Με το χθεσινό του άρθρο στην Καθημερινή της Κυριακής ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κατάφερε, για μια ακόμη φορά, να ανακατέψει τα χαρτιά της πολιτικής τράπουλας, προκαλώντας αντιδράσεις και σκληρή κριτική.
Το άρθρο του βάζει, με τρόπο που μόνο ο Μπουτάρης ξέρει να κάνει, το δάχτυλο στις πληγές της κοινωνίας και της δημοκρατίας.
Μιλάει για τους δυο μεγάλους κινδύνους που παραμονεύουν και πρέπει ν’ αποτραπούν, τον φασισμό και τον σοβιετικό ολοκληρωτισμό.
Μιλάει για την ανάγκη να μείνει η Ελλάδα στον πολιτισμένο κόσμο, κατακεραυνώνοντας όσα γραφικά ακούστηκαν όλο αυτό το διάστημα περί BRICS, Κούβας, Βραζιλίας κλπ.
Μιλάει για τα μεγάλα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης, τους αδύναμους θεσμούς, το ανίσχυρο κράτος δικαίου, την έλλειψη συναινετικής πολιτικής κουλτούρας.
Η κριτική ωστόσο τα προσπερνά όλα αυτά και επικεντρώνεται στο σημείο που ο Δήμαρχος αναφέρεται στον πρωθυπουργο σαν «τον μόνο πολιτικό που προσωποποιεί την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον» και τον συμβουλεύει, ώστε «να μείνει στην ιστορία ως ηγέτης του επιπέδου του Ελ. Βενιζέλου».
Μπορεί ο Τσίπρας να γίνει Βενιζέλος;
Κατά τον Μπουτάρη μπορεί αρκεί να κάνει μερικά… πολύ απλά πράγματα:
Να πείσει και να εμπνεύσει τον λαό ότι «ήρθε η ώρα να δουλέψει συστηματικά με στόχους και με πάθος».
Να πείσει τον λαό ότι «δεν υπάρχει συνωμοσία εναντίον μας, ότι δεν μας ψεκάζουν ούτε μας εκβιάζουν».
Να σταματήσει να λέει ότι «υποχρεώθηκε να υπογράψει μια συμφωνία που δεν θέλει».
Θα μπορούσε να τα θεωρήσει κανείς ειρωνικα όλα αυτά, τόσο την εξομοίωση με τον Βενιζέλο, όσο και τα… προαπαιτούμενα γι αυτή την εξομοίωση.
Πιστεύω όμως ότι ο Μπουτάρης δεν τα αναφέρει ειρωνικά. Γιατί ο Δήμαρχος δεν απευθύνεται ούτε στον Τσίπρα, ούτε και σε όσους θεωρούν τον Τσίπρα αδίστακτο πολιτικό απατεώνα. Απευθύνεται σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που εξακολουθεί να θεωρεί τον Τσίπρα μεγάλο πολιτικό ηγέτη που αγωνίζεται για τα συμφέροντα του λαού και που απέδειξε ότι ξέρει να διαπραγματεύεται σκληρά και να υποχωρεί, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα, να μην φύγει από την Ευρώπη κλπ.
Σε όλους αυτούς τους πολίτες θ’ απευθυνθεί και αύριο ο Μπουτάρης, όταν θα έχει αποδειχθεί ότι ο Τσίπρας δεν μπόρεσε τελικά να γίνει… Βενιζέλος και θα τον ακούσουν, γιατί ξέρουν ότι αυτός πάντως του την έδωσε την ευκαιρία.
Το δικαίωμα να μιλάει με όλη την κοινωνία το έχει κερδίσει από χρόνια ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης. Η κοινωνία είναι αυτή άλλωστε που του έδωσε – μαζί φυσικά με τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων – δυο φορές τη δημαρχία, παρά τον αδυσώπητο πόλεμο που του είχε κηρύξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κέρδισε με το θάρρος του να διατυπώνει ανοιχτά τις πιο αιρετικές απόψεις, να κάνει πράξει τα σχέδιά του.
Το κέρδισε και χάρη στην απόφασή του να μην αποδεχθεί τις προτάσεις που του έγιναν κατά καιρούς για να τεθεί επικεφαλής, της κεντροαριστεράς, της ελιάς, της δημοκρατικής ή της μεταρρυθμιστικής παράταξης κλπ.
Ας του αναγνωρίσουμε λοιπόν το δικαίωμα της προοδευτικής του ανεξαρτησίας κι ας μην επιμένουμε να καταδικάζουμε τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να προωθεί τις ιδέες, τις θέσεις και τις προτάσεις του για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Έχει αποδείξει ότι ξέρει και μπορεί να τα καταφέρει!