Πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες προαναγγέλλουν εδώ και μήνες ότι τελειώνει ο ρόλος και η παρουσία της τρόικας στις ελληνικές οικονομικές υποθέσεις.

Η πρώτη μάλιστα επιτυχημένη έξοδος στις αγορές ενίσχυσε την σχετική φιλολογία.

Ορισμένοι υπουργοί κινούνται ήδη ωσάν να έχει επισυμβεί το γεγονός.

Και μπορεί να πει κανείς ότι είναι θεμιτό, έπειτα απ? όσα έχουν συμβεί και τις βεβαιωμένες αστοχίες των επιβληθέντων μέτρων, να επιδιώκει κανείς την απεμπλοκή της τρόικας από τις ελληνικές οικονομικές υποθέσεις και να διεκδικεί μεγαλύτερη ευελιξία στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής.

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε δεδομένα.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι χωρίς την παρουσία της τρόικας ουδέν θα άλλαζε στη χώρα και η βύθισή μας στη χρεοκοπία θα ήταν δεδομένη. Και επιμένουν ότι ούτε αυτή ακόμη η έξοδος στις αγορές θα επιτυγχανόταν αν δεν υπήρχε για τις αγορές η εγγύηση της τρόικας.

Πρόσφατα μάλιστα κοινοτικοί και άλλοι εμπειρογνώμονες συνέστησαν στην Ελλάδα να μη βιασθεί να κάνει το επόμενο βήμα, χωρίς προηγουμένως να έχει διασφαλίσει την άμεση πρόσβαση στις αγορές.

Επισημαίνουν δε ότι η συστηματική άντληση κεφαλαίων από τις αγορές σε μεσοπρόθεσμη βάση δεν θα είναι εύκολη.

Η αλήθεια είναι ότι η υψηλή ρευστότητα διεθνώς ευνοεί στις παρούσες συνθήκες τέτοια σχέδια, αλλά τίποτε δεν εγγυάται ότι αυτές δεν θα αλλάξουν.

Όπως έδειξε και η πρόσφατη αναταραχή μετά το επεισόδιο της Πορτογαλικής Τράπεζας οι αγορές παρά την υψηλή ρευστότητα παραμένουν ευαίσθητες και ευμετάβλητες.

Το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο δεν κατάφερε την περασμένη εβδομάδα να αντλήσει 3 δισ. ευρώ με τριετή ομόλογα, δηλαδή ένα μικρό ποσό με μικρής διάρκειας τίτλους, προβληματίζει πολλούς και δείχνει πόσο επισφαλές είναι να αφήσει κανείς την ασφάλεια της φθηνής χρηματοδότησης από το πρόγραμμα και την τρόικα.

Τίποτε λοιπόν δεν εγγυάται ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα βρει σε μεσομακροπρόθεσμη βάση τα χρήματα που χρειάζεται από τις αγορές.

Αντιθέτως, διώχνοντας πρώιμα την τρόικα και μη έχοντας εξασφαλισμένες εγγυήσεις μπορεί να εμπλακεί σε περιπετειώδεις αναζητήσεις, οι οποίες σίγουρα θα κοστίζουν περισσότερο και θα υπονομεύουν τα όποια αποτελέσματα της δημοσιονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων.

Με άλλα λόγια, είναι εύκολο να προαναγγέλλεται το τέλος της τρόικας, αλλά εξίσου δύσκολο να επισυμβεί κάτι τέτοιο, πριν διασφαλισθεί η συστηματική έξοδος στις αγορές.