιτική. Ίσως η απαξίωση του «νέου» στα μάτια των πολιτών να ακολουθούσε γεωμετρικούς ρυθμούς, στην περίπτωση αποτυχίας του –«αυθεντικού εκφραστή» της τάσης όπως εμφανίστηκε στην κεντροδεξιά- Απόστολου Τζιτζικώστα και επικράτησης του «παλαιότερου» Ευ.Μειμαράκη.
Ενδεχομένως λοιπόν, η νίκη Μητσοτάκη να αποτελεί ένα «φιλί της ζωής» στο αίτημα για «νέο στην πολιτική». Προφανώς το «νέο» δεν είναι ποτέ και πουθενά συνδεδεμένο μόνο με την ηλικία, καθώς αποτελεί τη συνισταμένη, πολλών… συνιστωσών διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων και προσεγγίσεων, από αυτές που έχουμε συνηθίσει και έχουν ταλαιπωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες τη χώρα.
Ακόμη όμως κι αυτό, θα κριθεί από τη συμπεριφορά, τις επιλογές και την τακτική του νέου προέδρου της ΝΔ. Διότι μπορεί το «νέο στην πολιτική» να απέφυγε τον… ξαφνικό θάνατο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι βγήκε από την εντατική στην οποία παραμένει διασωληνωμένο και σοβαρά τραυματισμένο…