Ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας ζήτησε από τη χώρα του, όχι μόνο για το συμφέρον της, αλλά και για λόγους ηθικής ευθύνης, να ακολουθήσει μια πολιτική ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Επεσήμανε εύστοχα ότι «εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή ενός ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανίως μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να διολισθήσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον». Και κατέληξε στην ανάγκη για περισσότερη ευρωπαϊκή υπερεθνική δημοκρατία και πλήρως λειτουργική Ευρωζώνη.
Μόνο που τη Γερμανία δεν τη διοικεί ο Χάμπερμας, αλλά η Μέρκελ με τον Σόιμπλε, που επιδιώκουν μια Ευρώπη στα «μέτρα της γερμανικής ηγεμονίας», υποτιμώντας τα ιστορικά διδάγματα του πρώτου μισού του 20ού αιώνα… Από πολλές πλευρές διαχέεται η πληροφορία, αλλά και από τις τελευταίες ενέργειες του Βερολίνου προκύπτει, ότι η Γερμανία σχεδιάζει μια σημαντική διόρθωση της «αρχιτεκτονικής τής Ευρωζώνης» που θα ξετυλιχθεί σ? έναν εύλογο χρόνο (διετία – τριετία) μετά τις γερμανικές εκλογές.
Η ελληνική κρίση και το ευρωπαϊκό ντόμινο που επακολούθησε είχε «πιάσει» ανέτοιμο το Βερολίνο τόσο ως προς την έκταση όσο και ως προς το βάθος του προβλήματος. Εξ ου και πολλές αντιφατικές κινήσεις, καθυστερήσεις και στιγμιαίες αβουλίες. Τώρα οι Γερμανοί νιώθουν πιο έτοιμοι και κατασταλαγμένοι.
Ετσι λ.χ. προσεγγίζουν την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ενωση με τη λογική της ευθύνης των μετόχων και των καταθετών. Θέλουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα να γίνει περισσότερο παραγωγικό και λιγότερο «τζογαδόρικο». Να ξεκαθαριστεί ο ρόλος και τα όρια παρέμβασης της ΕΚΤ. Να προσδιοριστούν σαφώς και με κανόνες οι μηχανισμοί διάσωσης και να προβλέπεται υπό προϋποθέσεις η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ, καθώς τα κράτη – μέλη θα αναλαμβάνουν σημαντικές ευθύνες, μέσω εκχώρησης σχετικών εθνικών αρμοδιοτήτων, σε ευρωπαϊκά όργανα.
Η τελευταία «διαρροή» δεν είναι άσχετη με κάποια «φημολογία» που κοινολόγησε διακεκριμένη Ελληνίδα πανεπιστημιακός, με μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη, ότι «μετά τον Σεπτέμβριο, μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι πιθανή»… Σε κάθε περίπτωση, σε μια τέτοια σημαντική εξέλιξη ευρωπαϊκών αλλαγών που σχεδιάζει το Βερολίνο, είναι σαφές ότι θα δοκιμαστούν οι αντοχές ηγεσιών, χωρών και της ίδιας της Ευρωζώνης. Κάποιοι κάνουν λόγο για επερχόμενες «τεκτονικές» αλλαγές…
Βέβαια η Γερμανία δεν είναι «μόνη της» στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς. Αντιδράσεις και μάλιστα μεγάλες θα εμφανιστούν εντός της Ευρώπης, ενδεχομένως από τις ΗΠΑ, το ΔΝΤ κ.λπ. Ηδη το δίλημμα «λιτότητα ή ανάπτυξη» έχει τεθεί στην ημερήσια πολιτική διάταξη λαών και ηγεσιών. Δεν ξέρουμε εάν μετά τις γερμανικές εκλογές θα «χαλαρώσουν» ή θα «σκληρύνουν» τα πράγματα. Παρότι το διαφαινόμενο μοντέλο Μέρκελ – Σόιμπλε για την Ευρώπη δεν είναι εύκολα υπερασπίσιμο, καλό είναι οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις να μην εφησυχάζουν «ποντάροντας» μονομερώς σε υψηλές προσδοκίες…
Τα «ατού μας» είναι το «πρωτογενές πλεόνασμα», οι μεταρρυθμίσεις κι ένα σοβαρό εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο μέχρι το τέλος του χρόνου, για να γίνουμε «παντός καιρού»…