Η ψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο κάθε έτους είναι ευκαιρία για την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και για τα πολιτικά κόμματα, να κάνουν τον απολογισμό της δράσης τους κατά τη χρονιά που πέρασε και να οργανώσουν τους στόχους τους για το επόμενο 12μηνο. Ταυτόχρονα, επειδή η υπερψήφιση του προϋπολογισμού ισούται με ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, δίνεται η ευκαιρία σε διαγραμμένους βουλευτές να δείξουν κομματικό πατριωτισμό και προσήλωση στον αρχηγό κι έτσι, αναβαπτισμένοι και αποκαθαρμένοι, να επιστρέψουν στο κομματικό “μαντρί”.
Μόνο που φέτος –πέραν της καταψήφισης δια της… αποχής από τον Αντώνη Σαμαρά, που παρατείνει την κρίση στις σχέσεις του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη– το “ναι σε όλα” είχε κάποιες εκπλήξεις, αφού η ΝΔ διεύρυνε την πλειοψηφία της με... δανεικούς από την ακροδεξιά και μάλιστα από τους νεο-χρυσαυγίτες Σπαρτιάτες. Κάπως έτσι και για ακόμα μία φορά, αποκαλύφθηκε το προσωπείο του δήθεν μεταρρυθμιστή και κεντρώου πρωθυπουργού, ενώ όσοι περίμεναν κάποια αντίδραση που θα προσπαθούσε έστω να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αρκέστηκαν στη γαλάζια εκδοχή της ιστορικής φράσης “καμία ψήφος δεν βρομάει”.
Επόμενη στάση: Κεντροαριστερά. Για το ΠΑΣΟΚ το 2024 ολοκληρώθηκε με θετικές εξελίξεις, αφού λόγω της αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ –και με τη βοήθεια των προβλέψεων του Κανονισμού της Βουλής– κατάφερε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα απέδειξε ότι εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας δεν σημαίνει σώνει και ντε ίντριγκες, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και τελικά διάσπαση. Ωστόσο, πέραν της απαίτησης για σοβαρότητα και ρεαλισμό, αξιωματική αντιπολίτευση σημαίνει ότι ο εκλογικός στόχος δεν είναι πλέον η δεύτερη θέση. Αυτή έχει κατακτηθεί και παγιώνεται καθημερινά στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων από τη δημοσκοπική εικόνα του κόμματος. Άρα για το ΠΑΣΟΚ εκλογικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την πρωτιά.
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τα πολιτικά του απομεινάρια, το 2025 δεν προβλέπεται ελπιδοφόρο. Η απαξίωση για το κόμμα της Κουμουνδούρου συνεχίζεται, ενώ ο νέος του πρόεδρος μπορεί ενδεχομένως να είναι συμπαθής σε κάποιους, αλλά δεν παύει να εκπροσωπεί όλα όσα οδήγησαν τους ψηφοφόρους να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ μαζικά. Από την άλλη, η εκλογή Φάμελλου “παγώνει” την πίστωση χρόνου στη Νέα Αριστερά, αφού δύσκολα οι πολίτες μπορούν να αντιληφθούν τι χωρίζει πλέον την Αχτσιόγλου από τον Παππά και τον Τσακαλώτο από τη Δούρου. Τέλος, όσον αφορά το νέο κόμμα Κασσελάκη, το δημοσκοπικό 5% ίσως να μοιάζει καλή αφετηρία και το χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές να είναι μεγάλο, μόνο που ένας επικοινωνιακός αρχηγός και 4-5 κορυφαία στελέχη δεν αρκούν για να βρεθείς εντός Βουλής.
Καλές Γιορτές σε όλες και όλους!