Τα καλά νέα είναι ότι πήραμε τη δόση, τα κακά ότι για να μας τη δώσουν, «μας βάλανε τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι»!

.

Καλό νέο είναι και ότι μειώθηκαν τα επιτόκια δανεισμού μας (στην αρχή ήταν τοκογλυφικά) από τις μέχρι σήμερα δανειακές συμβάσεις με τα κράτη – πιστωτές μας. Κακό νέο είναι ότι το δημόσιο χρέος της χώρας θα εξακολουθήσει να μην είναι βιώσιμο, έτσι κι αλλιώς και μετά την αμφίβολης δυνατότητας και αποτελεσματικότητας υποχρέωσή μας (προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης) για επαναγορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά, με νέα δάνεια από τον EFSF , μετά την άρνηση των «σκληρών» του γερμανικού άξονα να δεχθούν οριστική λύση στο θέμα, με κούρεμα των ελληνικών ομολόγων τα οποία κατέχουν.

.

Επομένως, το θέμα της βιωσιμότητας θα επανέλθει κάποια στιγμή, είτε με πρωτοβουλία του Δ.Ν.Τ, που προς στιγμήν φαίνεται να υποχώρησε, είτε με παρέμβαση των αγορών όπως αυτές ξέρουν… Και τότε, άντε πάλι από την αρχή!

.

Με αυτά και μ’ εκείνα, βέβαια, βγάλαμε εν τέλει κεφάλι για λίγο «από τον λάκκο με τη λάσπη», όμως είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα ακούσουμε τη φωνή του «διαβόλου» να μας προστάζει, «τέρμα το διάλλειμα και τα κεφάλια μέσα»! Γιατί δυστυχώς, ο «εξαποδώ» έχει βγει και έχει στρογγυλοκαθίσει παντού γύρω μας, μας βγάζει τη γλώσσα και μας περιγελά, μας προκαλεί και μας απειλεί, μας τρομοκρατεί και μας γοητεύει. Μας κλείνει πονηρά το μάτι, την ώρα που οργανώνει το «στράτευμά» του για την τελική επίθεση στον πολιτισμό και στο μυαλό μας. Του ανοίξαμε εμείς την πόρτα και για την ακρίβεια, την ανοίξανε αυτοί που τους εμπιστευτήκαμε να κυβερνήσουν τη χώρα, την τσέπη μας και τη ζωή μας. Παραδώσαμε χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις την οικονομία μας και την κυριαρχία μας στο έλεος των δανειστών μας. Και αφού αφήσαμε μια ολόκληρη κοινωνία μέσα σε τρία μόνο χρόνια, να συνθλιβεί και την δημοκρατία μας να εκφυλισθεί, τώρα είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε, οι άφρονες, μη αντιδρώντες ουσιαστικά και αναμένοντες  παθητικά και την λαϊκή κυριαρχία και τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και την ελευθερία μας, να γίνουν βορρά στα νύχια των δολοφονικών συμμοριών της φασιστικής βαρβαρότητας! Έτοιμοι ίσως να δεχθούμε ασυνειδήτως το πλήγμα, ως τιμωρία στην ασυγχώρητη απρονοησία μας  και ως αυτοχειριασμό που καθοδηγείται από τις συλλογικές μας ενοχές.

.

Ναι, πήραμε μια ανάσα, αλλά αν δεν ενώσουμε τις ανάσες μας και δεν τις κάνουμε αέρα, θύελλα και γενεσιουργό δράση που θα διώξει από επάνω μας «τη χολέρα» και θα ξεπλύνει τη σκουριά της αδράνειας, της αναποτελεσματικότητας και της φθηνής πολιτικής αντιπαράθεσης, πιθανότατα να μην έχουμε στο μέλλον καμιάν άλλη δυνατότητα και ευκαιρία.