Δεν πρόλαβε να κλείσει η πρώτη φάση αντιμετώπισης της πανδημίας με τεράστια επιτυχία που κατέστησε την Ελλάδα χώρα – πρότυπο παγκόσμια και η αντιπολίτευση άρχισε να « πυροβολεί » αδιακρίτως αυτοαποκαλυπτόμενη πρόωρα ως προς τον τυχοδιωκτισμό και τον λαϊκισμό της.
Αν κάποιος διαβάσει καθημερινά τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει ότι δεν θα έχουν κανένα πολιτικό ή ηθικό κράτημα στο τι λένε και ζητάνε. Γνωστή η τέχνη αλλά άλλη η εποχή. Άλλο το 2011-2015 και άλλο το 2020. Αν μη τι άλλο κυβέρνησαν τεσσεράμισι χρόνια. Ποιον να πείσουν ότι τους νοιάζει για παράδειγμα η μεσαία τάξη που την κατακρεούργησαν με συνεχή φορολογική αφαίμαξη στο όνομα της « ταξικής πολιτικής » τους. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει μία βασική ψευδαίσθηση.Επειδή η ίδια ακόμα δεν έχει εξηγήσει γιατί είχε αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, θεωρεί ότι οι πολίτες δέκα μήνες μόλις μετά την εκλογική ήττα τους οι πολίτες έχουν ξεχάσει τι έκαναν ως Κυβέρνηση. Δίνουν την εικόνα ότι σχεδόν στεναχωρέθηκαν που πήγε τόσο καλά η αντιμετώπιση της πανδημίας και ποντάρουν σε μια πιθανή οικονομική καταστροφή λόγω μεγάλης ύφεσης ή ακόμα και ενός δεύτερου κύματος της πανδημίας. Δυστυχώς όμως και το ΚΙΝΑΛ δείχνει να επιδίδεται σε ένα ανταγωνισμό λαϊκισμού με τους original λαϊκιστές της χώρας. Κρίμα, γιατί στο τελευταίο διάστημα φαινόταν ότι κατάθετε προτάσεις με εποικοδομητικό χαρακτήρα. Ωστόσο η πρόσφατη σοκαριστικά απαράδεκτη δήλωση της κ.Φώφης Γεννηματά .Σ΄αυτή καταγγέλλει ότι « ένας νέος διχασμός είναι προ των πυλών » ή ότι « η Κυβέρνηση εμφανίζει όλο και περισσότερο τάσεις αυταρχισμού και αλαζονείας»! Μιλάμε για ένα αψυχολόγητο κείμενο δήλωσης – παραλήρημα, που παραπέμπει σε ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ και που δεν μπορεί να πείσει καν την μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ.
Μπορεί κάποιος να κατανοήσει τι συμβαίνει. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης Όλες οι δημοσκοπήσεις με μικρές διαφοροποιήσεις δείχνουν κάποιες απλές αλήθειες, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν και αναδείχτηκαν από την πρόσφατη δημοσκόπηση της OPINION POLL: ο Κ. Μητσοτάκης ως ο Πρωθυπουργός που διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία δύο μεγάλες κρίσεις ( Έβρος και απειλή συνόρων μας, πανδημία ) έχει ενισχυθεί σημαντικά. Το 82% δηλώνει ικανοποιημένο από τον συνολικό χειρισμό της πανδημίας. Παρουσιάζει εντυπωσιακή δημοφιλία της τάξης του 69%. Το 52% τον θεωρεί πιο κατάλληλο για Πρωθυπουργό, όταν ο Α. Τσίπρας επιλέγεται από το 19.5%. Μιλάμε για πρωτοφανείς επιδόσεις που εκφράζεται και στην πρόθεση ψήφου με την Ν.Δ να αυξάνει τις δυνάμεις της όταν όλα τα άλλα κόμματα παρουσιάζουν απώλειες ( τουλάχιστον το 30% των ψηφοφόρων τους χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ).
Είναι φανερό ότι ο Κ. Μητσοτάκης και ένα επιτελείο από κάποιους Υπουργούς και τεχνοκράτες διεξήγαγαν σημαντικές επιτυχίες και ότι αυτό έχει καταγραφεί και εμπεδωθεί στην μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Η αντιπολίτευση κλείνοντας τα μάτια απέναντι σ΄αυτή την απλή αλήθεια μοιάζει να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο, όταν εστιάζει την προσπάθειά της στο να φθείρει το προφίλ του Πρωθυπουργού. Κάνει μέγα πολιτικό και επικοινωνιακό λάθος. Το 95% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ και το 69.5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ικανοποιημένο από την στάση του Πρωθυπουργού στην αντιμετώπιση της πανδημίας.Ακόμα και στην ικανοποίηση από τα οικονομικά μέτρα που ικανοποιημένο δηλώνει το 47% ( επίδοση πιο χαμηλή από ότι σε άλλους τομείς) , ο ένας περίπου στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και το 66% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ δηλώνει ικανοποιημένο. Συμπέρασμα: Η σπασμωδικότητα στην πολιτική κριτική, η γενικολογία και ο λαϊκισμός και η αγωνία « να πάρουμε τα περίστροφα και να πυροβολούμε» δεν πείθει ούτε καν σημαντικά τμήματα των ψηφοφόρων της αντιπολίτευσης.
