Είναι δυνατόν τα ναρκωτικά να συσχετιστούν με την οικονομία και την ανάπτυξη; Μέχρι σήμερα τα ναρκωτικά μεταφράζονταν ως  εγκληματικότητα και  τεράστια κέρδη ορισμένων εμπόρων του θανάτου όπως ονομάζονται. Τα ναρκωτικά υπάρχουν στην ζωή μας ως έγκλημα . Παγκοσμίως  επιτελούν  ένα οικονομικό θρίαμβο της τάξεως των 500 δις. δολαρίων στην υπηρεσία της μαύρης οικονομίας (Οι πόλεμοι του αύριο Pascal Boniface εκδόσεις Παπαζήση 2004 σελ. 162).

Η αύξηση της κατανάλωσης των ναρκωτικών ουσιών δεν σταμάτησε παρά την δέσμευση τεράστιων κεφαλαίων και ανθρώπινου δυναμικού για την καταπολέμησή της. Το γεγονός αυτό είναι αυταπόδεικτο. Επίσης η αυξανόμενη κατανάλωση αποποινικοποίησε σε μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου την χρήσης τους. Παραμένει δε η βαριά ποινική αντιμετώπιση των εμπόρων ναρκωτικών . Το ρίσκο και ο κίνδυνος που απαιτεί αυτό το είδος επιχείρησης είχε και έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής των ναρκωτικών ουσιών. Παράλληλα το κράτος δεσμεύει κεφάλαια για την συντήρηση των κρατουμένων εμπόρων των οποίων συνήθως οι ποινές είναι γιγάντιες. Ένας στρατός από αστυνομικούς , λιμενικούς , υπαλλήλους του ΣΔΟΕ, ανακριτές , εισαγγελείς, δικαστές απασχολούνται με την ποινική καταστολή του φαινομένου της εμπορίας ναρκωτικών . Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα οι κρατούμενοι για τα αδικήματα του νόμου περί ναρκωτικών έχουν φτάσει τους 3.500 . Απαιτούνται δε για την ετήσια διαβίωση τους στα καταστήματα κρατήσεως περίπου 42.000.000 ευρώ . Αυτή είναι μία από τις πολλές  όψεις του προβλήματος . Το κόστος διατήρησης υλικού εξοπλισμού για την ανάσχεση του φαινομένου κρύβεται μέσα στις γενικές δαπάνες που απορροφάνε οι αστυνομικοί και λιμενικοί θεσμοί και δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί αριθμητικά. Σίγουρα όμως μπορεί να καταλάβει ο κάθε πολίτης ότι το ανθρώπινο δυναμικό της αστυνομίας που απασχολείται  για να συλλάβει με κατηγορίες που σχετίζονται με τα ναρκωτικά  περίπου 13.000 Ελληνες πολίτες χώρια τους αλλοδαπούς αφαιρείται από την καθημερινή ασφάλειά του. Εν ολίγης το Ελληνικό κράτος δεσμεύει τεράστιους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους σε ένα κυνήγι χωρίς να έχει αμβλύνει την κατανάλωση και κατά συνέπεια το εμπόριο των ναρκωτικών.

Μέσα σ’ όλα αυτά είναι διεθνώς παραδεκτό ότι η κατανάλωση μαριχουάνας δεν προκαλεί κίνδυνο στην υγεία τέτοια ώστε οι επιπλοκές να αποτελούν εμφανώς πρόβλημα . Οι καταναλωτές ηρωίνης , κοκαίνης κτλ  αντιμετωπίζονται  ως άρρωστοι . Η ποινική απαξία της πράξεώς τους είναι σχετικά μικρή. Εξακολουθούν όμως να είναι καταναλωτές ναρκωτικών ουσιών συνέπεια που καθιστά αδύνατη την καταπολέμηση του εμπορίου τους αφού συνιστά μέσο πλουτισμού για τους εμπόρους και παραγωγούς τους.

