Ναύπακτος

Σταύρος Μ. Θεοδωράκης 19 Οκτ 2019

Το πολιτικό προσωπικό της Χώρας αναφέρεται συχνά στις σχέσεις μας με την Τουρκία και την συμπεριφορά της με λόγο καταγγελτικό … με ηχηρές προειδοποιήσεις … με σαφή μηνύματα … με αναφορές στο ένδοξο παρελθόν μας …και άλλα τέτοια.

Η διπλωματία αυτού του είδους κανένα φίλο ή εχθρό δεν συγκινεί, κανένα σύμμαχο η εταίρο δεν ενδιαφέρει και δεν κινητοποιεί … είναι ατελέσφορη … σπαταλά ενέργεια και διπλωματικό κεφάλαιο … μόνον για εσωτερική κατανάλωση κάνει.

Βασικός συντελεστής αυτής της ρηχής διπλωματίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κος Προκόπης Παυλόπουλος

 

1571,
«Οι Τούρκοι συνεχίζουν τις κατακτήσεις τους.

Μετά την Χίο που ανήκε στους Γενουάτες, κυριεύει και την Κύπρο παρά τη σθεναρή αντίσταση των Βενετών και των Κυπρίων.

Υπό την πίεση των γεγονότων αυτών, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις (Πάπας, Γερμανία, Ισπανία, Αυστρία, Βενετία και ιταλικά κρατίδια) ενώθηκαν για μια ακόμα φορά σε Ιερό Συνασπισμό εναντίον των Τούρκων.

Ο ενωμένος χριστιανικός στόλος κατόρθωσε να νικήσει τις οθωμανικές ναυτικές δυνάμεις στις 7 Οκτωβρίου 1571 κοντά στη Ναύπακτο, καταρρίπτοντας έτσι το μύθο του αήττητου των Τούρκων.

Η μεγάλη όμως αυτή ναυτική νίκη δεν είχε άμεσα στρατηγικά αποτελέσματα, γιατί η συμμαχία των χριστιανικών δυνάμεων δεν κράτησε πολύ, αφού η καθεμιά, για τους δικούς της λόγους, εγκατέλειψε τον αγώνα κατά των Τούρκων». [1]

 

2019,
η Ναύπακτος γιορτάζει την επέτειο της ναυμαχίας, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας που ανακηρύσσεται και επίτιμος δημότης του Δήμου Ναυπακτίας.

Ο κος Παυλόπουλος δεν χάνει την ευκαιρία και 448 χρόνια μετά τη ναυμαχία, στέλνει για μία ακόμη φορά ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία.

Διαβάζουμε στις εφημερίδες:

«Ειδικότερα ο κος Παυλόπουλος, διεμήνυσε προς την Τουρκία ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση, λαμβάνοντας και εφαρμόζοντας αποφάσεις που επιβάλλει η θεσμοθετημένη, από το πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο, κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, δεν πρόκειται να ανεχθεί, κατ΄ουδένα τρόπο, τις αυθαιρεσίες της Τουρκίας εις βάρος του διεθνούς δικαίου, οι οποίες στρέφονται ευθέως εναντίον της ειρήνης και της σταθερότητας στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Πολλώ μάλλον όταν οι αυθαιρεσίες αυτές απειλούν και τα σύνορα καθώς και την επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως οριοθετούνται από τα σύνορα και από την επικράτεια της Ελλάδας και της Κύπρου. Η ναυμαχία της Ναυπάκτου σηματοδοτεί ένα από τα πιο εμβληματικά γεγονότα της ιστορίας της Ευρώπης και τούτο ιδίως διότι, σύμφωνα με την ορθή και αντικειμενική ιστορική αποτίμησή της, οι ενωμένες τότε Ευρωπαϊκές Δυνάμεις ανέκοψαν την άκρως επικίνδυνη επεκτατική πολιτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη δια της καταστροφής του στόλου της, ο οποίος εθεωρείτο ανίκητος».[2]

Παρακινδυνευμένο άλμα λογικής, αν όχι στο κενό, παρά αντίστιξη μοιάζει όλο αυτό … ο κος Παυλόπουλος το αντιλαμβάνεται και καταφεύγοντας στον διπλωμάτη και ιστορικό Edward Hallett Carr επιχειρεί να το τεκμηριώσει.
Στην αντιφώνηση του κατά την ανακήρυξη του σε επίτιμο δημότη, διαβάζουμε:

