Στη χώρα που «τίποτα δεν γίνεται σωστά», στο σημαντικότερο για την ύπαρξή της σημείο, όλα άρχισαν να γίνονται σωστά. Η δίωξη των εγκληματιών της Χ.Α. έγινε αστραπιαία, επαγγελματικά και περιέλαβε συνεργάτες και προστάτες. Απεχθείς φιγούρες έγιναν «σεντόνια», τηλεφωνικές συνομιλίες δημοσιεύθηκαν εκτενώς, μαρτυρίες διασταυρώθηκαν και δημοσιεύθηκαν. Καμιά σκιά, καμιά αμφιβολία. Και οι συντελεστές αυτής της μάχης ζωής και θανάτου της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης αποδόθηκαν στη δημόσια εκτίμηση και, γιατί όχι, ευγνωμοσύνη. Δεν ήταν κάθε μέρα, άλλωστε, στο παρελθόν, που είχαμε μπροστά μας δημόσιους λειτουργούς που εκτελούν ευόρκως το καθήκον τους αγνοώντας το όποιο πιθανό προσωπικό κόστος, αλλά ακόμη και με κίνδυνο ζωής.
Ισως στο μέλλον ο Σεπτέμβρης του 2013 θα αναφέρεται ως σταθμός στην Ιστορία μας. Μια χώρα που ντόπιοι και ξένοι «λάτρεψαν να χτυπούν» έδειξε και ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό συνέβη σε μια ενδιαφέρουσα στιγμή, όταν είχαν ήδη αρχίσει να αχνοφαίνονται σημάδια εξόδου από την υπαρξιακή κρίση που την έριξε στον γκρεμό. Σε μία στιγμή που είχε κηρυχθεί πολιτικό «μπλιτζκριγκ» από τα αριστερά, διάλεξε η Χ.Α. να «δοκιμάσει» την ετοιμοθάνατη Δημοκρατία με τον δικό της φρικιαστικό τρόπο.
Η δυνατότητα για το καλό και το κακό συνυπάρχει στον άνθρωπο από τη γέννησή του. Η έκφρασή τους, όμως, δεν εξαρτάται μόνο από τον βαθμό στον οποίο το άτομο ενσωματώνει τις κατακτήσεις του πολιτισμού ανά τους αιώνες. Η έκβαση στην πάλη του καλού με το κακό εξαρτάται και από τη ψυχοσύνθεση των ατόμων. Τα άπληστα θηρία του Κορτές ήταν «πολιτισμένα», αλλά οι αγαθοί Ινκας εξαφανίστηκαν στο «βουνό με το ασήμι». Ο αυτάρκης ογδοντάρης της Ικαρίας έχει αποδεχθεί αυτό που μισεί ο άπληστος εκατομμυριούχος στην Αμερική. Για μία μεταρρύθμιση υπέρ της υγείας των φτωχών δεν σταματάει το Κράτος για μερικά δολάρια.
Τα επτά «θανάσιμα αμαρτήματα» αφορούν όλους μας, αλλά δεν υποκύπτουμε όλοι. Ο λόγος είναι η εσωτερική ισορροπία που πετυχαίνουμε. Και επειδή αυτήν ακόμη δεν την έχουμε «αποκρυπτογραφήσει», για να φτάσουμε σε κοινωνία των αγγέλων, καλό είναι να φτιάχνουμε κοινωνίες, πολιτεύματα και κυβερνήσεις που προστατεύουν και εγγυώνται όσα έχουμε συμφωνήσει ως εξωτερικά σημάδια ισορροπίας στην κοινωνία. Ελευθερία και Δημοκρατία είναι το ελάχιστο. Για πολλούς είναι και η κοινωνική δικαιοσύνη που, όμως, παραμένει αγαθό προς κατάκτηση.