Λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, βουλευτής και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μου δήλωσε ότι «τώρα εσείς (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι) δεν έχετε λόγο ύπαρξης, αφού εμείς θα εκφράζουμε πλέον την Κεντροαριστερά, την Σοσιαλδημοκρατία». Μπορεί, πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταμορφωθεί από αριστερό, κρατικίστικο κόμμα, που εκφράζει σε κάθε ευκαιρία την απέχθειά του στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στις ιδιωτικές επενδύσεις, στην σύνδεση των πανεπιστημίων με την επιχειρηματικότητα και στην σύνδεση της επιβίωσης του Κοινωνικού Κράτους με την απόδοση της μάχιμης οικονομίας, σε κόμμα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας;

Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ιδιαίτερα δε ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ο πρόεδρος του ΕΣΚ, αλλά και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, προσπαθούν να προσελκύσουν οι μεν και να προσκολληθούν οι δε, κατ’ αρχάς ως παρατηρητές, στο Ευρωπαϊκό Κόμμα Σοσιαλιστών & Δημοκρατών. Είναι όμως αυτό εφικτό ή θα είναι μια τεχνητή συγκόλληση με ανυπολόγιστα καταστροφικά αποτελέσματα; Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ την κρίσιμη μάζα, που πιστεύει στα ιδανικά και στους σκοπούς της σοσιαλδημοκρατίας;

Στις επόμενες γραμμές θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω τη θέση μου και τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την παρούσα ηγεσία και με την συγκεκριμένη στελεχιακή σύνθεση, δεν έχει τη δυνατότητα να προβεί σε μία τόσο καίρια μετάλλαξη.

Ας πάρουμε τα βιογραφικά σημειώματα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και την επαγγελματική τους πορεία, προκειμένου να δούμε αν είναι εφικτή και ανθρωπίνως δυνατή αυτή η αλλαγή. Ας δούμε πώς ολοκλήρωσε τις σπουδές του, που γαλουχήθηκε, ποιοι είναι οι δάσκαλοί του και ποια η (ανύπαρκτη) επαγγελματική πορεία του κ. Τσίπρα, αν ο κ. Φίλης, νυν υπουργός παιδείας (!!!), ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του στη Νομική Σχολή, ποια είναι τα προσόντα πολλών σημερινών υπουργών, το γεγονός ότι ο μέχρι χθες δεύτερος τη τάξει στον ΣΥΡΙΖΑ κ. Κορωνάκης είναι φοιτητής επί 22 έτη, αλλά και το πολιτικό και επαγγελματικό παρελθόν πρωτοκλασάτων υπουργών, όπως οι Δραγασάκης, Κοτζιάς, Φλαμπουράρης, Δρίτσας, Μπαλτάς, Βίτσας, αλλά και των ΠΑΣΟΚογενών Σπίρτζη (με το πορτραίτο του Βελουχιώτη στο γραφείο του), Κουρουμπλή, Τζάκρη. Πώς όλοι αυτοί μπορούν να γίνουν εν μία νυχτί υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας, των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοικτών στην επιχειρηματικότητα πανεπιστημίων και της σύνδεσης του κοινωνικού κράτους με την παραγωγικότητα της ιδιωτικής οικονομίας; Το κομματικό παρελθόν τους, οι δηλώσεις τους, οι πράξεις τους, τα πιστεύω τους έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτόν τον στόχο. Έχουν ποτέ εκπονήσει ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για τη χώρα; Έχουν ποτέ αναλύσει τις αιτίες της μεγάλης ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους, πέραν της πρόσληψης εκατοντάδων χιλιάδων στο Δημόσιο; Έχουν ποτέ αναλύσει τις αιτίες της ανεργίας στους νέους επιστήμονες και γιατί η Ελλάδα θα συνεχίσει να παράγει πολλαπλάσιους δικηγόρους, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους από εκείνους που μπορεί να απορροφήσει μία υγιής κοινωνία; Έχουν σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του φορολογικού συστήματος, για τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης (760.000 υποθέσεις μένουν εκκρεμείς στα ελληνικά δικαστήρια), της Υγείας, της Παιδείας, για την απαλλαγή του Κράτους από τον κομματισμό και την επιβολή της αξιολόγησης σε κάθε επίπεδο και τομέα της Δημόσιας Διοίκησης; Έχουν την βούληση να κλείσουν άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου Τομέα, ώστε να απαλλάξουν το Δημόσιο από αργόμισθους και κατ’ επάγγελμα συνδικαλιστές; Έχουν μελετήσει το φαινόμενο «κάθε πόλη και Πανεπιστήμιο, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ» και γιατί επιβάλλεται η άμεση εφαρμογή του άρθρου 8 του νόμου Διαμαντοπούλου (4009/2011) για συγχώνευση, κατάργηση ιδρυμάτων και μονάδων, ώστε η χώρα να αποκτήσει ένα υγιές και αποδοτικό σύστημα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Ο κ. Σπίρτζης δηλώνει ότι θα επαναλάβει το διαγωνισμό για αποκρατικοποιήσεις, με την ευχή ο διαγωνισμός να αποβεί άγονος, ενώ ο υπουργός Ναυτιλίας δηλώνει ότι τα λιμάνια δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν.

