Bρισκόμαστε εδώ σήμερα ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για μια ενωμένη Δημοκρατική Παράταξη. Μια προσπάθεια που ξεκίνησε, κατά τα πρότυπα του ιστορικού παραδείγματος της Ιταλίας, λίγους μήνες πριν, τώρα βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Λάθη και παραλείψεις σίγουρα έγιναν. Εγωισμοί και προσωπικές ατζέντες σίγουρα υπήρξαν. Αλλά θα θέλαμε στα αλήθεια, να αναλωθούμε σε μια διαλυτική εσωστρέφεια σήμερα;
Οι πολίτες που παρακολουθούν το εγχείρημα, καθώς και το 30% της αδιευκρίνιστης ψήφου των δημοσκοπήσεων περιμένουν κάτι άλλο από αυτό το διήμερο.
Σήμερα και αύριο πρέπει να τεθεί το πλαίσιο δράσης. Πρέπει να τεθούν ακόμα τα ιδεολογικά θεμέλια και οι κοινωνικές μας αναφορές. Δεν αρκεί να υποδεικνύουμε συνεχώς πόσο ανεπαρκής και επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή να ασκούμε μια χλιαρή κριτική στην ΝΔ.
Πρέπει να υπάρχει εναλλακτικός προγραμματικός λόγος.
Καταρχήν όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το πως και το γιατί χρειάζεται να συγκροτήσουμε τον τρίτο πόλο. Εδώ νομίζω η απάντηση είναι πολυεπίπεδη. Στο εσωτερικό του χώρου πρέπει να δοθεί το στίγμα για ένα ανανεωμένο και σοβαρό ψηφοδέλτιο. Ένα ψηφοδέλτιο με ανθρώπους που έχουν και άλλες παραστάσεις εκτός από αυτές του κομματικού σωλήνα.
Συνεχίζοντας την σκέψη μας θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια του χαμένου χρόνου, καθώς απειλείται από το δίπολο μιας συντηρητικής ΝΔ και ενός αλλοπρόσαλλου και χωρίς σαφές σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ. Και στο βάθος πάντα υπάρχει η απειλή της ΧΑ.
Να δούμε όμως και την μεγάλη εικόνα. Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές και η ψήφος εμπιστοσύνης το Ε.Σ.Κ είναι πράξη ευθύνης. Οι συσχετισμοί εντός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου θα καθορίσουν, εκτός από τον επόμενο πρόεδρο, την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η Ευρώπη που ζούμε,αυτή η εσωστρεφής και φοβική Ευρώπη δεν μας ικανοποιεί. Οφείλουμε να δώσουμε την μάχη για μια προοδευτική και πραγματικά ενωμένη Ευρώπη που θα δίνει λύσεις.
Αυτό είναι το τριπλό διακύβευμα της σημερινής μας συνάντησης.
Πρέπει όμως να προκύψουν και απτά αποτελέσματα σε επίπεδο θέσεων.
Να μιλήσουμε για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας που περνά μέσα από ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Τέλος, να μιλήσουμε για το ερευνητικό κεφάλαιο της χώρας. Να στηρίξουμε τα πανεπιστήμια μας και αυτούς που επέλεξαν να μείνουν της χώρας. Αυτό θα συμβεί μόνο αν λύσουμε τα θέματα της χρηματοδότησης αλλά και διοικητικής ανεπάρκειας των Πανεπιστημίων μας. Στραγγαλίζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο από την έλλειψη πόρων,την ανεπάρκεια των διοικητικών παραγόντων αλλά και την αναμέτρηση με το τέρας της γραφειοκρατίας. Αυτό το ζήτημα έχει άμεση σχέση με την υιοθέτηση ενός άλλου παραγωγικού δρόμου, και τον περιορισμό της ανεργίας. Δεν περιμένουμε μαγικές λύσεις, αλλά έναν προγραμματικό διάλογο για τα σοβαρά θέματα.
Να είστε σίγουροι πως αν περιγράψουμε ένα τέτοιο πλαίσιο ακόμα και οι νέοι που σήμερα βλέπουν με αδιαφορία το εγχείρημα στραφούν σε εμάς. Υπάρχουν προσδοκίες τις οποίες μέχρι στιγμής δεν δικαιώνουμε. Και αυτό πρέπει να αλλάξει!»