Η εικόνα είναι πλέον πεντακάθαρη. Ο λαός της Κεντροαριστεράς μίλησε επανειλημμένα και ποικιλοτρόπως. Οχι μόνο στο Ακροπόλ αλλά σε όλες τις μετρήσεις από τότε που εμφανίστηκε η πρωτοβουλία των «58» για την ελληνική Ελιά. Το μήνυμα δεν μπορούσε να είναι σαφέστερο: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ καθηλωμένοι στο 20%, ΠΑΣΟΚ κοντά στο 5% και ΔΗΜΑΡ κοντά στο 3%. Και «πρώτο κόμμα» με 30% η αδιευκρίνιστη ψήφος, στην οποία στεγάζονται πεισματικά οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι περιμένοντας το επόμενο βήμα, δηλαδή τη συγκρότηση της παράταξης εν όψει ευρωεκλογών. Και ενώ ο ανέστιος κόσμος απαιτεί ενότητα και ανανέωση κάποιοι με απίθανα προσχήματα κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να χαθεί το momentum, και η Κεντροαριστερά να οδηγηθεί στην κάλπη κατακερματισμένη. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά από διάφορες αφετηρίες, τον ίδιο χρόνο, εξαπολύονται τορπίλες κατά του εγχειρήματος. Αλλοι θέλουν οπωσδήποτε να διαλυθούν τα κόμματα εδώ και τώρα, αλλιώς δεν μας κάνουν την τιμή να προσέλθουν στο εγχείρημα.
Αλλοι θεωρούν το εγχείρημα κόλπο του Βενιζέλου και βρίσκουν την ώρα να λύσουν εσωκομματικούς λογαριασμούς στο ΠΑΣΟΚ. Αλλοι γκρινιάζουν από διαμετρικά αντίθετη θέση κατηγορώντας τους «58» ότι θέλουν να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ. Αλλοι περιμένουν τον Κουβέλη να προσέλθει την ώρα που η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ αποκλείει κάθε συνεργασία με όποιον συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ. (Τώρα πώς τα λέει αυτά, ενώ συνεργαζόταν μέχρι το καλοκαίρι με το ΠΑΣΟΚ και ενώ συνεργάζεται τώρα με Λοβέρδο και Καστανίδη είναι απορίας άξιο και μέρος του ευρύτερου παραλογισμού). Τέλος ένας θυμωμένος Λοβέρδος, προφανώς ικανοποιημένος από τις δημοσκοπικές του επιδόσεις, κατηγορεί τους «58» ως «φορείς τού τίποτε και εκπροσώπους του κανενός».
Γιατί επείγονται όλοι αυτοί και χοντραίνουν το παιχνίδι, εξυπηρετώντας αντικειμενικά (;) τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ζουν με την ψευδαίσθηση ότι αν η υπόθεση των «58» καταρρεύσει, τότε επί των ερειπίων θα τους προσκαλέσει ο κόσμος να δώσουν λύση. Ονειρα θερινής νυκτός γιατί, πέραν των άλλων, είναι αδύνατον ανά δύο να συνεννοηθούν. Ασε που υπάρχει και περίσσευμα αρχηγών. Οι «58» έχουν μαζί τους τη «στιγμή», τον κόσμο, το ηθικό πλεονέκτημα και τη δύναμη του αυτονόητου. Τι δεν έχουν; Χρόνο. Γι? αυτό πρέπει να φύγουν γρήγορα μπροστά με όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Κάθε χρονοτριβή εν αναμονή διστακτικών η δύστροπων μπορεί να αποβεί μοιραία. Μέσα στον Φεβρουάριο να πραγματοποιηθεί η ιδρυτική συνέλευση της Ελιάς και αμέσως μετά να γίνει η κατάρτιση του ψηφοδελτίου με ανοικτές διαδικασίες και άμεση εμπλοκή σε αυτές του κόσμου της παράταξης. Θα τρίβουμε τα μάτια μας από τη συμμετοχή και τον ενθουσιασμό.