Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω με μια προσωπική ανάμνηση, που είναι, όμως, απολύτως σχετική με το θέμα για το οποίο προϊδεάζει ο τίτλος. Προ… αμνημονεύτων ετών, όταν ξεκινούσα τη διαδρομή μου στη δημοσιογραφία (στην τότε «νεαρή» ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ), με φώναξε ένας συνάδελφος και με ρώτησε: «Θέλεις να πας στην ΕΡΤ να κάνεις ρεπορτάζ; Εχουν γίνει αλλαγές εκεί πάνω και ζητούν κόσμο. Θα συμπληρώνεις έτσι τον μισθό σου, που μάλλον δεν σου φτάνει».
Ηταν όπως τα έλεγε. Οι μισθοί των νέων δημοσιογράφων τότε δεν ήταν καλοί. Το σκέφθηκα μια-δυο μέρες, είχα εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που μου έκανε την πρόταση και πήγα στην Αγία Παρασκευή. Εκεί συνάντησα ένα από τα στελέχη της τότε ΕΡΤ, δημοσιογράφο και σοβαρό άνθρωπο (αυτά δεν πάνε πάντα μαζί). Μου εξήγησε τι ήθελε από εμένα («ζωντανά» θέματα για το ραδιόφωνο), μου είπε και για τον τρόπο πληρωμής (με το «κομμάτι», αλλά «αργότερα θα γίνουν και προσλήψεις κανονικές», πρόσθεσε) και είπα να δοκιμάσω.
‘Εκανα ό,τι συμφωνήσαμε, ο άνθρωπος που με «προσέλαβε» ήταν πολύ ευχαριστημένος, εγώ λιγότερο (δεν με γοήτευαν τα μικρόφωνα, ήμουν γραφιάς από τα μικράτα μου) και κάπως έτσι πέρασαν ένας-δυο μήνες, ούτε που θυμάμαι πλέον. Μια μέρα με φώναξε και μου είπε: «Θυμάσαι που σου είχα πει ότι θα γίνουν προσλήψεις; Ήρθε η ώρα. Εγώ έκανα θετική εισήγηση για σένα, σε χρειάζομαι οπωσδήποτε. Αλλά, ξέρεις, χρειάζεται και κάποια υποστήριξη. Αν έχεις κάποιον…».
Κατάλαβα αμέσως. Κομματική υποστήριξη εννοούσε. Ετσι γινόταν από συστάσεως ελληνικού κράτους (και, φυσικά, στην ΕΡΤ). Από την επομένη σταμάτησα να στέλνω τα «κομμάτια» μου. Μετά από λίγο διάστημα ανακοινώθηκαν και οι προσλήψεις στην ΕΡΤ. Κόσμος και κοσμάκης. Φυσικά, δεν ήμουν μέσα. Η «θετική εισήγηση» του αρμοδίου δεν έπιασε κι εγώ δεν είχα κάνει καμιά «επαφή».
Θα μπορούσα. Αλλά μου φαινόταν αστείο να βάλω «μέσον» για μια δουλειά που εκείνοι μου ζήτησαν να κάνω και μου έλεγαν ότι την κάνω καλά. Φυσικά, είχα και την «κανονική» δουλειά μου στην εφημερίδα, που πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και σε λίγο τα ξέχασα όλα. Μετά από κάποιο διάστημα συναντηθήκαμε με τον άνθρωπο της ΕΡΤ. Αισθανόταν άσχημα απέναντί μου, αλλά του εξήγησα ότι «περασμένα-ξεχασμένα». Από τότε ανέβηκα αρκετές φορές στο ραδιομέγαρο, αλλά μόνο ως καλεσμένος συναδέλφων μου, κυρίως σε εκπομπές με πολιτικές συζητήσεις.
Η προσωπική αυτή ιστοριούλα ήρθε στο νου μου μόλις διάβασα το δημοσίευμα της “Real News” ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται να κλείσει την ΕΡΤ και να την ξανανοίξει με πολύ λιγότερους εργαζομένους. Και μου ήρθε να βάλω τα… κλάματα! Αραγε, σκέφθηκα, μεταξύ όσων θα επαναπροσλάβει θα είναι και τα προσωπικά ρουσφέτια του πρωθυπουργού, των υπουργών και των άλλων δυο συγκυβερνώντων αρχηγών;
Θα μου πείτε, πάντα έτσι δεν γινόταν στην ΕΡΤ (στην κορυφή, αλλά και σε πολλές θέσεις της «βάσης» τοποθετούνταν κομματόσκυλα), πλην εξαιρετικών περιπτώσεων; Ναι, αλλά σήμερα, σε εποχές άγριας λιτότητας, να φτιάχνουν «ειδικές θέσεις», με αμοιβή μερικών χιλιάδων ευρώ, για πρώην βουλευτές και υποψηφίους ή, το χειρότερο, για πρώην τηλεπερσόνες εσχάτης υποστάθμης, μόνο και μόνο επειδή έκαναν προεκλογική «αβάντα» στον Σαμαρά και μετεκλογικά έγιναν ρόμπες (μια περίπτωση εδώ).
Παρ? όλα αυτά, λέω όχι, να μην κλείσει η ΕΡΤ. Ούτε κατά διάνοια. Εχει ήδη συρρικνωθεί αρκετά. Ας αναθέσουν σε έναν ανεξάρτητο μελετητικό οίκο να τους πει πόσοι χρειάζονται για να λειτουργεί με επάρκεια και αξιοπιστία. Η ΕΡΤ, παρά τα τόσα κουσούρια που κουβαλάει, είναι μακράν χρησιμότερη και αξιοπρεπέστερη από όλα τα ιδιωτικά κανάλια μαζί. Εχει εκπομπές ποιότητας, που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού. Ακόμη και ο πιο φτωχός Ελληνας, πιστεύω, θα συμφωνούσε ότι αξίζει τον κόπο να πληρώνει 13 λεπτά του ευρώ την ημέρα (τόση είναι η περίφημη εισφορά υπέρ της ΕΡΤ), για να βλέπει και να ακούει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Αλλά μια ΕΡΤ λαϊκή και ποιοτική μαζί και πάνω απ’ όλα αξιοπρεπής. Κι αν είναι έτσι, ας έχει και λίγο παραπάνω προσωπικό, που να δουλεύει (και όχι να μπαίνει στο «ψυγείο», ανάλογα με το ποιος κυβερνά) και να πληρώνεται αξιοπρεπώς και όχι με ψίχουλα για τους πολλούς και «ειδικούς» μισθούς για τους κομματικούς φίλους.
Σε μια τέτοια ΕΡΤ, λαϊκή, ποιοτική και αξιοκρατική, προφανώς δεν θα μπορεί ο κάθε Σαμαράς να διορίζει επικεφαλής της τον κάθε Λιάτσο και να μην τρίζουν τα ντουβάρια του ραδιομεγάρου.