Η Ελληνική οικονομία επιβαρύνεται από το κόστος ενός άσκοπου πολέμου.

Είναι προτιμότερο το κράτος να απαλλαγεί από τον πόλεμο αυτό. Είναι προτιμότερο να νομιμοποιήσει το κομμάτι αυτό της υπόγειας οικονομίας και να αποσπάσει πόρους από αυτή αποδεσμεύοντας ταυτόχρονα τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που χρησιμοποιεί για να την καταπολεμήσει και διοχετεύοντας τους αλλού για το καλό της κοινωνικής οικονομίας.

Είναι σαφώς αποτελεσματικότερο οικονομικά να επιτραπεί η οργανωμένη καλλιέργεια ινδικής κάνναβης (μαριχουάνα) σε όλες τις μορφές της (βιομηχανική, ιατρική, αναψυχής). Η οργανωμένη και ελεγχόμενη καλλιέργειά της θα απελευθερώσει αναπτυξιακές δυνάμεις για την εμπορική της χρήση. Σε οποιαδήποτε μορφή το προιόν αυτό θα φορολογείται. Ηδη υπάρχουν   παραδείγματα υψηλής κερδοφορίας σε Αμερική (Ουρουγουάη, Κολοράντο, Ουάσινγκτον, Ορεγκον και Αλάσκα) και Ευρώπη (Ολλανδία) που η νομιμοποίησή της παραγωγής και χρήσης ινδικής κάνναβης έχει φέρει απτά οικονομικά αποτελέσματα σε κράτος και ιδιώτες. Το διεθνούς κυκλοφορίας περιοδικό NATIONAL GEOGRAPHIC τεύχος Ιουνίου 2015 το οποίο κυκλοφορεί ταυτόχρονα μεταφρασμένο σε πολλές ευρωπαικές γλώσσες, είχε ως κύριο τίτλο το άρθρο  THE NEW SCIENCE OF MARIJUANA. Στους σχετικούς στατιστικούς πίνακες της έρευνάς του για την θεραπευτικη μαριχουάνα προβλέπει ότι ο τζίρος του κύκλου εργασιών από $2,9 δις το 2014 θα ανέβει στα $11δις το 2017 και στα $22 δις το 2020 (σελ 45 της αμερικανικής έκδοσης).

Παραμένει το πρόβλημα των ναρκωτικών ουσιών που προκαλούν εξάρτηση και είναι πράγματι επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία. Αυτά ακριβώς τα ναρκωτικά είναι και τα πλέον ακριβά. Για την παραγωγή και την κατανάλωσή τους κινείται ένα μεγάλο μέγεθος χρήματος το οποίο εξαιτίας του ρίσκου και της διακινδύνευσης ζημιώνει την εθνική οικονομία σε υλικό και ανθρώπους. Είναι καιρός το κράτος να πάρει στα χέρια του την παραγωγή τους και να τα δίνει οργανωμένα στους χρήστες. Σε μηδενικές τιμές  και σε οργανωμένους τόπους (το παράδειγμα των δωματίων χρήσης του Ελβετικού Καντονιού της Ζυρίχης είναι μια από τις λύσεις ). Την παραγωγή τους ας την αναλάβουν Ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες με αποκλειστικό πελάτη και διακινητή το Ελληνικό κράτος . Αμέσως θα καταρρεύσει όλο το σύστημα της παραοικονομίας που κινείται από την παραγωγή και χρήση των ουσιών αυτών , Το άμεσο κέρδος για την οικονομία θα είναι η αποδέσμευση οικονομικών, υλικών και ανθρώπινων πόρων και η κατεύθυνσή του κόστους αυτού  σε άλλους  παραγωγικούς σκοπούς. Μεσοπρόθεσμα  κέρδος θα είναι ο έλεγχος των ναρκωτικών ουσιών και των χρηστών τους  αλλά και η κοινωνική ειρήνη με την κάθετη  μείωση της εγκληματικότητας.

