Τον φίλο μου, ούτε που θυμάμαι από πότε τον ξέρω. Εκείνο όμως που δεν ξεχνώ, είναι ότι ήταν πάντα «ένα με το ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα, όπως καμάρωνε πάντα, όταν ερχόταν ο Ανδρέας στην περιοχή τους, έτρεμε όλη η πόλη συθέμελα από το σύνθημα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο«.

Την ίδια στιγμή όμως έκανε το «κουμάντο» του με τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ. Δέκα φορές έπαιρνε επιδότηση για το ίδιο προϊόν! Αν και πάντα έλεγε με ζήλεια: «Τα πολλά τα φάγανε από την Θήβα και πάνω. Εκεί να δεις πόσες φορές ζυγίζανε τα ίδια φορτηγά»!

Όσο για τα παιδιά του, δύο γιους, τα διόρισε στο δημόσιο. «Αξιοκρατικά» βεβαίως! Άλλωστε, τι ΠΑΣΟΚ θα ήταν;

Την περίοδο του Σημίτη, ήρθε το πρώτο ρήγμα του με το κόμμα. Στάθηκα (τότε) ανίκανος να τον πείσω ότι δεν ήταν και τόσο «αντιλαϊκά» και «δεξιά», αυτά τα περίεργα του Σημίτη. Όταν δηλαδή (ο Σημίτης) έλεγε ότι πατριωτισμός είναι το να εργάζεσαι για να δημιουργήσεις μία ανεπτυγμένη χώρα, επειδή σκέφτεσαι και τις επόμενες γενιές. Και όχι αυτό που ήξερε μέχρι τότε ο φίλος μου, που ήταν το να απαιτείς «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», στέλνοντας τον λογαριασμό στα παιδιά σου.

Άσε που ο Σημίτης δεν χόρευε ούτε ζεϊμπέκικο! Και το χειρότερο; Δεν έλεγε στους δεξιούς και εκείνα τα ωραία του Κουτσόγιωργα, που σε ανάσταιναν: «Δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε» ή ότι «ο αγώνας είναι ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι». Όπου το φως – για να μην ξεχνιόμαστε – ήταν ο Κουτσόγιωργας!

Και το χειρότερο; Ακόμη και εκείνο το «τζάμπα μάγκας» που έλεγε ο Σημίτης για τον Καραμανλή τον μικρό – μάλλον ο Λαλιώτης πρέπει να του το υπαγόρευσε – δεν ήξερε πώς να το πει. Και το έλεγε, τόσο αφύσικα! Όπως ο Τσίπρας, όταν θέλει να μοιάζει με σοβαρό.

Εν τούτοις, αναγκαστικά ο φίλος μου ψήφισε ακόμη και Σημίτη. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μείνει το κόμμα στην κυβέρνηση. Ενώ βεβαίως η μισή του καρδιά ήταν στον μακαρίτη Κουτσόγιωργα και η άλλη μισή φτερούγιζε δίπλα στον ζωντανό Άκη!

Ώσπου ήρθε η μαύρη μέρα. Ήταν όταν μάθαμε πως άλλα λεφτά για μοίρασμα δεν υπάρχουν! Και ήρθε ο κόσμος ανάποδα. Αυτός όμως, στον «σωστό δρόμο».

Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ είπε πως λεφτά υπάρχουν, αλλά τα κρύβουν τα μνημόνια, είπε πάλι, «να το φως»! Όπως ακριβώς με το «φως» του Κουτσόγιωργα! Και έτρεξε στην αγκαλιά των νέων αγαπητικών του λαού.

Με τους οποίους ένοιωσε όπως παλιά με τον Ανδρέα. Ιδίως όταν του έλεγαν ότι θα υποχρέωναν τους ξένους να μας παρακαλάνε για να μας πληρώσουν! Έτσι, όσο λάτρευε ΣΥΡΙΖΑ και Καμένο, τόσο άφριζε από μίσος για τους «παλιούς».

Άσε που ήταν και «ανιδιοτελής» ιδεολόγος. Αφού σκεφτόταν ότι με ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξαναπλήρωνε ΕΝΦΙΑ, φόρους και χρέη στις τράπεζες. Ούτε καν διόδια στην εθνική οδό! «Σεισάχθεια» σε όλα, όπως υποσχόταν ο γνωστός συμπαρουσιαστής των εκπομπών του Αυτιά, Αλέξης Μητρόπουλος! Γι’ αυτό άλλωστε ο φίλος μου αγαπούσε τον Αυτιά, αφού του έκανε γνωστό τον Μητρόπουλο.

Έλα όμως που ο ΕΝΦΙΑ(Σ) δεν καταργήθηκε και η σεισάχθεια δεν ήρθε! Οπότε ο φίλος μου – δεν είναι και κορόιδο – άρχισε να υποψιάζεται  πως, αφού πρώτα του αλλάξουν όνομα, θα τον βάλουν να πληρώνει ακόμη περισσότερα!

Έτσι ήρθε η καινούργια – «ανιδιοτελής» πάντοτε – ιδεολογική ρωγμή! Πώς όμως να γυρίσει πίσω; Και επειδή – κατά πως λένε – «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα», βρήκε τη διέξοδο! Από το καλοκαίρι του 17 άρχισε τις υποδείξεις: «Τουλάχιστον να έβγαινε κάποιος σαν τον Καμίνη πρόεδρος στο νέο κόμμα, για να μπορούμε και εμείς να γυρίσουμε», έλεγε συνέχεια. Και σαν να τον άκουσε ο Καμίνης, υπέβαλε υποψηφιότητα!

Πρόσφατα μου τηλεφώνησε. Και αφού τα είπαμε, άρχισε τα παράπονα:

-«Μια χαρά τα καταφέρατε, με τη Φώφη που βγάλατε. Εγώ με Φώφη δεν γυρίζω πίσω. Δεν φύγαμε από το ΠΑΣΟΚ, για να ξαναγυρίσουμε στο πιο παλιό ΠΑΣΟΚ». Είπε και άλλα ακατονόμαστα για την επιλογή μας, που δεν γράφονται.

Οπότε ήρθε και η δική μου σειρά, να κάνω τα δικά μου παράπονα:

– Αφού όρος για να γυρίσεις ήταν να μην βγει η Φώφη πρόεδρος, γιατί τότε δεν πήγες και εσύ να ψηφίσεις στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ, τον ρώτησα.

– Και  ποιος σου είπε ότι δεν πήγα, απάντησε.

– Τι ψήφισες λοιπόν; Ρώτησα.

– Φώφη, μου απάντησε!

Αυτά έμαθε ο κ. Μαραντζίδης και αμέσως παράτησε τις δημοσκοπήσεις……