Προχθές, ο Αντρέας Νεφελούδης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, ανέβασε στο faceboock την εξής δήλωση που αμέσως φιλοξένησε η ΑΥΓΗ: «Ο γυρολόγος του πολιτικού συστήματος, πρώην στέλεχος του ΚΚΕ, του ΚΚΕες., του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ Α.Α, του ΣΥΝ, ιδρυτής της ΑΕΚΑ, στέλεχος, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ και εσχάτως φιλοξενούμενος στη ΔΗΜΑΡ, δεν μπορεί να εγκαλεί για ανεντιμότητα τα ιδρυτικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ και να προωθεί τη διάσπαση του κόμματος. Στο θέμα αυτό η ηγεσία του κόμματος πρέπει να πάρει θέση. Εμείς δεν θα επιτρέψουμε στον κ. Μπίστη να μετατρέψει την ΔΗΜΑΡ σε ΑΕΚΑ Νο2.»
Θα παραβλέψω τις ύβρεις που καθιστούν προβληματική την πολιτική συστέγαση υβριστών και υβριζομένων. Θα παραβλέψω την βραδυφλεγή αντίδραση, ένα έτος μετά τη συνεργασία μου με την ΔΗΜΑΡ. Τι να κάνουμε, μερικοί άνθρωποι είναι βραδυφλεγείς. Θα παραβλέψω το γεγονός ότι ο αχθοφόρος ενός βαρέως ονόματος, ανακάλυψε αμέσως μετά τις εκλογές την «αριστερή» ψυχή του. Στον δρόμο προς την Δαμασκό, κάποιος από εκεί πάνω (ή από εκεί δίπλα) θα του μίλησε και έγινε Απόστολος της καθαρής αριστεράς. Θα προσπαθήσω να απαντήσω πολιτικά, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα προς κάθε κατεύθυνση.
1. Ούτε φιλοξενούμενοι είμαστε (ο πληθυντικός γιατί είμαστε πολλοί) στην ΔΗΜΑΡ, ούτε η ΔΗΜΑΡ φιλοξενείται δώδεκα χρόνια μετά στις ιδέες και στον δρόμο που άνοιξε η ΑΕΚΑ. Κάναμε και οι δύο βήματα για να ξαναβρεθούμε. Η συνεργασία μας και μετέπειτα η συμμετοχή στην ΔΗΜΑΡ, εδράζεται σε μια πολιτική συμφωνία. Ποτέ δεν κρύψαμε ότι στόχος μας είναι μια μεγάλη κεντροαριστερή παράταξη και όχι ένα μικρό αυτιστικό κόμμα, που ενώ ο κόσμος χάνεται, θα αναζητά τις διαφορές δημοκρατικού σοσιαλισμού και σοσιαλδημοκρατίας. Η πολιτική συμφωνία έγινε όταν η ΔΗΜΑΡ δημοσκοπικά ήταν στο 2,5% και δεν είχε σχέση με βουλευτικές έδρες. Γι’ αυτό και δεν ήμαστε υποψήφιοι. Εργαστήκαμε σκληρά και στις δύο εκλογικές μάχες και συμβάλλαμε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής και στην επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος, ιδιαίτερα στις εκλογές του Ιουνίου. Με βάση αυτήν την πολιτική (εντολή για λύση), η ΔΗΜΑΡ φυσιολογικά συμμετέχει στην τρικομματική κυβέρνηση. Κατά συνέπεια όλων των παραπάνω, το τι γίνεται στην ΔΗΜΑΡ μας αφορά όσο και τα ιδρυτικά της μέλη και θα έχουμε λόγο για όλα τα ζητήματα.
2. Μέσα στην ΔΗΜΑΡ πορευόμαστε με γνώμονα την πολιτική συμφωνία και με σεβασμό στις συλλογικές αποφάσεις. Δεν είμαστε χειροκροτητές, έχουμε άποψη και την προβάλλουμε εκεί που πρέπει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αντίθεσή μας στη θέση για «παρών» στην ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο με τα μέτρα. Παρεμπιπτόντως, θεωρώ ότι η θέση μας αυτή δικαιώθηκε πλήρως. Η κυβέρνηση κινδύνευσε και διασώθηκε –με 153 – από το ΠΑΣΟΚ, ένα μέρος του καινούργιου μας εκλογικού ακροατήριου μούδιασε. Όπως είχα προβλέψει στην ομιλία μου στη συνεδρίαση της ΚΕ, η ανομοιογενής πλειοψηφία που συγκροτήθηκε γύρω από το «παρών», το πολύ να άντεχε μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού, όπερ και εγένετο. Ταυτοχρόνως, δόθηκε ένα πολύ αντιφατικό μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματος, ενθαρρύνθηκαν τάσεις πλήρους απόρριψης των μέτρων και της συμμετοχής στην κυβέρνηση, ενώ όσοι στην κοινοβουλευτική ομάδα είχαν αποφασίσει να καταψηφίσουν τα μέτρα, δεν συγκινήθηκαν από το «παρών» και καταψήφισαν, ενώ στον προϋπολογισμό και τρίτος αρνήθηκε ψήφο. Η απόφαση ήταν λάθος και θέλω να πιστεύω ότι αυτό έχει αρχίσει – έστω και ανομολόγητα – να συνειδητοποιείται. Γι’ αυτό και παρακολουθούμε μια κινητικότητα στο θέμα της μεγαλύτερης εμπλοκής στο κυβερνητικό έργο. Οψόμεθα.
