Η συμμετοχή 155.000 πολιτών στον β’ γύρο των εκλογών υπό άσχημες καιρικές συνθήκες και με αποτέλεσμα σχεδόν προδιαγραμμένο, δείχνει ότι η μαζική προσέλευση της πρώτης Κυριακής δεν ήταν καθολου συγκυριακή και αποτελεί το πιο σημαντικό σημαντικό κεφάλαιο για τον νέο φορέα.
Η Φώφη Γεννηματά ως αρχηγός και όλες οι δυνάμεις του χώρου, καλούνται τώρα να αξιοποιήσουν αυτή την παρακαταθήκη οικοδομώντας ένα φορέα που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των προοδευτικών ανθρώπων. Ο κορμός εκείνων που ψήφισαν αποτελείται από δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, στις διάφορες εκδοχές του (νυν, πρώην, επανακάμψαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ) κατά 75%, ενω ο Θεοδωράκης και ο Καμίνης άθροισαν ένα 25% περίπου.
Με δεδομένη την πολυμορφία του χώρου το στοίχημα της επόμενης μέρας είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός και όχι η διαίρεση και η αφαίρεση. Ο φορέας για να μπορέσει να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο πρέπει να αξιοποιήσει όλο το δυναμικό εξασφαλίζοντας α) την ενότητα και β) μια δημιουργική σύνθεση που δεν θα παράγει ένα μέσο όρο “σούπα” αλλά θα οικοδομήσει μια σύγχρονη ταυτότητα, ικανή να προσελκύσει νέες δυνάμεις.
Οι διαφορές μεταξύ των δυνάμεων που συγκροτούν το χώρο,είναι ορατές και δεν πρόκειται να εξαλειφθούν.Πρέπει να δεχθούμε ότι θα αποτελούν στοιχεία του νέου φορέα, ακριβώς όπως το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ συνυπήρχε με το Παπανδρεϊκό, η λαϊκή δεξιά συνυπάρχει με το φιλελεύθερο κομμάτι της ΝΔ και ο λαϊκίστικος ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχει με τη μικρότερη πτέρυγα των “ρεαλιστών”. Σε κάθε κόμμα, ακόμη και στα μικρότερα υπάρχουν τάσεις και διαφορές απόψεων, ακόμη και σε εκείνα που εμφανίζονται ως μονολιθικά όπως το ΚΚΕ.
Πολύ περισσότερο που εδώ, θα έχουμε κόμματα που θα συνεχίσουν να λειτουργούν. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως διαμορφώνονται όροι ώστε αυτή η πολυμορφία να αποτελεί προωθητική δύναμη, προσθέτοντας από διαφορετικούς δρόμους (σοσιαλδημοκράτες, κεντρώους, οικολόγους, μεταρρυθμιστές της αριστεράς, φιλελεύθερους) δίχως να εκπέμπει την εικόνα πολιτικής βαβέλ κι ενός φορέα των φέουδων και των πολιτικών χαρακωμάτων.
Ο τρόπος είναι η δημιουργία ενός πραγματικά πολυτασικού σχήματος, όπου θα υπάρχει χώρος και σεβασμός για όλες τις απόψεις με βάση το γνωστό δόγμα “αφήστε εκατό λουλούδια να ανθίσουν”. Που μέσα από τον διάλογο και τη σύνθεση θα προκύπτουν θέσεις που θα ανταποκρίνονται στα αιτήματα της κοινωνίας και δεν θα απηχούν μόνο τις εσωκομματικές ισορροπίες. Σε αυτό θα συμβάλει η δημιουργία μιας ηγετικής ομάδας που θα μπορεί να λειτουργεί προωθητικά και η πραγματικά δημοκρατική λειτουργία όπου εκείνος που έχει μειοψηφική άποψη θα νιώθει ότι εισφέρει κι όχι ότι περιθωριοποιείται.
Με δεδομένο ότι ο πρώτος στόχος είναι η διεξαγωγή του ιδρυτικού συνεδρίου, υπάρχει ο κίνδυνος τους επόμενους μήνες να κυραρχήσουν τα διαδικαστικά ζητήματα και οι εσωκομματικές μάχες συσχετισμών, γεγονός που θα ανακόψει τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει ο νέος φορέας και θα ακυρώσει τις προσδοκίες των 210.000 πολιτών που στήθηκαν στις ουρές για να ψηφίσουν. Κι αυτό πρέπει να αποφευχθεί ανοίγοντας την συζήτηση για τις πολιτικές. Εκεί πρέπει να εκφράζονται οι διαφορές και να επιτυγχάνονται οι συνθέσεις.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η ταυτότητα του νέου φορέα. Όλοι συμφωνούν ότι δεν μπορεί να είναι συμπλήρωμα ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε της ΝΔ αλλά να έχει το δικό του ορατό στίγμα. Σε ποιά κατεύθυνση; Μια κεντρώα, μεταρρυθμιστική σε στιλ Μακρόν, μια πιο παραδοσιακή αριστερή στη γραμμή Κόρμπιν ή μια που θα παίρνει από παντού και θα απαντά στο μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας των μνημονίων που είναι η εκπόνηση εθνικού σχεδίου για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας;
Το πόρισμα της Επιτροπής Διαλόγου, που εκπονήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι, κινείται σαφώς σε μεταρρυθμιστική λογική, όμως πολλά κρίσιμα ζητήματα, ιδίως στον τομέα της οικονομίας, αφήνονται ασαφή λόγω διαφωνιών. Ο νέος φορέας δεν έχει την πολυτέλεια για ασάφειες, πρέπει να καταρτίσει το δικό του πειστικό σχέδιο.Η αύξηση της εκλογικής δύναμης δεν θα προκύψει μόνο από τον επαναπατρισμό, παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να κερδίσει τη νέα γενιά, η οποία απείχε από τη διαδικασία εκλογής αρχηγού και τη μεσαία τάξη που τελεί υπο διωγμό.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 62% των ψηφισάντων ήταν άνω των 55 ετών, ενώ και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 η ΔΗΣΥ κατέγραψε τα υψηλότερα ποσοστά της, (9.4%) στους ανω των 55 ετών. Στις ηλικίες 18-24 το ποσοστό της ήταν μόλις 2,5% και του Ποταμιού 4.9%. Για να μπορέσει λοιπόν να διεκδικήσει ο νέος φορέας πρωταγωνιστικό ρόλο, χρειάζεται νέες ιδέες, νέες δομές και πολλά νέα πρόσωπα. Ξεκινάει με την ώθηση που του δίνουν οι πολίτες που ήλθαν στις κάλπες και την ενωτική διάθεση που δείχνουν όλοι οι υποψήφιοι. Οφείλει να τα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο thetoc.gr