Ταυτόχρονα με τις παραπάνω πράξεις θα αρχίσει και η σταδιακή αποχώρηση από τις φυλακές των κρατουμένων που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα που σχετίζονται με τον νόμο περί ναρκωτικών. Οι διατάξεις του σχετικού νόμου δεν είναι ανάγκη να αλλάξουν . Απλά θα ανασταλούν για όσο διάστημα θα χρειαστεί ώστε οι κρατούμενοι αυτοί θα  απελευθερωθούν ή θα απελαθούν  όταν πρόκειται για αλλοδαπούς.

Σήμερα το Ελληνικό Κράτος δεν διαθέτει ούτε ένα ευρώ στην πρόληψη και την συμβουλευτική ενημέρωση ενάντια στην χρήση ναρκωτικών ουσιών . Αντίθετα ξοδεύει πολλά εκατομμύρια ευρώ στην καταστολή του φαινομένου αυτού .Με την αποδέσμευση των οικονομικών πόρων που αφορούν την καταστολή της χρήσης ναρκωτικών ουσιών θα πρέπει να ενισχυθούν άμεσα  οι υπάρχουσες  μονάδες απεξάρτησης σε όλη την Ελλάδα με προσωπικό . Αποστολή του εκπαιδευμένου αυτού ανθρώπινου δυναμικού θα είναι και  η ενημέρωση όλων των ηλικιακών ομάδων του πληθυσμού για τις σοβαρές συνέπειες στην υγεία από την χρήση ναρκωτικών ουσιών. Η γνώση και η εμπειρία των ανθρώπων που ηγούνται των κέντρων απεξάρτησης είναι κορυφαία και πρέπει να χρησιμοποιηθεί και στον τομέα της πρόληψης.

Η Ελλάδα της οικονομικής  κρίσης δεν μπορεί να σκέπτεται με όρους προ κρίσης. Δεν μπορεί να ανέχεται μια τεράστια οικονομική αιμορραγία με σκοπό την καταστολή του εμπορίου και της χρήσης ναρκωτικών ουσιών χωρίς απτό  αποτέλεσμα. Σήμερα στην Ευρώπη γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για την αποποινικοποίηση της χρήσης και της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης. Ηδη επιτρέπεται η υπό όρους καλλιέργεια της βιομηχανικής ινδικής κάνναβης στην Ελλάδα (μένει μόνο να υπογραφεί η Υπουργική απόφαση) . Το ένα βήμα παραπάνω θα ενισχύσει αναμφισβήτητα  την τουριστική βιομηχανία , θα δώσει θέσεις εργασίας και οικονομικό αποτέλεσμα για το κράτος και τους ιδιώτες. Οι κανόνες δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Υπάρχουν παραδείγματα στην διεθνή πρακτική για όσους δεν εμπιστεύονται τα Ελληνικά διανοητικά κεφάλαια. Κυρίως όμως πρέπει  με διάλογο να εξηγηθεί σε όλους αυτούς που στήριξαν την καταστολή ότι θα είναι το ίδιο χρήσιμοι στο πόστο της πρόληψης στον αγώνα κατά των «μαλακών και σκληρών ναρκωτικών» και της διαφύλαξης της κοινωνικής ειρήνης.

Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ δικαιούται να φιλοξενίσει αλλά και να ανοίξει ένα διάλογο για τις ανάγκες μιας οικονομίας πνιγμένης από την λιτότητα ιδεών και να προσδιορίσει ένα αναπτυξιακό μέλλον στον ξεροβραχο τόπο μας (Κ. Αξελός) με την Ελληνική ιδιαιτερότητα (Κ. Καστοριάδης)   Το άρθρο αυτό φιλοδοξεί να συμβάλει στον διάλογο αυτό και θέλει απαντήσεις και κριτική .