Συμπληρώνονται 40 χρόνια από την 3η Σεπτέμβρη 1974, που ο Ανδρέας Παπανδρέου, με την περίφημη και ανεπανάληπτη ιδρυτική διακήρυξη, καθόρισε το στρατηγικό πλαίσιο για την δημιουργία του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι τυχαίο, ότι για πρώτη φορά για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, κλήθηκε ο λαός σε αυτοοργάνωση, τεράστιες κοινωνικές και λαϊκές δυνάμεις κινητοποιήθηκαν, αυτενέργησαν, δημιούργησαν.
Σήμερα οι πολίτες, οι νέοι, προσλαμβάνουν την 40η επέτειο, όχι με όρους πολιτικής ουσίας η με όρους ανανέωσης στρατηγικού οράματος, αλλά με προσωπικούς ανταγωνισμούς, που δυστυχώς δεν βοηθούν στην διατήρηση αφενός της ιστορικής μνήμης για την 3η Σεπτέμβρη 1974 και αφετέρου την προσπάθεια ανανέωσης και οράματος.
Δεν είναι του παρόντος ένας αναλυτικός απολογισμός για τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, της προσφοράς του στην ανανέωση της χώρας , της Ελλάδας, όμως μπορούμε να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις.
Το 1974, σημαδεύτηκε από την τραγωδία της Κύπρου και σήμερα, το Κυπριακό και τα άλλα εθνικά θέματα παραμένουν ανοιχτά.
Το 1974, το ΠΑΣΟΚ επεσήμανε το απροετοίμαστο της χώρας, σε σχέση με την προοπτική ένταξής της στην ΕΟΚ και σήμερα η προβληματικότητα αυτή, δεν έχει ξεπεραστεί και βλέπουμε τα μνημόνια και τα συναφή.
Το ΠΑΣΟΚ το 1974, επεσήμανε την τότε διεθνή πραγματικότητα και πρότεινε ένα ευρύ πλαίσιο στρατηγικής διεθνών σχέσεων και σήμερα, παρά την κατάρρευση του σιδηρού παραπετάσματος, φαίνεται να διαμορφώνεται σιγά σιγά μια παγκόσμια πολυπολικότητα, που η Ευρώπη οφείλει να επιχειρήσει να γίνει ένας πόλος της πολυπολικότητας και όχι μόνο παρακολούθημα των ΗΠΑ, με τις οποίες βέβαια πρέπει να έχει τις άριστες των σχέσεων, αλλά σε ισότιμη βάση.
Σε όλους όμως τους άλλους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής, το αποτύπωμα του ΠΑΣΟΚ και η σφραγίδα από την επεξεργασία και εφαρμογή των αρχών της τρίτης του Σεπτέμβρη, είναι ανεξίτηλο από τα θέματα δημοκρατίας και ισότητας, την υγεία, την δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς κλπ.
Τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, βρίσκουν την Ελλάδα σε δύσκολο, δύσβατο δρόμο η μάλλον σε κενό προσανατολισμού, στρατηγικής και στόχου.
Είναι προφανές, ότι η χώρα χρειάζεται ένα νέο πλαίσιο αναφοράς, μια νέα πορεία.
Όμως, αντί να αναζητήσει και εκσυγχρονίσει με όρους 2014 τον στρατηγικό της αυτοπροσδιορισμό, η χώρα, αλλά και οι πολιτιστικές της δυνάμεις, επιχειρούν με παλιομοδίτικους τρόπους να ξαναζεστάνουν και πάλι αυτούς ως νέους, να δώσουν επικοινωνιακού χαρακτήρα απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα όπως σήμερα διαμορφώνονται.
Στην πραγματικότητα, παραπέμπουν τα προβλήματα στο μέλλον, αναβάλλουν αντί να αναζητούν πολιτικές απαντήσεις, φτιάχνουν κόμματα, κομματίδια, μετονομάζονται εκεί και ως έτυχε.
Το ΠΑΣΟΚ έχει μπει για τα καλά σ αυτή την περιδίνηση, απολίτικοι ανταγωνισμοί, ακόμα και τώρα που έρχεται η 3η Σεπτέμβρη, που τουλάχιστον αυτή έπρεπε και πρέπει να μας ενώνει ως κοινό σημείο ιστορικής μνήμης και συνέπειας.
Άγονοι ανταγωνισμοί, τροφοδοτούν με πικρία, λύπη και απογοήτευση τον απλό ψηφοφόρο, όχι μόνο αυτών των τελευταίων εκλογών, αλλά και τους άλλους που και το 2012 δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, προσδοκώντας σε μια νέα πορεία του ΠΑΣΟΚ και σε μια δική τους επανάκαμψη.
Είναι πράγματι στενάχωρο, το λαοπρόβλητο κίνημα που δημιουργήθηκε στις 3 Σεπτέμβρη 1974, με την περίφημη διακήρυξη, με την ανεπανάληπτη θετική του προσφορά, να εμφανίζεται ως υπόλογος στους πολίτες για ότι κακό συνέβη και συμβαίνει σ αυτή τη χώρα.
Είναι μια τεράστια ιστορική αδικία που οφείλει το ΠΑΣΟΚ να αποκαταστήσει και όχι να ασχολείται με αδιέξοδους ανταγωνισμούς στελεχών του, τέως και νυν, που τελικά τροφοδοτούν την προσπάθεια ιστορικής και πολιτικής απαξίωσης του ΠΑΣΟΚ .
Το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του, δέχεται συνεχώς επιθέσεις όχι μόνο από την συντηρητική πλευρά του πολιτικού φάσματος, αλλά και από την προοδευτική και πότε η λεγόμενη παραδοσιακή αριστερά και κυρίως η ελίτ της δήθεν αριστερής διανόησης, δεν μπορούσε να χωνέψει ποτέ, ούτε να ερμηνεύσει το ξεπέταγμα του ΠΑΣΟΚ, που κατέκτησε όλο τον ευρύτερο χώρο όχι μόνο της κλασικής κεντροαριστεράς, αλλά και της κλασικής αριστεράς.
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξαναβρεί τον δρόμο του, να επανακτήσει τον χώρο του, τις κοινωνικές επιρροές και αναφορές του και όχι να κινείται εκεί και ως έτυχε σε αναζήτηση ρόλων και στόχων, έξω από τον δικό του χώρο.
Το ΠΑΣΟΚ, οφείλει να κινηθεί στο δικό του ευρύτερο ιδεολογικοπολιτικό περιβάλλον να προσδιοριστεί θετικά, στρατηγικά και πολιτικά.
Το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να πασχίσει πάλι, να ξανααγαπηθεί από τον λαό, να πορευτεί μαζί του, να γίνει το ΠΑΣΟΚ που μας συναρπάζει και όχι το ΠΑΣΟΚ που μας πληγώνει.
Η 3η Σεπτέμβρη του 2014, μπορεί να ανοίξει νέα σελίδα, να δώσει νέες ελπίδες…
Εύχομαι όλοι να ανταποκριθούν θετικά και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, σε μια νέα προσπάθεια ανασυγκρότησής του, ανανέωσης πολιτικών και φυσικά ανανέωσης προσώπων.
Είναι μια υπόσχεση και μια οφειλή όλων μας, στον μεγάλο ηγέτη του, τον Ανδρέα Παπανδρέου!