«Τέλος, ας μου επιτραπεί η διατύπωση μερικών ακόμη σκέψεων, με αφορμή την Ναυμαχία της Ναυπάκτου και τα όσα επακολούθησαν.
Αφορμή παίρνω από εκείνο που έχει τονίσει ο σπουδαίος Άγγλος ιστορικός, E.Η. Carr, στο κλασικό του βιβλίο, «Τι είναι Ιστορία – Σκέψεις για τη θεωρία της Ιστορίας και το ρόλο του ιστορικού», ότι δηλαδή η Ιστορία ασχολείται με τη σχέση του μοναδικού και του γενικού, ως ιστορικός είναι αδύνατον κανείς να τα ξεχωρίσει ή να δώσει στο ένα προτεραιότητα έναντι του άλλου, όπως ακριβώς είναι αδύνατον να ξεχωρίσει το γεγονός από την ερμηνεία του.
Σε μια απόπειρα, λοιπόν, μιας τέτοιας ερμηνείας -και χωρίς να διεκδικώ την ιδιότητα του ιστορικού- επιτρέψατέ μου να θεωρήσω ότι επιβάλλεται η αποστολή ενός πολιτικού μηνύματος, που ερείδεται μεν στα συμπεράσματα από την νίκη κατά την ναυμαχία της Ναυπάκτου, πλην όμως αφορά τα τεκταινόμενα στην σύγχρονη Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Το μήνυμα αφορά τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής μας, και πρωτίστως, την Μεγάλη Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση …». [3]
Σε άλλο σημείο της ίδιας ομιλίας του ο κος Παυλόπουλος, γιατί αλήθεια, αναφέρεται και στις εξελίξεις στη ναυπηγική που σηματοδότησε η ναυμαχία της Ναυπάκτου, διαβάζουμε:

«Η ναυμαχία της Ναυπάκτου είχε, επίσης, ένα τεράστιας σημασίας θετικό αποτέλεσμα, που συνιστά αλλαγή παραδείγματος -έστω κι αν χρησιμοποιώ κάπως ελεύθερα εν προκειμένω τον όρο του ονομαστού επιστημολόγου Thomas Kuhn– όσον αφορά τις εξελίξεις στην ναυπηγική.
Η ναυμαχία της Ναυπάκτου σηματοδότησε το τέλος των κωπήλατων πολεμικών πλοίων και την ανατολή των ιστιοφόρων στους κατά θάλασσα αγώνες.
Μια ιστορική διαδρομή 2.500 ετών και πλέον, του κουπιού, που είχε ξεκινήσει από την Αργοναυτική εκστρατεία, έφθασε στο τέλος της, για να δώσει την σειρά του στο πανί ως κύριο μέσο πρόωσης, που βεβαίως είχε ξεκινήσει εξ ανάγκης στα εμπορικά πλοία, λόγω των μεγάλων αποστάσεων τις οποίες έπρεπε να καλύψουν. Προσαρμοζόμενες σε αυτήν την, τότε σύγχρονη, εξέλιξη, η ναυτική τέχνη και η ναυπηγική άρχισαν να παρουσιάζουν τεράστια ιστιοφόρα, για να καταλήξουν στα λεγόμενα δίκροτα ή και τρίκροτα, που θα καλύψουν ανάγκες των επόμενων πέντε αιώνων, προκειμένου και αυτά να «υποκλιθούν» μετέπειτα στην νεότερη γενιά του ατμού και του σιδήρου».[3]

Στη Wikipedia και στο λήμμα ναυμαχία της Ναυπάκτου, διαβάζουμε:

«Η ναυμαχία της Ναυπάκτου υπήρξε το τέλος των κωπήλατων πολεμικών πλοίων και η ανατολή των ιστιοφόρων στους κατά θάλασσα αγώνες. Μια ιστορική διαδρομή 2.500 ετών και πλέον, του κουπιού, που είχε ξεκινήσει από την Αργοναυτική εκστρατεία, έφθασε στο τέλος της, για να δώσει τη σειρά του στο πανί ως κύριο μέσο πρόωσης, που βεβαίως είχε ξεκινήσει εξ ανάγκης στα εμπορικά πλοία, λόγω των μεγάλων αποστάσεων που έπρεπε να καλύψουν, αλλά που δεν είχε δοκιμασθεί για περιορισμένες κατ’ έκταση ναυμαχίες. Σε αυτήν την τότε σύγχρονη εξέλιξη, η ναυτική τέχνη και η ναυπηγική προσαρμοζόμενες, άρχισαν να παρουσιάζουν τεράστια ιστιοφόρα, για να καταλήξουν στα λεγόμενα δίκροτα και τρίκροτα, που θα καλύψουν ανάγκες των επόμενων πέντε αιώνων, προκειμένου και αυτά να υποκλιθούν στη νεότερη γενιά του ατμού και του σιδήρου». [4]

Η θητεία του κου Προκόπη Παυλόπουλου ως Προέδρου της Δημοκρατίας ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες …

[1] Ιστορία Β Γενικού Λυκείου- Γενικής Παιδείας
[2] Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13/10/2019
[3] Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας/presidency.gr
[4] Διαδικτυακή εγκυκλοπαίδια, Wikipedia/Βικιπαίδια