Ας γίνει επομένως κατανοητό.Ότι συνέβη σ΄αυτή την χώρα το τελευταίο δίμηνο κατεγράφη στην συνείδηση των Ελλήνων. Κανένας δεν μπορεί να το σβήσει ή να πείσει πως ότι ζήσαμε ήταν μία φαντασίωση. Δεν έχει επομένως νόημα όλο αυτό το σκηνικό που παρακολουθούμε.Αν η Αντιπολίτευση δεν το κατανοήσει και συνεχίσει αγχωμένη και με μία από τα ίδια , θα βρεθεί προ απροόπτων. Αυτό ασφαλώς πρέπει να το συνειδητοποιήσει και από την πλευρά της και η ίδια η Κυβέρνηση. Ένας κύκλος κλείνει με σοβαρά πολιτικά αποκρυσταλλώματα για αυτή και με ένα Κ. Μητσοτάκη να αποκτά χαρακτηριστικά εθνικού ηγέτη. Ωστόσο αυτό τελειώνει, θα τελειώσει. Έρχεται, θα έρθει πια μια νέα κρίση, μία μεγάλη, απροσδιορίστου διάρκειας , δύσκολη και απρόβλεπτη Οικονομική κρίση που μπορεί να συνταράξει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά την χώρα.
Αναφερόμαστε σε μία νέα, δύσκολη φάση όπου όλοι θα αξιολογηθούν και πάλι. Εδώ πια είναι το μεγάλο στοίχημα και για την Κυβέρνηση και για όλο το Πολιτικό – Κομματικό Σύστημα. Από την μεριά της Κυβέρνησης αυτό σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να παρουσιάσει ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης με προτεραιότητες και ιεραρχήσεις χωρίς εξωραϊσμούς, στηριγμένο στην αλήθεια και το σαφές μήνυμα ότι η χώρα και η κοινωνία θα περάσει μια σημαντική δοκιμασία που θα έχει αναδουλειές, κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση ανεργίας, κοινωνικές παρενέργειες. Ο Κ. Μητσοτάκης μπορεί να το κάνει αυτό γιατί έχει πείσει ότι είναι ένας Πολιτικός με σχέδιο, μεθοδικός, ειλικρινής και αποτελεσματικός. Πρέπει επομένως να εμπνεύσει μία εθνική αυτοπεποίθηση στηριγμένος στο κατεκτημένο brand από την αντιμετώπιση της πανδημίας. Δεν πρέπει να αφήσει περιθώρια για θολές εικόνες, αισιοδοξία από γενικολογίες, αντιφατικές προσεγγίσεις.
Το ίδιο έχει χρέος να κάνει και η αντιπολίτευση η οποία όμως δείχνει προσανατολισμένη στο γνωστό παιχνίδι των εντυπώσεων, του λαϊκισμού, της προβολής προτάσεων που δεν συνιστούν συγκροτημένη πολιτική. Ας καταλάβει ότι το εθνικό χρέος της επιβάλει να συμβάλει σε μία εθνική συμφωνία αντιμετώπισης ενός μεταπολεμικού τοπίου. Ας μην έχει δε ψευδαισθήσεις. Ο θυμός που μπορεί να εκφραστεί αυτή την φορά δεν θα προσανατολιστεί μόνο σε μια Κυβέρνηση, αλλά και στους ίδιους αν πάνε να παίξουν παλαιοκομματικά παιχνίδια. Αν τους ενδιαφέρει η χώρα , η κοινωνία, αλλά και το μέλλον τους πρέπει να ξανασκεφτούν πως θα πορευτούν. Τι θα λένε; Ότι φταίει ο Κ.Μητσοτάκης όταν θα συνταράσονται οι Οικονομίες σε πανίσχυρες Οικονομίες του Πλανήτη ή ότι δεν άκουσε την πρόταση για εμπροσθοβαρή μέτρα του κ. Τσακαλώτου ή της κ. Γεννηματά;
Νέα φάση, νέες δυσκολίες και προκλήσεις. Η ανάγκη μίας Εθνικής Συμφωνίας με πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικούς εταίρους είναι αναγκαία. Όποιος αυτοεξαιρεθεί μάλλον θα έχει και το μεγαλύτερο συγκριτικά κόστος.