Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Μαΐου με τα σημερινά δεδομένα θα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα.
Ωστόσο αυτό που κυριαρχεί και καταγράφεται είναι η απόσταση που λαμβάνει η πλειοψηφία της κοινής γνώμης απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, η δυσαρέσκεια απέναντι σε όλα τα κόμματα και η αναποφασιστικότητα στην πρόθεση ψήφου. Τα ποσοστά όλων των κομμάτων καταγράφονται πολύ χαμηλά, ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και με μικρό προβάδισμα, παραμένει καθηλωμένος χωρίς δυναμική, η ΝΔ πληρώνει σημαντικό κόστος, το ΠΑΣΟΚ στα πολύ χαμηλά ποσοστά των τελευταίων μηνών και η ΔΗΜΑΡ σχεδόν εξαφανίζεται. Το “Ποτάμι” του Στ. Θεοδωράκη καταγράφει αρχικά μία σημαντική αποδοχή, με αξιόλογα ποσοστά στην πρόθεση ψήφου. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την τελική έκβαση, όμως έχω την εντύπωση πως, αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, η γενική τάση και διάθεση των ψηφοφόρων δεν θα αλλάξει. Τι το συνταρακτικό θα μπορούσε να συμβεί όμως;
Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων είναι, πιστεύω, η αλλαγή των σημερινών δεδομένων στο χώρο της κεντροαριστεράς. Αν δηλαδή οι ηγεσίες της συναισθανθούν έστω και την τελευταία στιγμή τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουν έναντι της διαφαινόμενης περιθωριοποίησης της παράταξης και πιθανόν τον εξαφανισμό κάποιων εκ των κομμάτων της και “το πάρουν αλλιώς”… Την ύστατη δηλαδή στιγμή να αναλάβουν μία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία συνεννόησης με στόχο την κοινή κάθοδο όλων στις ευρωεκλογές με ένα ψηφοδέλτιο υπό τη σκέπη του ευρωπαϊκού κόμματος. Μία μεγάλη δηλαδή Ελιά-Τρίτο πόλο με τη συμμετοχή ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και όλων των άλλων κομμάτων και κινήσεων που ήδη συμμετέχουν στις επιμέρους διαμορφωθείσες συσπειρώσεις.
Είναι αυτό εφικτό, είναι το ερώτημα, δεν υπάρχουν πολιτικές διαφορές; Όχι, δεν υπάρχουν σοβαρές πολιτικές και προγραμματικές διαφορές. Το θέμα της συμμετοχής στην κυβέρνηση, που τίθεται ως μία βασική διαφοροποίηση, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από κοινού μετά τις ευρωεκλογές αναλόγως και των πολιτικών συσχετισμών που θα προκύψουν, λαμβάνοντας υπόψη και τις εξελίξεις των σχέσεών μας με τους δανειστές τους επόμενους μήνες. Είναι απολύτως εφικτό να πραγματοποιηθεί η κοινή πορεία, αν μπουν στην άκρη αυτή τη στιγμή άμεσα οι προσωπικές διαφορές και μικρότητες, οι ανόητες για τα σημερινά δεδομένα και τα μεγέθη του χώρου προσωπικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις…
Να γίνει τώρα, πριν από τις εκλογές, κάτι νέο και μεγάλο. Να πάνε όλοι μαζί στις εκλογές με έναν μεγάλο συνασπισμό δυνάμεων, βάζοντας μπροστά νέα άφθαρτα πρόσωπα να εκπροσωπήσουν και να ηγηθούν της προσπάθειας. Η καταγραφή ενός καλού αποτελέσματος, που είναι απολύτως εφικτό να κινηθεί σε διψήφια υψηλά ποσοστά, όπως έχουν δείξει εδώ και μήνες όλες οι δημοσκοπήσεις, θα δημιουργήσει μεγάλη δυναμική. Θα αλλάξει πολιτικούς συσχετισμούς και κυβερνητικά δεδομένα αλλά και τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές σε άλλη, πολύ καλύτερη βάση. Ένα κακό αποτέλεσμα θα φέρει αντιθέτως γκρίνια, αντιπαραθέσεις, νέες εμφύλιες συγκρούσεις και τελικά διάλυση για πολλά ίσως χρόνια. Σίγουρα τότε θα αποδοθούν και πολιτικές ευθύνες σε όσους δεν έκαναν αυτό που έπρεπε και όφειλαν να κάνουν.
Σε κάθε περίπτωση όμως και στην πολιτική είναι καλύτερο το προλαμβάνειν από το θεραπεύειν.