Έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί στο παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης. Όπου η κομματική γραφειοκρατία, παρ’ ότι δεν είχε τίτλους ιδιοκτησίας, αναδείχτηκε σε κυρίαρχη «εκμεταλλεύτρια τάξη», για έναν και μόνο λόγο: Επειδή αυτή είχε στα χέρια της τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς έλεγχο.

.

Το ίδιο, με αρκετή – όπως πάντα – καθυστέρηση, συνέβη και στη χώρα μας: Οι πελατειακοί κομματικοί στρατοί που διορίστηκαν στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, εν συνεχεία αυτονομήθηκαν από τους προστάτες τους. Και μετά την αυτονόμησή τους, αποφάσισαν ότι αυτοί πλέον είναι η εξουσία πάνω στη δημόσια περιουσία. Είναι το φαινόμενο που ο Π. Κονδύλης ονομάζει «μερική αντιστροφή της πελατειακής σχέσης».

.

Και η νομιμοποίησή τους; Πηγάζει από το νεοελληνικό κατσαπλιάδικο φαντασιακό,  σύμφωνα με το οποίο, το «ρεσάλτο» στη δημόσια περιουσία δεν είναι αυθαιρεσία, αλλά δικαίωμα των κομματικών στρατών.  Αρκεί να είναι διορισμένοι και οργανωμένοι σε λόμπι.

.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αμετανόητα αριστερός, αλλά και αμετανόητα έντιμος – και γι’ αυτό καθόλου λαϊκιστής – Γιώργος Γιαννουλόπουλος, γράφει στο «Σκέψεις για την πολιτική σήμερα» (Πόλις 2014): «Όσοι κα­ταγγέλλουν τις συντεχνίες του Δημοσίου, προτείνοντας ταυτόχρονα τη λύση της ιδιωτικο­ποίησης, παραβλέπουν το εξής παράδοξο: Ότι το Δημόσιο αρχίζει να νοσεί όταν «ιδιωτι­κοποιείται» από τα συνδικάτα που νοιάζο­νται μόνο για τα προνόμια των μελών τους. Δηλαδή – κι εδώ χρειάζεται προσοχή – το Δη­μόσιο γίνεται κακό, όχι επειδή το υπαγορεύει η φύση του, όπως ισχυρίζονται οι νεοφιλε­λεύθεροι, αλλά στο μέτρο που δεν είναι πλέον δημόσιο».

.

Ήδη, οι διορισμένοι «πελάτες» εκβιάζουν την κοινωνία με την τρομοκρατική απειλή ότι, αν το δημόσιο επιχειρήσει ως τυπικός ιδιοκτήτης της ΔΕΗ να ασκήσει τα δικαιώματά του σ’ αυτήν, θα ζήσουμε «σε άλλη χώρα». Που πάει να πει πως είναι διατεθειμένοι να καταστρέψουν τη χώρα, για να διατηρήσουν την εκμετάλλευση της ΔΕΗ για τον εαυτό τους.

.

Άρα, για την κοινωνία των εκβιαζομένων, η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη, από το αυτονόητο για μία κοινωνία που θέλει να ορίζει τους όρους της ύπαρξής της: Η άμεση απελευθέρωση της δημόσιας περιουσίας από τη συντεχνία που την σφετερίζεται σήμερα και η απόδοσή της σ’ αυτόν που πραγματικά ανήκει. Στο ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή η άμεση «κρατικοποίηση» της ΔΕΗ.

.

ΥΓ Η «κρατικοποίηση» της ΔΕΗ, θα επιφέρει και την αντιστροφή των σχέσεων εξουσίας: Τη μετατροπή δηλαδή των μελών του «πελατειακού στρατού» που σήμερα την κατέχει, από ανεξέλεγκτη εξουσία πάνω στην κοινωνία, σε υπαλλήλους της. Με όσα αυτό συνεπάγεται.