3. Και στη στιγμή της διαφωνίας μας, σεβαστήκαμε, σε αντίθεση με άλλους, τις συλλογικές αποφάσεις. Προσωπικά, όλο το κρίσιμο δεκαήμερο από την απόφαση της ΚΕ μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού, σιώπησα. Σε αντίθεση με τον Οδυσσέα Βουδούρη και άλλους, που πήραν το «παρών» υπό μάλλης και προπαγάνδιζαν το όχι στα μέτρα, με παράλληλη αποχώρηση από την κυβέρνηση. Εμφανίζονταν μάλιστα ως η γνήσια φωνή της ΔΗΜΑΡ, που ακολουθεί τις ιδρυτικές (άντε πάλι) θέσεις της ΔΗΜΑΡ. Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, γιατί όχι και στην ΔΗΜΑΡ, κάπως έτσι θα σκέφτηκε. Βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε, το «παρών» τους διευκόλυνε τα μέγιστα. «Κάνατε μισό βήμα στη σωστή κατεύθυνση», έλεγαν, «κάντε άλλο μισό, καταψηφίστε τον προϋπολογισμό και βγείτε από την κυβέρνηση». Και κανένα από τα «ιδρυτικά μέλη» τύπου Νεφελούδη δεν διαμαρτυρήθηκε για την παραβίαση αυτής της – έστω αντιφατικής – απόφασης της ΚΕ. Ποιος ζήτησε διαγραφές και ποιος προωθεί τη διάσπαση του κόμματος; Πάντως όχι εγώ. Το μόνο που ζήτησα είναι σοβαρότητα, αίσθηση του μέτρου και της κοινής λογικής. Δηλαδή αποτελεί τεκμήριο σοβαρότητας και δημοκρατικότητας να μην απομακρύνεται από την κοινοβουλευτική ομάδα εκείνος ο απίθανος Μιχελογιανάκης; Και αν δεν είχε αποφασίσει μόνος του να κινήσει για ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν ακόμα μέλος της; Η απάντηση είναι πιθανότατα ναι.
Και είναι δυνατόν να μην ψηφίζεις τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει το κόμμα σου και να θέλεις να συνεχίσεις να εκπροσωπείς αυτό το κόμμα; Πόσο «ιδρυτικό» μέλος πρέπει να είσαι για να καταλάβεις ότι αυτό δεν στέκει λογικά, αλλά και από πλευράς πολιτικής ηθικής. Ή, να προπαγανδίζεις τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ; Και επειδή από παιδί και από Κρητικό μαθαίνεις την αλήθεια, ο Μιχελογιαννάκης έδειξε την κατάληξη του οδικού χάρτη της εφ όλης της ύλης διαφωνίας.
4. Και κάτι τελευταίο, προσωπικό, για να μη νομίζει ο Νεφελούδης ότι με τρόμαξε και αποφεύγω να απαντήσω. Αυτή είναι η πολιτική μου διαδρομή και εμένα μου αρέσει. Δεν την προτείνω σε άλλους, αλλά εγώ δεν την αλλάζω. Έκανα λάθος σε κάποιες επιλογές, αλλά στις περισσότερες είχα δίκιο και για κάποιες είμαι υπερήφανος. Είμαι υπερήφανος που ως μέλος της ΚΝΕ πρωτοστάτησα στην κατάληψη της Νομικής, είμαι περήφανος που στάθηκα δίπλα στον Κώστα Σημίτη στην ιστορία με τις ταυτότητες και όχι μόνο, τότε που υποστήριξα τον Γιαννίτση στο ασφαλιστικό όταν σχεδόν όλοι ήσαν απέναντι. Συνηθίζω να λέω ότι άλλαξα κόμματα για να μην αλλάξω απόψεις. Ξέρω κάποιους της πάλαι ποτέ ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ, που άλλαξαν απόψεις για να μείνουν στον ΣΥΝ και στη Βουλή. Τώρα ελπίζω ότι δεν θα δω κάποιους που αλλάζουν απόψεις για να αλλάξουν κόμμα.