Αν εξαιρέσουμε το ανατριχιαστικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής που τόσο δυναμικά εισέβαλε στον πολιτικό χάρτη της χώρας, το πλέον ανησυχητικό φαινόμενο αντίδρασης της κοινωνίας στο σοκ της χρεοκοπίας, αποτελούν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες.»
Η αναγκαστική συνθηκολόγηση Σαμαρά με την πραγματικότητα και η υποστολή των πανάκριβα πληρωμένων από τον ελληνικό λαό αντιμνημονιακών του λαβάρων, έκανε έναν τύπο όπως ο Καμμένος, «νοματαίο» όπως λέει και ο λαός.
Μ’ έναν ακραία μισαλλόδοξο, διχαστικό και υβριστικό λόγο, χαϊδεύει και διεγείρει τα πιο χαμηλά ένστικτα μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε οργή, απόγνωση και φόβο. Λόγος υπεραπλουστευτικός και ακραία συνομωσιολογικός, ακατέργαστα εθνολαϊκιστικός. Το ιδανικό πλαίσιο έκφρασης δηλαδή ενός χυδαίου λαϊκισμού. Από τα πρώτα δείγματα γραφής της θεσμικής σοβαρότητας των ΑΝΕΛ και του αρχηγού τους, η ύβρις προς το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, με την ασυγχώρητης ελαφρότητας εμπλοκή του ονόματός του σε αστεία σενάρια. Ο εμπρηστικός τους λόγος δε κάνει διάκριση μεταξύ του δημοκρατικού μας καθεστώτος και της χούντας, ταυτίζει τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση με τους Τσολάκογλου, την καγκελάριο της Γερμανίας με τον Χίλτερ. Εξομοιώνει τα κερδοσκοπικά funds με τους φορολογούμενους πολίτες της ευρωζώνης που μας δανείζουν με 2%, χαρακτηρίζοντάς τους τοκογλύφους. Μιλάει συνεχώς για προδότες και κατακτητές και υπόσχεται Ειδικά Δικαστήρια. Φτάνει μέχρι το σημείο να ζητάει το λιντσάρισμα του δημάρχου Χρ. Πάχτα. Κι όμως, το κόμμα αυτό έφτασε να εκφράζει το 10,60% των ελλήνων πολιτών. Τα τελευταία ανδραγαθήματά τους που επιχείρησαν να δυναμιτίσουν την κορυφαία διαδικασία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, οι φαιδρότητες Ξουλίδου, με τη δια Facebook απόπειρα εξαγοράς της και το τόσο κακοπαιγμένο σήριαλ γελοιότητας Χαϊκάλη – Καμμένου με guest star τον κατ’ επάγγελμα εθνολαϊκιστή Λαζόπουλο.
Τρίβοντας μάτια και αυτιά αυτές τις μέρες, συνειδητοποιούσαμε τη θλιβερή παρακμή που χαρακτηρίζει τη δημόσια ζωή. Πως η Δημοκρατία μας βρίσκεται πλέον σε παράκρουση.
Γνωρίζαμε βεβαίως, πως η σύνθεση του σημερινού Κοινοβουλίου είναι μακράν η προβληματικότερη από σύστασης της Βουλής των Ελλήνων. Ήταν φανερό επίσης πως μετά τη λήξη της εποποιίας των φυλών της άνω και κάτω πλατείας που δεν κατάφεραν να την κάψουν και αφού έστειλαν εντός της τους εκπροσώπους τους, κάνουν ότι μπορούν ώστε να προσομοιάζει σε απαξίωση με έναν οίκο ανοχής. Όπως όμως λέει κι ο λαός, ο καθένας μας την πραμάτεια που έχει, πουλά. Το πρόβλημα είναι αν βρίσκει πρόθυμους πελάτες. Έτσι, απ’ αυτήν την απίστευτη ιστορία γελοιότητας και παρακμής, αυτό που μένει ως απείρως ανησυχητικότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε από την πρώτη στιγμή, να αγκαλιάσει και να στηρίξει Χαϊκάλη –Καμμένο. Το ξετύλιγμα των αποκαλύψεων προφανώς εξέθετε τον κ. Τσίπρα, που έσπευσε να απονείμει τα εύσημα περί καθήκοντος στον Χαϊκάλη. Το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» αμέσως μετά την αρχειοθέτηση από την Εισαγγελία των καταγγελιών Χαϊκάλη «ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος» προκαλεί θλίψη για τη διολίσθηση της ιστορικής εφημερίδας του Λ. Κύρκου, του Γρ. Γιάνναρου, του Σοφ. Χρυσοστομίδη, του Κ. Κάρη στη θέση της «Αυριανής» του σήμερα.
Όλα αυτά γιατί ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ο εχθρός του εχθρού μου φίλος μου. Είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, να θεωρεί ότι συνδέεται με εκλεκτική συγγένεια μ’ αυτούς τους απίθανους τύπους που πιστεύουν ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μας και ότι το κεφάλαιο, ο διεθνής σιωνισμός, η C.I.A., τα Νεφελίμ μας ψεκάζουν, για να αποκοιμηθούμε; Αποτελεί ύβρη για την Αριστερά του ορθού λόγου. Την Αριστερά του πνεύματος, της διανόησης, της αισθητικής καλλιέργειας.
Είναι πολύ λυπηρό που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καλπάζοντας προς την εξουσία, δεν αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά θα τα βρει μπροστά της, με τρόπο οδυνηρό για όλους μας.
Υ.Γ. Δείγμα της πολιτικής ευθύτητας που χαρακτηρίζει το κόμμα αυτό, είναι η μετονομασία της πολιτικής ομάδας στην οποία επέλεξε να ενταχθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Εντάσσονται λοιπόν στην ομάδα των «Ευρωπαίων Συντηρητικών – Μεταρρυθμιστών», κορμός της οποίας είναι το κόμμα της Θάτσερ. Για τις ανάγκες της επικοινωνιακής τους διαχείρισης στην Ελλάδα, δε διστάζουν να προβούν σε λαθροχειρία του ονόματος της ομάδας, εμφανίζοντάς την ως «Ομάδα των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών». Τόσο απλά.