Ακουσα τον δήμαρχο Χαλανδρίου να δικαιολογεί τη στάση του ως προς τις διαδικασίες της αξιολόγησης των υπαλλήλων του δήμου του, τις οποίες αρνείται να τηρήσει με το επιχείρημα ότι έχουν εκδοθεί δύο σχετικές αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Και κάτι ανάλογο θα έχει συμβεί, υποθέτω, και στους άλλους δήμους, όπως και στις περιφέρειες που οι επικεφαλής τους τηρούν την ίδια στάση. Μόνο που ή δύο ή πέντε ή δέκα είναι οι αποφάσεις έχουν τόση αξία όση και το χαρτί πάνω στο οποίο είναι γραμμένες.

Ακουσα και την περιφερειάρχη, τη Ρένα Δούρου, να παπαγαλίζει μία φράση, την οποία είχαν παπαγαλίσει προ καιρού και οι Λαφαζάνης και Παπαδημούλης. Ηταν η περίφημη ατάκα του Ηλία Ηλιού το 1962 προς τον Κ. Τσάτσο ότι «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Μόνο που οι ιστορικές φράσεις αποκτούν αξία από το κύρος εκείνου που τις εκστομίζει και από την αιτία που προκαλεί την επίκλησή τους. Και δυστυχώς τα τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν το κύρος, το ήθος ή την πολιτική διαδρομή του Ηλιού ώστε να δικαιούνται να επικαλούνται τα λόγια του.

Είτε τους αρέσει είτε όχι, κάθε άλλο παρά υπερασπίζονται τη νομιμότητα. Εκείνο που κάνουν είναι να την αρνούνται. Διότι η νομιμότητα εκφράζεται μόνο μέσα από τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και όχι από το τι θεωρεί σωστό ο καθένας ή τι κρίνει νόμιμο το όποιο δημοτικό ή άλλο συμβούλιο. Στις δημοκρατίες ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει την όποια άποψη θέλει και να αγωνίζεται για να την επιβάλει, αλλά μέχρι να συμβεί αυτό -και αν συμβεί- οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους. Απλά πράγματα, που όμως ή αδυνατούν να καταλάβουν όσοι και όσες θεωρούν δημοκρατική πρακτική την επιβολή της άποψής τους και μόνο ή επιλέγουν να δίνουν αυτή την εντύπωση επειδή τους βολεύει.

Κι επειδή αγνοούν προφανώς πώς και υπό ποιες συνθήκες εκστόμισε ο Ηλιού την περίφημη φράση, την οποία ανερυθρίαστα καπηλεύονται. Ηταν η απάντησή του στην απειλή του Κ. Τσάτσου «θα σας ταράξουμε στο ξύλο», που ήταν η αντίδραση της καραμανλικής Δεξιάς στην κυριαρχία της τότε Αριστεράς στα πανεπιστήμια.