Είναι τόσα πολλά και τόσο καταιγιστικά, όλα αυτά που αποκαλύπτονται, για σκάνδαλα μίζες και άλλα «ωραία», που σούρχεται ώρες – ώρες να φωνάξεις, έτσι με μια δόση απελπισμένης υπερβολής: μα καλά δεν υπήρχε κανείς που να μη «τα έπαιρνε» σε αυτή τη χώρα!…
Φυσικά και δεν «τα έπαιρναν» όλοι και βεβαίως υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι σωστοί και τίμιοι παντού, ακόμη και εκεί όπου το χρήμα και η εξουσία, αυτός ο αχτύπητος διαβολικός συνδυασμός, εκμαυλίζει τις συνειδήσεις και κάνει τους ανθρώπους αχόρταγα αρπαχτικά.
Είναι όμως πια τόσο καθημερινό το άκουσμα, η είδηση μιας νέας εξέλιξης με νέα εμπλεκόμενα πρόσωπα, σε κάποια ήδη εξελισσόμενη δικαστική έρευνα για διαφθορά, που οδηγεί μοιραία και σε αναληθείς γενικεύσεις και συνολικούς αφορισμούς. Και δυστυχώς κάθε τόσο όλο και κάποια καινούργια υπόθεση «σκάει» και προστίθεται. Για να ανοίξει ακόμα ένας επιπλέον κύκλος ερευνών διώξεων και προφυλακίσεων και να προστεθεί κι άλλη μαυρίλα και φαρμακερή αμφισβήτηση στα μυαλά και τις καρδιές όλων. Εξελίξεις που όσο νάναι κλονίζουν ακόμη και τους πιο ορθολογιστές, ακόμη και όλους όσους δεν πίστεψαν ποτέ πως η πολιτική και η διακυβέρνηση είναι μια μάχη μεταξύ καλών και κακών, ηθικών και ανήθικων. Άνθρωπος όμως είσαι πόσο ν’ αντέξεις,…η ζοφερή πραγματικότητα και η έκταση της μίζας και της αρπαχτής κάνει και τον πιο ορθολογιστή πλέον να σταυροκοπιέται!
Ο Κορυδαλλός έχει γίνει πια μια φυλακή πολυτελείας, με διασημότητες κάθε είδους να συνωστίζονται στα κελιά του. Όλη η καλή κοινωνία εκπροσωπείται εκεί, με πολιτικούς, επιχειρηματίες, μεσάζοντες, ανώτερους κρατικούς υπάλληλους και μάνατζερ κάθε τύπου, δίπλα σε τρομοκράτες, ναζιστές και κοινούς δολοφόνους. Κάτι σαν το Τζουράσικ Παρκ της πολιτικής, επιχειρηματικής και εγκληματικής αφρόκρεμας που πρωταγωνίστησε στην ζωή της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.
Και ακόμα φαίνεται να είμαστε στην αρχή! Η συνέχεια κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ακόμη πιο συγκλονιστική, όταν όλοι αυτοί που συνωθούνται στα ανακριτικά γραφεία αρχίσουν, όπως ήδη γίνεται να αποκαλύπτουν πανικόβλητοι πρόσωπα και πράγματα και «να δίνουν» προϊσταμένους και υφισταμένους τους στις εγκληματικές πυραμίδες της μίζας και της διαφθοράς, στις οποίες συμμετείχαν. Το «μαζί τα φάγαμε»…θα μπορούσε ίσως να διατυπωθεί καλύτερα σήμερα από κάποιον, επί το ακριβέστερο και με τη φράση: «αυτοί τα φάγανε» και πολλοί άλλοι τσιμπολογούσαν γύρω και κάτω από τα τραπέζια στα «φαγοπότια»!
Μπορεί η ελληνική κοινωνία άραγε, ιδιαίτερα στις ακραίες οικονομικά συνθήκες που βιώνει σήμερα, να αντέξει όλες αυτές τις αποκαλύψεις και άλλες τόσες και σημαντικότερες ίσως, που κατά πως όλα δείχνουν δεν θα αργήσουν να αποκαλυφθούν.
Ναι, να μη μείνει πια τίποτα αδιερεύνητο και κανένας μπαγάσας ατιμώρητος, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και όλα τα κλεφτόπουλα στο «κλαρί» του Κορυδαλλού τους. Όμως και η πολιτική – πολιτική και η οικονομική προσπάθεια – οικονομική προσπάθεια και η κοινωνική αλληλεγγύη – κοινωνική αλληλεγγύη, τώρα ακόμη περισσότερο… Το μπορούμε, να αντέξουμε όλη την αλήθεια και τις συνέπειες της χωρίς να μετατραπούμε σε ζούγκλα;… Πρέπει όμως!…