Ένα γενικό κλίμα αισιοδοξίας έχει δημιουργηθεί στο δημόσιο βίο μετά την κυβερνητική αλλαγή, είναι ευδιάκριτο και δικαιολογημένο … σε ένα βαθμό όμως δικαιολογημένο … τα πραγματικά γεγονότα και η κατάσταση της Χώρας δεν δικαιολογούν υπέρμετρη αισιοδοξία, ίσως μάλιστα να είναι επικίνδυνη … θα είναι υπέρμετρη και η απογοήτευση που θα την αντικαταστήσει αν τα πράγματα στραβώσουν.

Η Χώρα εξακολουθεί να έχει ένα μόνο πρόβλημα λιγότερο από όσα είχε πριν τις εκλογές, μεγάλο ναι αλλά ένα μόνο.

Η κοινωνία και η οικονομία, είναι αλήθεια, έχουν ανάγκη από αισιοδοξία, όμως αυτή πρέπει να στηρίζεται σε πραγματικά καλά νέα και όχι να είναι αποτέλεσμα καλά δομημένης επικοινωνίας … μοιάζει πως αυτό συμβαίνει.

Είμαι ο τελευταίος που θα υποστήριζε πως οι μείζονες μέχρι τώρα αποφάσεις της Κυβέρνησης δεν κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση, ανησυχώ όμως πως η επικοινωνιακή της καταιγίδα δημιουργεί υπέρμετρη αισιοδοξία και θα της γυρίσει μπούμερανγκ.

Μέχρι και η πόρτα που μας ρίχνει κάθε τόσο ο κος Ρέγκλινγκ για τη μείωση των πλεονασμάτων εμφανίζεται ως παράθυρο!

Ο κος Μητσοτάκης, παρά τα όσα πιστεύονται ίσως, έχει υποσχεθεί πολλά σε πολλούς …σε όλους ίσως.

Έχει υποσχεθεί ανάπτυξη … έχει υποσχεθεί χιλιάδες καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και όλα αυτά χωρίς επιφυλάξεις χωρίς προϋποθέσεις.

Τα δυσεπίλυτα χρόνια δομικά προβλήματα της Χώρας, ο τεράστιος εξωτερικός δημόσιος δανεισμός, ο υπερμεγέθης εσωτερικός ιδιωτικός μη εξυπηρετούμενος δανεισμός, τα υπέρογκα χρέη προς δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία, η περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια, η επιβάρυνση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος, αποτελούν σημαντικές προκλήσεις που δεν επιτρέπουν υπέρμετρη αισιοδοξία στο πεδίο της οικονομίας.

Ας είναι πιο συγκρατημένοι εκεί στο Μαξίμου για να μην εκπλαγούν με τις αντιδράσεις όταν διαπιστωθεί πως για μια φορά ακόμα η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες μας.