Έχει καθιερωθεί, έχοντας αποκτήσει σχεδόν θεσμικό χαρακτήρα στην κεντροαριστερά, μια ρητορική που έχει οδηγήσει σε οριακό σημείο την προοπτική, ακόμη και την ύπαρξη της, ως πολιτικής παράταξης, γιατί δεν συνοδεύεται από σχέδιο και πράξεις για το μέλλον της.
Είναι η ρητορική που αρκείται, αφενός, στη διεκτραγώδηση του κατακερματισμού και της συρρίκνωσης της παράταξης και αφετέρου, στη διαπίστωση της ανάγκης για ενότητα, ανανέωση και ανασυγκρότηση, με στη δημιουργία ενός ισχυρού φορέα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας.
Σήμερα, μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έχουμε μια νέα ευκαιρία, ίσως την τελευταία, να προχωρήσουμε επιτέλους στα επόμενα βήματα. Το νέο πλαίσιο καθορίζεται από την παρατεινόμενη κρίση στη χώρα, τη διάψευση των ελπίδων που προκαλεί στους πολίτες η αδιέξοδη πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την εκλογή Κ. Μητσοτάκη που στέλνει μηνύματα σε όλο το πολιτικό φάσμα, το Συνέδριο του Ποταμιού και την εν γένει κινητικότητα στον μεταρρυθμιστικό σοσιαλδημοκρατικό χώρο.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρόταση-πρόσκληση της Φ. Γεννηματά για: «ενοποίηση και ενιαία πολιτική έκφραση του ευρύτερου χώρου που περιλαμβάνει τις δυνάμεις του ριζοσπαστικού κέντρου, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της οικολογίας».
Για να μην πάει όμως χαμένη και αυτή η ευκαιρία, θα πρέπει καταρχήν να συμφωνηθεί μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων, ένας αξιόπιστος και λειτουργικός οδικός χάρτης περί του πρακτέου, για να πάρει σάρκα και οστά αυτή η πρόταση.
Πρώτο βήμα, ένας συστηματικός διάλογος, στο κέντρο και στην περιφέρεια, για να διατυπωθεί το νέο στίγμα και οι προγραμματικές θέσεις μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς στην Ελλάδα σήμερα, μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, για την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη της χώρας σε όλους τους τομείς.
Διάλογος με τη συνεύρεση επιτέλους όλων των πλευρών και απόψεων στα ίδια φόρουμ διαλόγου (η προχθεσινή εκδήλωση διαλόγου των «Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία» αποτελεί ένα υπόδειγμα). Για να υπάρξει όμως κατάληξη στο διάλογο χρειάζεται ο σχεδιασμός και η οργάνωση του, με τη δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ. Και επειδή πρέπει να συντεθεί το αποτέλεσμα αυτών των επεξεργασιών και των συζητήσεων, θα χρειαστεί η σύγκλιση μιας ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ, όπου θα λειτουργήσουν διαδικασίες συνεννόησης, όσμωσης και συνεργασίας.
Το επόμενο βήμα είναι ένα σύνολο αποφάσεων για την «ενιαία πολιτική έκφραση» που δεν μπορεί παρά να παρθούν σε ένα ΣΥΝΕΔΡΙΟ, με αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση για τη λήψη αποφάσεων για το όνομα, τα σύμβολα, τη διακήρυξη, το πολιτικό πρόγραμμα, το καταστατικό και ασφαλώς την εκλογή συλλογικών οργάνων.
Ο οδικός χάρτης θα κλίσει με την ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ του νέου σχήματος από τη βάση, διαδικασία που αποτελεί πλέον παράδοση για το χώρο και ενεργοποιεί ευρύτερα τους πολίτες για θα επικυρώσουν με τη ψήφο τους, τον πιο κατάλληλο για να ηγηθεί στη συλλογική προσπάθεια.
Η κρίσιμη κατάσταση και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα καθιστούν περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ τη συγκρότηση μιας ενιαίας ισχυρής σοσιαλδημοκρατικής μεταρρυθμιστικής παράταξης στην Ελλάδα κατά το πρότυπο και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και χρόνος δεν υπάρχει ούτε για τη χώρα, ούτε για το χώρο.