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο νέος υπουργός παιδείας δήλωναν μέχρι χθες ότι θα επαναφέρουν τα πανεπιστήμια υπό το καθεστώς του 1982, δηλαδή θα τα μετατρέψουν από φυτώρια παραγωγής επιστήμης, έρευνας και καινοτομίας σε φυτώρια συνδικαλιστών και κομματαρχών. Δήλωναν ότι θα επαναφέρουν τους αιώνιους φοιτητές, θα καταργήσουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία για ανάδειξη πανεπιστημιακών οργάνων, θα επαναφέρουν τους φοιτητές και υπαλλήλους στα εκλεκτορικά σώματα ανάδειξης πρυτάνεων και κοσμητόρων, θα καταργήσουν τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, την αξιολόγηση και την σύνδεση της χρηματοδότησης από την απόδοση των ακαδημαϊκών μονάδων. Έχουν ήδη καταργήσει τα πρότυπα σχολεία, έχουν επιβάλει ως προαγωγικό βαθμό των μαθητών στην επόμενη τάξη τον μέσο όρο 9,5/20, δηλαδή έχουν επιβάλει την αγραμματοσύνη, αφού επιτρέπουν σε ένα μαθητή να προάγεται στην επομένη τάξη με 2/20 στα Μαθηματικά, στη Φυσική και στα Φιλολογικά, αλλά με 17/20 στη Γυμναστική, στα Τεχνικά και στη Μουσική. Αν αυτά δεν υποδηλώνουν και δεν αποδεικνύουν ότι έχουν ως στόχο την αγραμματοσύνη και τη χειραγώγηση της νεολαίας, τότε τι υποδηλώνουν;

Η εμμονή του κ. Τσίπρα στον κρατισμό και στον παλαιοκομματισμό γίνεται εμφανής από την υπουργοποίηση πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ήσαν μέλη του βαθέως και κρατικίστικου ΠΑΣΟΚ. Εύστοχη η παρατήρηση της κας Γεννηματά, όταν της ζητήθηκε να απαλλαγεί το ΠΑΣΟΚ από τα βαρίδια του παρελθόντος, κατονομάζοντας τους κ.κ. Βενιζέλο και Λοβέρδο, προκειμένου να το δεχθεί ως εταίρο στην κυβέρνηση: «όλο το διεφθαρμένο και παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ». Οι δε δηλώσεις του κ. Τσίπρα ότι «ή αυτοί ή εμείς» και «στις 20 Σεπτέμβρη τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», δηλαδή «πας μην ων μεθ’ ημών, καθ’ ημών», δεν αποδεικνύουν την επιθυμία του να επιβάλλει στη χώρα και στο πολιτικό σύστημα ένα καθεστώς περονισμού, δηλαδή καθεστώτος ομοίου με εκείνα του 1960-1980 στη Λατινική Αμερική; Η δημιουργία εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, αλλά και η εμμονή στη συμμαχία του με την εθνικιστική ακροδεξιά του κ. Καμμένου, δεν αποτελούν τα συστατικά στοιχεία εγκαθίδρυσης ενός ιδιότυπου ολοκληρωτισμού;  Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Διαφωτισμό, με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, με τις ελευθερίες του ατόμου και το κοινωνικό κράτος;

Η Κεντροαριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία, η ελεύθερη οικονομία υπό κρατική εποπτεία για την αναδιανομή του παραγόμενου από τον ιδιωτικό τομέα πλούτου, επομένως, δεν θα υπηρετηθεί από τον κ. Τσίπρα και τους κρατιστές συντρόφους του, αλλά από την εργώδη προσπάθεια δημιουργίας ενός Ενιαίου Ευρωπαϊκού Μεταρρυθμιστικού Προοδευτικού Κόμματος, που θα συμπεριλάβει όλους εκείνους που έχουν ως όραμα μία Ελλάδα, ενταγμένη πλήρως στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς.