Η «κουφοντινιάδα» των ημερών που πέρασαν, όπως την είδαμε να εκπορεύεται από το ρεύμα του ριζοσπαστικού σταλινισμού, κινητοποίησε και τα αντανακλαστικά του δημοκρατικού ρεύματος της κοινωνίας μας. (Υπάρχει και αυτό). Το οποίο όμως, μπορεί να πνιγεί μέσα στον απολιτικό ή αντιπολιτικό θόρυβο και την μαγεία των συνθημάτων κάθε εχθρού της δημοκρατίας. Έτσι, μέσα στον θόρυβο, δεν ακούστηκε όταν ψέλλιζε ότι:
1) Η τρομοκρατία, αντικαθιστώντας τον Λόγο και την Πολιτική με τον μιλιταρισμό, παρουσιάζει ένα αθεράπευτο οξύμωρο: Ενώ οι κοινωνίες, τις οποίες δήθεν «πολεμάει», καταργούν την ποινή του θανάτου, αυτή, παγιδευμένη στο μιλιταρισμό της, διεκδικεί το δικαίωμα στον θάνατο. Στην πιο αντιπολιτική δηλαδή πράξη.
2) Η όποια δράση «εν ονόματι του λαού», αναπαράγει τους διαχωρισμούς, τους οποίους επιδιώκει – δήθεν - να καταργήσει. Διότι μετατρέπει την κοινωνία σε θεατή της δράσης αυτόκλητων «σωτήρων», χωρίς να την ρωτήσει. Γι? αυτό, η υποκατάσταση της δράσης των πολιτών από αυτόκλητες «απελευθερωτικές ομάδες», είναι μία βαθύτατα αντιδραστική και μιλιταριστική συμπεριφορά.
3) Η εκπροσώπηση της φυλής ή της ιστορίας από αυτόκλητους «μάγους» που κρατάνε πιστόλι, οδηγεί μόνον σε τέρατα. Δηλαδή στο Άουσβιτς και στα Γκουλάκ. Σ εκείνα δηλαδή τα προγραμματισμένα «βιομηχανικά» εγκλήματα, τα οποία είναι τόσο τερατώδη, ώστε ο άνθρωπος δεν μπορεί «ούτε να τιμωρήσει, ούτε να συγχωρήσει». Και κυρίως δεν μπορεί να κατανοήσει. Διότι «μπορούμε να καταλάβουμε τον Παρθενώνα ή τον Μάκβεθ. Δεν υπάρχει όμως, ούτε μπορεί να υπάρξει κατανόηση του Άουσβιτς ή των Γκουλάκ».
4) Δεν υπάρχει καμία έσχατη αλήθεια και κανένας «υπέρτατος» σκοπός, που να δικαιολογούν τον θάνατο του Άλλου.
5) Ουδέποτε οι συνωμότες ή οι δήμιοι άλλαξαν την ιστορία ή κινητοποίησαν τις κοινωνίες. Αντίθετα, πάντα εκμεταλλεύτηκαν τις κοινωνικές ανατροπές για να γίνουν οι ίδιοι τύραννοι.
6) Δέκα οπλισμένοι που δρουν μαζί και είναι αποφασισμένοι να σκοτώσουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους, μπορούν να τρομοκρατούν, χωριστά τον καθένα, χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα ότι οι δήμιοι έχουν δίκιο.
7) Το «ζήτω ο θάνατος», είτε από ναζί, είτε από σταλινικούς δήμιους, είναι το σύνθημα της τυραννίας, με την μορφή που μας την άφησαν «κληρονομιά» οι ολοκληρωτισμοί του 20ου αιώνα. Και φαίνεται πως ο πειρασμός τους δεν φεύγει εύκολα.